Ne kemi nje trend tashme; dy javet e fundit tona kane qene takime pa fund: kafja jone e mengjesit pasi me zor jemi zgjuar se fjetem kaq vone vec kur na u lodhen syte ne Telegram, pastaj kafja jone e drekes pasi kemi kaluar te paren gjysme dite duke na munguar njeri-tjetri si te mos ishim pare prej vitesh, pastaj kafja e mbremjes para se te qetesohemi perkatesisht ne shtepite tona serish duke na munguar njeri-tjetri si te mos kemi jete te ndare... Tre kafe, ne tre takime, tre kafe te shoqeruara me puthje te pafundme qe ndodhin ne cdo takim ne te njejtin bar cdo dite dhe kjo nuk mjafton me per ne, aspak, assesi.
- Sa keq jam ba per ty, - i them, duke i nuhate aromen e mire te gushes pas gjysem ore puthje pa i shkepute buzet nga njeri-tjetri.
- Edhe un, o Zot, - reagon ajo, duke me pare ne sy, jo se ska turp se faqet i jane skuqe nga puthjet e pafajshme ne mes te mbremjes ne lokal, por me sheh ne sy per te me treguar deshiren e thethe te saj e per ta krahasuar me timen, qe duket qarte se te dyja, jane zjarr.
- A ikim nga shtepia ime?, - e pyes me ngulm.
Ajo ul koken poshte per pak... Nuk di te me thote asgje por heshtja do te thote "po", kete here, per te paren here. Une i kap gushen prape si per konfirmim, e puth serish lehte ne buze e e drejtoj; "hajde, dalim perjashta e ikim".
- Ske njerez?
- Do e myllim deren fort nga mrena, - e siguroj, me nje tjeter puthje qe ja jap ne goje, thelle, me gjuhe gati deri ne fyt, e ajo tashme e ka ne mendje te ardhmen e afert, ate cka do i ndodhi ne shtepine time vetem pas pak.
Dalim, kapim ashensorin, zbresim poshte e ecim drejt rrugices sime, naten, pa shume njerez ne rruge e gati askush as ne dritaret e lokaleve te pedonales e per pak jemi ne dhomen time; aty ku mbaj shtratin, tavolinen e kompjuterit shume afer qe e perdor edhe per pune, parfumin siper asaj tavoline dhe rrobat e shperndara brenda e jashte raftit. Ajo fillimisht nuk be ze vetem qendron ashtu per pak, une e drejtoj per tia heqe friken, e drejtoj tek krevati im e e ul aty, e ulem edhe une buze saj, kembekryq... Shikohemi per pak ne sy, ajo ka qejf sic kam edhe une, ka pak edhe emocione, e pak frike e ankth, ne tashme e kemi dhene puthjen e pare, kemi dhene edhe te dyten e te treten se puthemi cdo nate rrugicave te lagjeve te shkodres kudo ndodh te jemi bashke e kembe njeriu nuk ka perreth por sonte e ndien se eshte "ne kurth", edhe pse i pata premtuar se asgje sdo ndodhi ketu; sonte e ndien se do dorezohet ne krevatin e ngushte te shokut te saj me te ri.
- Po birrat? Kam marre edhe bake rolls..., me thote e shkreta, si per te ike prej turpit e deshires qe po nis ti valoje.
- Pastaj zemer, i lejme te ftohen pak sa te nxehemi ne...
Se ne dhome ne fakt eshte ftohte. Une madje skam as ngrohese ne shtepi, rruget e mia jane shtrat-zyre-kafe gati kurre brenda, e ajo qesh pas batutes sime, kurse une vec e kap nga supet, i largoj floket anash per ti puthe qafen e ngrohte kur ajo mi hedh krahet per te me thene se eshte me mua sonte, e ne nisim puthjet tona te lehta ne gushen e saj te bute e ne gushen time te rruar nga mjekra, puthemi ngrohte kudo rreth buzeve, me perqafimet e shtrengimet e pafundme e thithjet qe nisin te marrin jete ne lekuren e saj te erret, komplet te zbuluar ne qafe e supe e shpatulla. Por jo per shume gjate do rrime ashtu ashtu, se si me marreveshje, biem mbi krevatin tim, shtrire, ajo kalon siper meje, me puth ne qafe ne gjoks, pasi me zbulon nga bluza e terhequr fort lart gati mbi fytyre, e mi shtrin duart mbi te miat duke marre rolin kryesor, si zonje e shtepise qe po ndihet e qe shume shpejt, mbase, edhe do te jete... Por sonte eshte vec nje shoqe imja, a nje kolege, a ne fakt nje shefe qe nuk ka turp por vec autoritet ne sjelljet e saja qe po me dorezojne ne vend, ne shtrat, ne shtratin tim. Ajo ngjan me nje aktore te filmave me pulle te kuqe, kur largohet pak prej meje, e i rreshqet xhinset ne fund te kembeve, per te mbete tashme vetem ne breckat e zeza e nje shirit te holle qe i mbulon vec thithkat e thepisura nga eksitimi...
