Renacimiento / M'len te iki ne shpi / (s5ep4)

Dashruia e vertete nuk ka nevoje per fjale; ajo ece si nje e rrahur zemer, qe nuk degjohet, por ben punen me te malle.

#kompjuter #qetesi #shuplaka
Ne rrijme bashke cdo pasdite ne shtepine time; thuajse cdo pasdite. Se ka raste qe dalim edhe vetem per nje kafe ku mund te flasim pafund dashuri kinema e plotike, por ka raste qe vetem sjellin nje mbremje te qete te thjeshte ne dritat e zbehta te picerise ose rruges ku qendrojme perjashta me nje caj, apo duke ece e duke fole e qeshe me humorin tone te holle qe e kuptojme edhe pa fole shume, vec ne, se sdo e kuptonte askush tjeter.

Por dicka jemi zene ditet e fundit, jemi frohe pak sepse ne vertete jemi shoke te mire e te sinqerte por edhe shume xheloze, vertete jemi te dashur e besnike por edhe shume xheloze, duhemi shume sa mendojme se jemi nje person i vetem e kjo na ben edhe te besojme se askush sduhet te egzistoje ne harkun e gjate kohor te jeteve tona.

Jemi zene pak ditet e fundit, per kete shkak, e sot me zi po pres te mbaroje punen qe te kaloje nga shtepia ime e per te me thene dicka, se di, por vec te flasi. Se dua ta degjoj. Se une vertete jam babi i saj, qe i flas e e mesoj, por ashtu edhe ajo eshte vajza ime qe po rritet e sigurisht qe dua tia degjoj cdo ankese e deshire. Keshtu qe pak pas 6-es kur ajo le punen, me nje sms njoftues, une jam gati per te, me tutat e holla e trupin pak te parfumosur, jam ne dere - tia hap nga brenda.

Gjithmone, ajo sa degjon zhurmen e deres qe hapet, vrapon te me preki pak si ne perqafim e shpejton para meje, gjithmone, per ta gjete te mbeshtetur tek krevati im i bute gati per nje milion puthje. Por sot nuk jemi ashtu, sot nuk i duam nje milion puthje se mendjen e kemi plot me nje milion pyetje e duam vec ta hellim pas gjithcka ka ndodhe keto dite te zymta. Keshtu qe shkojme bashke tek krevati kete here, prape si shoke, ulemi aty si ne nje divan me gotat e veres ne dore se ne fakt sido te jete rasti - nje gote vere do e pijme duke bere gezuar "mos u ndashim kurre", dhe nisim te flasim ate qe na kishte kapluar mendimet...

Nuk kemi qene te lumtur keto ditet e fundit; une jam nje xheloz i cmendur pas saj, nuk duroj dot as mendimin qe dikush mund ia kete deshiruar nje dite buzen e njome qe une shkrihem siper saj e per cado, ne jemi gjithmone gati te merzitemi pafund para se te perqafohemi pastaj, ne fund, pafund. Por merzia eshte aty, merzia e frikes e frika e xhelozise e xhelozia e dashurise puritane.

Keshtu ndodhi edhe sot, qe folem u perqafuam u deshem me mend e prape biseda u mbyll me lote e me bindje qe i perkasim njeri-tjetrit, me ne qe duhemi pafund pavaresisht posacerisht cdo gjeje! Ajo ngrihet ne kembe perfundimisht pasi i ka mbaruar fjalet e saja, e lodhur nga shphegimet, e lodhur nga pyetjet e mia ta pafundme dhe afrohet te me puthi ne balle e te me leri aty ndenjur duke e vezhguar ndersa kthehet te marri pallton, qe e ka lene matane ne kolltuk, ne anen tjeter te krevatit. Une e ndjek, nuk mund te mos e ndjek duke i rreshqite me shikime nga floket deri tek bytha, ku do pushoj per pak me mendime ngacmuese qe me shetisin neper mendje sepse bytha e saj, eshte jasteku im me i mire i mbremjeve te qeta duke pare nje film, dhe burim kenaqesie i mbremjeve tona te trazuara.

