Renacimiento / Kur u shfaq Corona / (s5ep23)

Me cdo lamtumire ne vdesim nga pak.

#coronavirus #ndarje #zyre
Java ka edhe dy dite por ka qene mjaftueshem e lodhshme; pervec punes qe "fatkeqesisht" nuk ka ardhe aspak ne renie as kete kohe, koronavirusi eshte ne cdo media te folur e te shkruar e ne internet e ne bisedat tona neper korridore e kudo ne kompani e ne klube qe kane nise te mos frekuentohen. Ka ardhe nje urdher diku nga lart qe punetoret ezyrave te mbyllura do shperndahen per shkak te kushteve te papershtatshme dhe une duke qene teknin ne nje biznes te tille, do e mbyll diten sot, para orari, e mendoj te shkoj nga zyra tjeter ku kam edhe dashurine time Ania qe me pret...

Apo te mos shkoj atje edhe pak; ka qene nja dite e tendosur sot me biseda, jemi zene! Se ne vertete duhemi shume por, edhe zihemi ndonjehere, se jemi xheloze, nga dashuria, ngaqe ato ore te dites qe i bejme te ndare na duken te teperta dhe do dali dicka patjeter te na acaroje derisa behemi bashke serish qe te justifikojme gjithcka. Por sot, sot jemi shume keq. Shume nerva. Shume acarim. Shume xhelozi!

Sic e le punen e zbres poshte ne trotuar, per cudi e gjej aty, me syze ne sy e celular ne dore, ndoshta duke prite ta marr une apo ndoshta duke u bere gati te me thote qe eshte poshte ne pritje. Me ka marre malli fort per te, ceshte e verteta. Mua gjithmone me merr malli kur nuk shihemi por sidomos kur nervozohemi dhe sot ka qene nje prej atyre diteve, te nervave tona, se i kemi zjarr gjithmone.

- Po ti?, me thote - a me pe nga dritarja?
- E mbyllme punen, ia kthej. - E mbyllme derisa te kaloje situata, ishalla nuk zgjat shume...

Ajo buzeqesh pak, poshte nervave, dhe pa fjale te tjera nisemi per ne zyre; tek zyra e saj, ku ajo eshte shefe, e une jam punetori i saj. E bejme te gjithe rrugen pa shkembyer asnje fjale duke i mbajte brenda nervat dhe sa ngjitemi lart ne dhome, secili ne tavolinen e vet, me kompjuterin e vet e ne heshtjen e vet me mendimet e veta, kalojme edhe gati nje tjeter ore pa thene asnje fjale. Per nje moment, ajo ngrihet ne kembe qe te me shohi persiper monitorit dhe me pyet, me pyet si me kunje me duket mua: a don me ike ne shtepi, sa je tu nej kot?!

Ky do jete kulmi i nervave te mia; kjo vajze idiote ben edhe rolin e te qetes nderkohe qe une jam bere tym permbrenda sado jashte nuk e shfaq kurre, si nje praktikues Joga. Ngrihem ne kembe edhe une si ajo, por me duket se e kam larg per ti bertite sa dua por i shkoj te tavolina, dhe ja nxjerr te gjithe nervozizmin qe me ka shkaktuar sot dita, puna, lodhja, por sidmos ajo vete, kur ben te sakten dhe kopetenten.

Ajo sme kthen asnje fjale vec merzitet, per nje moment, ul koken I derdh dy lote dhe sic fik PC e saj e cohet lan fytyren ne tualet ndersa une qendroj ne kembe si ushtar ne pritje, ajo ze vend ne dere dhe me ben me koke “hajde, dalim...”.

Pa asnje reagim, i veshur sic jam pervec gjyslykeve qe i pata heqe, i ve edhe ato, e nisem bashke me te ne dere… Ajo e hap deren, si shefe zyre, une dal perjashta ta pres aty ne korridor por ajo eshte ndale aty dhe spo me ndjek. Duket se ka harruar dicka, nuk i bej ze per gati nje minute dhe kur ndiej se asgje spo leviz, kthej koken, dhe e gjej duke me pare, ne trup, ne duar, ne sy siper gjyslykeve. E shoh edhe une si per ta pyet; what’s up?

- Let's fuck!, me urdheron aty me ze disi te ulet por shume bindes!

Ja ku u rikthye vajza ime, ne ate cka bejme me se miri bashke. Nuk ka nevoje as te me pyesi se ajo e di gjithmone pergjigjen time; une e hell canten ne toke pa frike nese me thyhet laptopi dhe e kap prej flokesh, ja ngre koken lart e e puth fort e thith ne goje dhe pa e leshuar nga dora, e drejtoj per nga zyra serish, tek tavolina e pare me e shkurta rruge dhe duke helle poshte regjistrat e dokumentet qe jane aty, e shtri permbys siper tavolines, me faqe ne derrase. Ia sjell duar rreth belit, i gjej rripin tia zberthej menjehere dhe me force ia terheq xhinset bashke me mbathjet e holla e ja nxjerr bythen komplet perjashta, te madhe te bute sic e ka, ja shtrydh me duar, me gishta, dhe duke e mbajte te mberthyer perkrahesh aty shtrire mbi tavolinen e zyres saj, ia kap me dhembe mollaqet dhe i leshohem me gjuhe direkt ne vrimen e ngushte te bythes saj topolake.