- Mund ti mbaj corapet?
Sa e vogel e e pafajshme duket, e sa e embel kur ia shoh syte e vizatuar qe i shkelqejne si diamant ne erresiren e dhomes tone te erret nga drita e ceket e neonit, e sa fort qe e deshkam ne kete poze. Une e prek ne fytyre, ne gushe, ne buze, per ti treguar admirimin tim pa i thene asnje fjale fillimisht, pastaj, duke e ndier fort ne mua, i pergjigjem:
- Po vajza jeme e vogel, mund ti mbash...
Dhe asaj i qesh shpirti nga si e quajta, me hidhet ne qafe, me puth ne goje, me kap floket, pastaj me lidhet pas belit, pastaj me puth serish, pastaj me sheh edhe nje here:
- Te dua, babi!
- Edhe une ty, vajza e babit,
... dhe rrezohemi te dy siper krevatit; serish, ajo bie siper meje, por eshte pa rroba tashme...
Une nis ta ferkoj nga shpina, duart me jane ngrohe tashme si me temperature, nga deshira, nga emocioni, e nga lekura e saj e ngrohte... Ajo me kap nga qafa, me puth fort sikur do te me kete brenda ne shpirtin e saj te me marri nga goja e une i pergjigjem po aq fort ne cdo prekje e puthje te sajen qe fillon nga qafa, gusha, mjekra, e ndalet fort ne goje, thelle, me gjuhe qe gati ma arrin fytin. Une e kaloj anash vajzen e vogel, duke e mbajte ngjitur por duke krijuar edhe hapesire, mjaftueshem per mua tia rreshqas doren deri mes kofsheve e te gjej mrekulline, ndjeshmerine e saj te bere qull per mua e ajo skuqet kur une e prek por ia mbuloj fytyren me mua, i afrohem afer, e puth lehte qe te me besoje.
- A e do babin pak brenda...?
Ajo nuk be ze per pak, por me perqafon edhe nje here sikur sa u pame e sikur na kishte marre malli...
- Hmmm, smund ia prishi babit, - pergjigjet ne llastim, por duke me pare ne sy me besimin e patrembshmerine e vajzes time te vogel, qe oh Zot, sa me ngjit'ka mua.
Ngrihem pak nga krevati, zberthehem e behem gati - gati si ajo, e duke e kthyer permbys avash para meje, duke e ledhatuar e duke puthe ne shpine, rrashqas lehte brenda saj duke e mbajte nga krahet e duke mos e lene te levizi. Ajo leshon nje gjemim te lehte, sic me pelqen mua, e edhe me therret sic me pelqen mua, por i pelqen edhe asaj, e ndjesia jone, i pelqejne ritmet e mia qe nisin te shpejtohen e ajo fillimisht dridhet nga pasioni i forte mes nesh pastaj qetesohet e nis te shijoje levizjet e mia plot epsh mes kofsheve te saja cilindrike.
Pasi e kemi bere per pak ashtu, e ajo po njihet e miqesohet me babin e vet ne menyren me te mire te mundshme, me kerkon te nderrojme pozicionin; ajo ka nje ide per ne, nje ide qe do me ndieje me mire, me fort brenda saj - kthehet me fytyre prej murit, e perkulet ne gjunje, duke me lene ti shoh komplet floket qe i derdhen poshte, shpinen e lemuar e bythen e palestruar qe pasi e rrah nja dy here me shuplaka, nis ta penetroj serish, me shpejt se perpara e tashme pa kujdes, ashtu si asaj i pelqen mbi gjithcka. Sa fort qe e deshkam kete vajze, pafajesine e saj e deshiren e saj per tu ndier e dashuruar - por ajo eshte nje dashuri me vete, dashuri speciale, e vecante e qe mban vec buzeqeshje e pasion, e une dua nje jete te tere ngjitur pas trupit te saj lakuriq, si sonte, ne dritat e zbehta, me seks dashuror te cmendur.
Po birrat? Birrat do i pijme pastaj, kur te na shkoje mendja te qetesohemi...
