Renacimiento / Jo ne shtepi... / (s5ep22)

Kush nuk tradheton, thjesht nuk e ka provuar.

#sekret #rrezik #deshire
Cfare jave e lodhshme; tashme zyrtarisht kam tre pune dhe dita ralle me mjafton per te perfunduar listat e gjata te tasqeve. Ne fakt dita, fillon heret me nje kafe me vajzen time te vogel pastaj drejt e ne zyre per te punuar me koleget e mi part-time nje rrjet social qe po rritet kaq shpejt pastaj me vrap serish ne zyren tjeter per tu marre me posterat 5-metersh qe Xhorxho do ti shperndaje neper autostrada e ne fund i vjen ralla Danielit me RealEstate dhe mbaroj, gjithmone ne kohe vec sa per te ngrene darke, shpeshhere edhe vetem. Por qekur kam ardhe ne zyre te Anias, te dashures time fantazi me bythe te malle e ndroje te vogel, gjerat pak jane zbute - sepse me te kam nje shoqe qe me shoqeron thuajse gjithe diten dhe kur behemi bashke ne zyre, vetem, plani i punes gjithmone merr kthese.

Ora eshte gati 9 dhe pak para se te ndahemi sonte, si shpesh mbremjeve, do pijme nje kafe ne nje bar te vogel shume afer shtepise saj; e bejme shpesh kete rutine qe pasi ndahet prej meje, te mos beje rruge vetem, neper qytet, plot e perplot me djem qe ma ngacmojne se une pastaj cmendem, keshtu qe rrijme afer shtepise qe ta ndjek me sy cdo here derisa hyn ne dere. Jo se nuk i besoj, ne fakt, por keshtu jam edhe me i qete. Se e dua shume, dua te jem pjese e cdo hapi te saj. Nejse, pijme kafen, zbresim shkallet dhe drejtohemi per ne njeren ane te korridorit, ku eshte edhe ashensori per te zbrite ne katin e pare.

Sa hyjme brenda ne kabinen e ngushte, ajo me fytyre serish prej dere pertej shpines time se ke pa dhe "ec mor shpirt", me thote, "apo po pret kete kurven?" Kurva, sic e quan ajo, ne fakt quhet Gabriela. Gabriela eshte nje vajze e holle me trup te gjate e lekure te erret shkelqyese qe e njohim prej ndoshta nje viti. Nuk e njohim si shoqe, por ajo zakonisht pi kafe ne barin tone - pra ne barin ku rrijme ne gjysem e kafeve dhe shpesh, une e ajo, pra Gabriela, kemi ndare shikime te kryqezuara ne pasqyre deri ne nervozizmin e Anias sa te paarsyeshem aq edhe te pafaj por kaq, asgje ska dale ndonjehere pertej pasqyres dhe nuk e di nese do dilte nje dite.

Sic jemi ne ashensor, shtyp serish butonin e deres dhe e mbaj ashensorin lart derisa ajo vjen, pra Gabriela - bashke me shoqen e saj, e futen brenda me ne ngusht, ndersa Ania pozicionohet me ne cep prej pasqyres. Sa behemi te katert brenda, serish ne pasqyre, si edhe ne kafe, shkembejme te njejtat shikime por menjehere une e kap Anian prej gushe, e ledhatoj, e puth ne faqe ne qafe e ne buze jo vec per dashuri, ne fakt, por edhe per ti thene Gabrieles: "me sfido"! Por Gabriela nuk pranon asnje sfide, madje nuk reagon aspak - ralle ndonjehere me sheh ne pasqyre derisa zbresim ne fund, e largohet para nesh pa dhene asnje shenje a sinjal se ajo, ne fakt, nuk eshte se ndonjehere na flet ne rruge.

Sapo dalim nga ashensori, nuk jemi shume larg shtepise - 7 a 10 minuta dhe kjo pjese rruge pervecse e mbushur me komente xhelozie te Anias, ka edhe ngacmime rreth paftyresise sime apo ndyresise qe nuk harroj ta shfaq kurre, ngado shkoj. Se Ania ndonjehere edhe i ka besdi keto sjellje. Gjithsesi ne prape do perqafohemi. E do qeshim. E do puthemi. E do ecim dora-dora ato pak metra, si gjithmone, duke fole se sa shume e do babi-vajzen e vajza-babin. Ne prag te shtepise, japim nje tjeter perqafim te fundit per sonte, nje tjeter puthje te fundit, dhe ndahemi per te numeruar sekondat deri ne mengjes qe te shihemi prape poshte zyres - ne te njejten kafe. Me cadren ne dore e celularin ne xhepin e brendshem te xhaketes, i kthjej shpinen dhe e le aty ne dere.