Ajo leshon nje gjemim kenaqesie, si konfirmim se po i pelqen levizja ime por ne ashtu bejme gjithmone, edhe sot ashtu, ia kap mollaqet me duar dhe vec e lepij me force ne vrimen e saj te bute si nje bebe. Nganjehere i ve gishtin e mall te e cara e njome e pidhit por vec per ta ngacmuar ndersa vazhdoj tia ha edhe me shume bythen, duke e torturuar deri nis te me pergjerohet ta qi.

Me pelqen kur me pergjerohet ashtu. Me kujton mire si eshte vajza ime e vogel qe ka nevoje per mua, si shok, si babi, si dashnor. Une ia degjoj lutjet dhe zberthehem direkt, i forte si dru dhe qull tashme njesoj si ajo, e i rrasem brenda duke e mbajte kapur fort prej bythe, si kurve. Me pelqen ta qi ashtu, harroj se eshte vajza ime e vogel e pafajshme kur e kam zhveshur dhe i shoh bythen bombastike siper karit tim – pamundesisht te mos qendroje i forte gatitur si nje ushtar kur ate e ka ngjitur.

Ajo me lutet edhe te ndaloj ndonjehere, por une behem shume i keq me te, kur me miksohen nervat dhe pasioni. Vazhdoj ta penetroj pa ndjese duke e kape here per beli e here duke ja vene duart ne shpatulla ta mbys aty tia coj karin deri ne zverk. E ndihmoj te zbertheje bluzen, ja coj kanatieren lart tia prek e tia shtryll thithkat dhe duket vecse edhe me e bukur ashtu, gjysem e zhveshur, me bythen e fryre e pidhin e skuqur perjashta e thithkat si luleshtrydhe te shtrenguara nga rripi kanatjeres.

Pas pak, e leshoj nga trysnia ime dhe e terheq perpara, e puth ne goje sepse me mori malli, e puth gjithe dashuri e le te marri fryme pak dhe e kap me duar pas shpine, e gri lart ndenjur siper tavolines. U edhezoj te ulet te shtrihet kete here ne shpine, ia ngre kembet lart, me xhinse prape ashtu te ulura deri mbi gjunje dhe i afrohem tia ferkoj karin tek te carat e njoma te saj mes kofsheve te trasha si bidona qumeshti. Ajo vec buzeqesh, i zgjat duart mi vendos tek bytha dhe me terheq, te filloj ta qi prape, si me pare, si babi i saj qe e do dhe kujdeset per te…

E mbaj ritmin njesoj duke iu perkule persiper, me duart qe ja ve ne gjinje e duke e pompuar sa mundem. Anias fillon ti dridhet zeri, dhe duart i leviz sikur i kane dale prej kontrolli. Une e zgjat te djathten te kap nje kondom Magnum qe e mbaj gjithmone ne portofol por ajo sme le, me kerkon te mos i dal perjashta, me therret ta qi pa e ndale ritmin dhe duke u masturbuar cift me penetrimet e mia si ushtar, prishet, sic deshiroi, e leshon nje gjeme te forte sa e degjon besoj i gjithe pallati.

Sa eshte qetesuar vetem nje minute, fryma fillon ti normalizohet, me ve takat ne ije e me shtyn me hell ne karrigen qe eshte aty mbeshte ne mur. Cohet ndenjur mbi tavoline, zberthen sutjenat qe cicat ti varen poshte sic me pelqejne mua dhe bie ne gjunje, para meje mes kembeve te mia e ma merr ne goje karin qe rri perpjete e shkelqen akoma nga lengu i pidhit te saj. Me njeren dore rreth shkopit tim e me tjetren duke me ferkuar poshte, sic e ka mesuar babi i vet, me lepin me thith fort e me shpejtesi duke i tunde cicat ne duart e mia. Une vonoj te vij edhe pak, ajo cohet ne kembe para meje dhe qendron e perkulur me goje rreth burrerise sime por duke me lene nje pamje te plote te bythes se malle. E di sa qejf e kam, ajo e tund ndonjehere, me le tia rrah me shuplake, te bej zhurme duke ja gjuajte me shpulla, dhe kur e ndien se po vij – gje qe skam nevoje ti jap asnje shenje se e kupton vete, bie serish ne gjunje dhe me zbarkon duke me mbajte ne dore e duke e rrahe koken e fryre te karit tim ne gjuhen e saj te vogel qe e nxjerr perjashta sa mundet.

Oh, eshte gati e pabesueshme… E gjithe merzia e nervat e mia te kesaj dite mu shkarkuan dhe e fundit pamje qe shoh para se te lahemi e te dalim perjashta, eshte sperma ime e trashe si mjalte qe i kullon vajzes sime nga goja, gjuha, mjekra, e i derdhet mbi cica, teksa rri edhe pak ne gjunje aty para meje, me duart tek gjunjt' e mi...