Pasi e kam pare per nje minute ashtu, zgjat duart e kap nga beli dhe e afroj me prane vetes, ashtu pa e kthyer prej meje, e i ngjitem pas saj. "Me ler pak ta puthi bythen", i them, duke e shtengruar nga kofshet e beli e duke e terheqe gati brenda meje. Ajo vetem buzeqesh pak, e dalloj nga poshte nga gusha se tashme ja kam mesuar cdo forme te fytyres permendesh, dhe duke e preke nga shpina ne forme ledhatimi, e ve re si e zberthen zinxhirin e xhinseve ngadale dhe per pak sekonda do me zbuloje bythen e fryre qe duket se me zor po qendronte poshte xhinseve te ngushta. Mban nje pale mbathje te kuqe qe i rrine shtrire permes te cares dhe pa menduar asgje rreth ca kishim fole deri tani, e gjej veten duke e puthe e duke e ndier gjithe pasion e dashuri...

Ajo tenton here pas here te me thote dicka, por vertete qe nuk e kuptoj aspak. Mendja ime tashme eshte vetem tek vrima e saj e ngushte e shume shpejt aty do jete edhe fokusi, sa ti kem larguash anash mbathjet e kuqe e gjuha ime e uritur te me kete rreshqite mes mollaqeve te saja te buta. Te dy e dashurojme kete akt, na pelqen shume, ndihemi sikur e kemi krijuar ne dhe pasi e kam ngrene e jemi kenaqe bajagi ashtu, ndiej se kam nevoje te jem brenda saj; ajo tashme eshte bere qull perpara e qull jam bere edhe une poshte tutave te gjera me llastik - pa mbathje edhe sot, si cdo dite.

Ngrihem ngadale ne kembe, duke e mbajte nga beli qe te mos me iki dhe e largoj me shume kujdes deri tek kolltuku, aty ka ka edhe xhaketen qe do merrte para cerek ore. Ashtu duke qendruar pas saj, e perkul lehte ne kolltuk, me kembet qe ja mbaj ngjitur, gjysem siper mbeshteteses, dhe rreshqas brenda saj gjithe forcen, pa i marre leje aspak. Ajo leshon nje gjemim te sajin si mace e vogel, por sot nuk dua te kem meshire per te. Ne fakt, une vec e dua me fort kur e shoh te merzitur a me lote, si sot - e dua me fort dhe ndihem me i dhene pas saj, ne kete preteks, vazhdoj ta penetroj me force siper krahut te kolltukut e ajo vec fillon te bertasi si ne dhunim.

Bytha i tundet fort kur i perplaset ne mua e une e dua ate kercitje, ate zhurme, ato gjemime ajo leshon sa here shkoj me thelle brenda saj e ato djerse qe nisin te me kullojne siper fundshpines saj te lemuar... Sot e ndiej se po vij vertete shpejt keshtu qe dal prej saj, e shtyj e hell krejt ne kolltuk, me belin lart e bythen gati tek une e nis ta ha mes kembeve, nderkohe qe qetesohem pak, duke u pllaqurite ne lengun e saj derisa ajo nis te me preki floket, pastaj fytyren, pastaj me largon gushen avash e nis te preket vete me shpejtesi, duke u ferkuar si e cmendur, sikur do ta shkyeje veten e saj, me duart qe i dridhen e gjemimet e egra qe i dalin nga goja e mua kjo skene vec me eksiton me teper, une gati prishem duke e pare e kjo eshte pertej maksimumit... Dal ne anen tjeter te kolltukut e si ajo qesh pak duke e kuptuar skenen por nuk do shperqendrohet nga kenaqesia qe po shperndan - une i rrasem ne goje per ta qire edhe me fort, si ta kam marre me pagese, duke i thene fjale te piseta e duke ia rrahe gjinjte me shpulla derisa ajo prishet ne duart e saja te vogla e une derdhem si nje liter qumesht ne gojen e saj te buzeqeshur.