Rruges per ne kthim, sa kam ece pak metra prej aty pak metra me tej - ne Gjuhadol, shoh nje vajze qe po ecen drejt meje, por eshte mjaftueshem erresire per te mos e njohe. Hija e dritave te zbehta i pasqyrohet ne mur e skena ngjan me nje episod te filmave me vampire te John Carpenter derisa me afrohet shume afer dhe vetem atehere e kuptoj se eshte Gabriela. Ndoshta jeton ketu, ndoshta kalon ketu, por ne fillojme serish kontaktet tona familjare me sy deri sa afrohemi per nje pash e une menjehere per te krijuar nje skene e hell cadren ne toke, para saj - tek cizmet e saja me take te larte dhe perkulem ta marr, kryq ne mes te rruges, sa ajo afrohet per te mos e lene te kaloje - vec nese mendon te largohet prej trotuarit e tu dali para makinave.

Sigurisht qe e kupton pse e bera kete gjest jo fort finok; dhe ajo qesh pak, me te qeshuren e saj dinake qe gjithmone duket se tha nje genjeshter, e qellimisht nuk tenton te largohet pa e cuar une koken qe te me thote, sa te jem gati per ta degjuar, "kujdes se po vritesh". Une i qesh pak, me te qeshuren e saj dhe i pergjigjem njesoj, "nuk vritem edhe me u shtri krejt". Ajo sikur se kuptoi batuten nuk flet per pak dhe as une, se as mimiken nuk ia njoh, nuk ia kuptoj, por e ndiej se dicka duhet te ndodhi, jo se dua une apo se do ajo por se do trysnia, do natyra jone qe e kam pare gjithmone se ne kemi te njejtin shikim e kend veshtrimi; terthorazi! Jemi ne kembe, eshte nate, rruga nuk ka njerez vec drita te zbehta e per nje moment te gjate nuk di si te jete levizja ime e ralles pervecse me menjden e nje te krisuri e guximin e nje te marri, i fus doren tek beli sikur e njoh prej vitesh - sepse u njohem, ne fakt, sa per te bere historine tone, dhe e terheq ne drejtimin tim, andej rruges nga kam edhe shtepine.

Sot, dua ti kujtoj vetes time vitet e shkuara tutje; sot dua te gjej cdo histori qe dikur kam braktise a kam deshtuar, cdo femer qe per nje puthje me pak me ka ike apo cdo femer tjeter qe per pak burreri me shume e kam lene te ftohet - por fundja, sic edhe Mark Frisch thote, nje burre i vertete jeton me punen e tij, dhe une sbej asnje pune me me pasion se seksin, dhe asnje profesion me mire se dashnorin.

Ajo vazhdon te mos japi asnje tingull, vetem me bindet sikur me njeh ne shume sprova dhe e marr, duke ece me shume veshtiresi prej takave te holla te cizmeve te lekures e pantallonave te ngushta fort sa bashke me xhaketen i nxjerrin cdo forme e aset te trupit te holle, dhe kthehemi anash per tek hostel Wonderers. Nuk dua te shkoj ne shtepi, jo kete here, jo sot qe dhoma ime e fjetjes duhet te jete e mbushur me aromen e trupit te vajzes sime, jo tani qe dua vetem ti shfryj dufin qe akumulova per kete vajze te pafajshme qe vetem sot e njoha per disa minuta ne ecje, pa thene as fjale. Per habi, oborri i hostelit eshte bosh pervec flamujve qe rrijne te varur lirshem mbi mur dhe shkallet per ne katin e dyte tek dhoma e hapur duken rruga me e lehte per ne shfrenim. Ne kuptohemi pa thene asnje fjale, mjafton shtrengimi qe i kam bere prej krahesh qe ne fillim te rruges dhe Gabriela eshte gati - nje hap me mua, 20 hapa bashke, e gjendemi ne dhome.

Eshte nje dhome e madhe me tre shtreter marinar, me nje top te mall qe sherben si drite varur ne tavan dhe nje tapet me kuadrate qe do ta shkelim pa i heqe cizmet e kepucet se do jene vec sekonda te humbur deri ne cka do coje ne relaks final. Gabriela ndalet per nje sekonde, ndoshta do te me pyesi si i kam qellimet, ndoshta te me pyesi se ca kam ne mendje a mbase vec do te me dije emrin por une ia kaloj menjehere doren mas shpine, pa pase nevoje te perkulem se aq e gjate eshte ajo, dhe pa pase nevoje te zgjat fort doren se aq te gjata i ka edhe floket, e kap avash, por pak me force sikur e kam inat, ia ngre lart koken dhe afrohem ti marr ere ne qafe. Ka arome te fresket, sikur sa ka bere dush dhe ka helle nje parfum te lehte neper lekure - ajo akoma nuk qesh por une mbushem fort me fryme, aq fort sa do erektohem shpejt dhe pa ja leshurar floket nga dora, e rrotulloj dhe e shtyj fort e hell ne krevat - permbys. Eshte shume erresire dhe kam frike ta ndez driten edhe pse deren e kam afruar avash, dhe ashtu si pas aromes dhe intuites, pa e pare aspak skenen qe po realizoj vete, i ve duart tek pulpet e kembeve dhe i afrohem lehte duke e ledhatuar nga kofshet e bytha qe tentoj tia nxjerr perjashta. Ajo sillet aty ne vend e kthehet me fytyre prej meje, tenton te me afroje e te me puthi por une e mbaj prej fytyre si ta kem zene ne gabim, dhe ja coj gojen tek rripi i xhinseve te mia - dua ta shohi ereksionin e forte qe kam filluar qe ne rruge dhe dua te mbetet gjithcka ketu mes nesh, ashtu sic e shkaktoi - ashtu do i japi edhe drejtim, pa bere ze. Se ajo duket nje vajze e bindur, vec ndonjehere tenton te me kape veshtrimet sa per te mposhte e jo se kerkon leje dhe nuk vonon te futet ne rolin e saj; mi zberthen xhinset me maje te gishtave te holle dhe turpi i momentit nuk e lejon te me shohi ne sy e madje as te shprehi me ndonje pasthirrme kenaqesine e centrimetrave te mia te shumta por i hap sa mundet buzet e holla dhe me kaperdin, gati te terin. Une vec e ruaj pozicionin tim per pak, sa ajo vazhdon te me coje thelle deri ne vrime te fytit e ndonjehere me nxjerr edhe prej goje, pa me pare shpesh ne sy, vec qe te me masi cdo centim te shkopit tim te gomes. Nje moment e kap prej xhakete, e spostoj me tej mbeshtetur ne mur vec te mund ta qi edhe me me force ne goje, me aspak dashuri vec ego, duke ia gjuar faqet me shpulla, derisa ja bej kuq. E shoh si ndonjehere mundohet te gjeje pidhin e vet te shtrenguar te humbur poshte patantallonave kadife dhe smund ta le me te torturohet, por e kap serish prej xhakete, e xoj ne kembe, e zberthej per gjysem sekondi e zhvesh deri ne gjunje dhe me dhune e kthej permbys, ne pizicion doggie mbi krevat, nga mund ti rrasem brenda e ta palloj pa e degjuar aspak si bertet e me lutet te kem meshire dhe njekohesisht te mos ndaloj aspak. Ka rase qe i dal perjashta, vec qe tia kap pidhin me gishtin e mall e ti jap nje shuplake bytheve qe te rikthehem prape ne pentrim aspak miqesor, per disa minuta te mira.

Asaj i pelqen shume kjo gje; duket se doggie eshte pozicioni i saj i preferuar dhe une ia plotesoj deshiren jo per pak derisa e kap prej beli e coj ne kembe ta zhvesh komplet. Ka lekure te erret si kafe dhe arome te tharte si mente, nuk puthemi as perqafohemi vec shihemi ne sy me zero emocion por plot epsh - puthemi e thithemi me buze ne qafe nje a dy hyre dhe serish nga krahet e drejtoj prape ne mes te dhomes mbi tapetin me kuadrate e duke perfituar nga gjatesia e saj, e perkul e kthej me duar ne toke, me bythen qe ja mbaj lart. E njom me pak peshtyme te nxehte te trashe si mjalta dhe nis ta qi prape, si shtaze, duke i ferkuar shpinen poshte kemishes bardhe me njeren dore e me doren tjeter - gishtin e mall - qe e ngacmoj para se tia shtie brenda ne bythen e ngushte, per tia justifikuar me mire ofshamat e klithmat, si mace e zeze. E kam pare gjate gjithe vitit te fundit - qe diten e pare ne kafe, qe ajo eshte kaq e djegur per seks, e kam pare ne shikimet e saja te vjellura qe mi jep sa here e dashura ime nuk i ka veshtrimet ne siperfaqe, e kam pare kur levizim e zbresim shkallet si me shoqeron gjithmone me syte e saj te vizatuar derisa e nderroj katin e dal perjashta, dhe po e shoh edhe tani si nje balerine te suksesshme ne skene, te tundet fort me karin tim te fryre brenda saj, duke ma shtrenguar, thelle, gati deri ne stomak. Nuk do vonoje te me beje gati, me kenaq kaq shume kur mbeshtetet me njeren dore tek komodina e gjate katrore afer dhomes e ndiej ta shkyej ate femer deri ne perdhunim kur fillon te masturbohet me doren tjeter e ma ngacmon me thonje e gjate te zinj karin qe po terbohet ne vrimen e saj te ngushte. E kap serish per flokesh - serish e shty e hell ne krevat dhe ndersa vazhdon masturbohet duke me bere me shenje ti shenjoj gojen; une e kap per fyti ia nxjerr gjuhen perjashta e mbaj fort ulur ne krevat dhe ia shtrydh, ne fytyre, komplet shishen e majonezes!