Nje jete e gezueshme, eshte jeta me eksperienca qe ndahen me te tjeret.

#shtepi #befasi
Qe pas shkrimit te pare rreth saj, dhe pas lidhjes publike ne Facebook ku disa dhjetra miq tane e komentuan, mesazhet per Romelen kane qene te shumta, qe nga pergezimet per guximin e te dalurit publikisht dhe kerkesat per njohje. Dhe une po mendoja rreth casteve te kaluara me te, e po mendoja, per kenaqesine dhe egon time, pse te mos rrefej nje tjeter ngjarje, me sakte, takimin tone te dyte te dashurise, gati para nje viti, kur jetonim ne te njejten ndertese por me celes dhome tjeter...

Ne ate kohe, Romela vazhdonte vitin e fundit te letersise dhe pasditeve, kur kthehesha ne shtepi nga puna, ajo ishte gjithmone aty, ne shkalle ose ne sallon, me nje liber ne dore a me tharesen e flokeve sa kishte dale nga dushi, se bente dush, mendoj, cdo pasdite. Ne kalonim kohe bashke, dhe ne heshtje, kishim vendose qe pas takimit tone te pare qe ishte sa magjik aq edhe i piset e i shthurur, ta merrnim gjithcka me qete, me bisede, duke u njohur paqesisht paresisht nga ajo ca kemi ne mendje.

Ndodh nje dite, qe vij ne shtepi te marr laptopin per ca te dhena pune qe i kisha harruar qe heret e e gjej ate, Romelen, me nje fletore ne dore qe sec po shkruante, ndoshta per shkolle, po c'rendesi kishte.... Ngjante kaq e bukur aty mbeshtetur ne parmaket e erret me tutat e gjera e bluzen gri te leshuar poshte deri ne gjunje, duke e dhene liri ne shfaqjen e formave te saj te vogla por me kujdes te vizatuara.

Une kam qene gjithmone ashtu, djali qe nuk e vret mendjen per vajzat por shkon gjithmone pas atyre te bukurave me mendjen tek seksi e cmenduria; kam qene gjithmone ai qe flet shume me siguri e vetebesim dhe lehte mund ta conte vajzen ne nje vendim te gabuar. Por me Romelen filloi nje ndjesi tjeter - ajo ishte e vogel, e pafajshme, dhe une nisa te ndjehem krenar kur ajo ndaloi se degjuari thashethemet e te kaluares time e Facebook-u apo blogu im thjesht si bente pershtypje me...

- Cpo ben aty?, e pyes. - Pse ske ndenje ne shkolle me lexu atje?
- Nuk kam shku hala per sot, me thote, u cova vone e pashe se kan ik tan, vendosa te rri e vetme ne shtepi.

I afrohem prane ngadale e i ve doren rreth belit duke zgjate koken siper librit te saj por syte me ndalen ne cicat rrumbullake me majat e forta gadi duke i shkyer bluzen. Nuk e di ca ka ne liber e ajo e kupton direkt ku syte e mi u stepen kur dora fillon te me rreshqasi poshte siper mollaqeve te saj... Duke e ferkuar si pa vemendje e duke i thene sa e bukur dot sot ne rrezet e bardha te diellit e me ajrin e fresket, ajo e kupton mire ca po sillet mendjen time teksa ndien prekjet e duarve te mia te unshme e ve re format qe po fillojne te me marrin trajte mes kembeve.
- A po e sheh librin?, me pyet. - ca po menon?
- Oh asgja, i them, - tu menu sikur tmi bishe mrena keto cicat e bukura, pfff, gjana si vec naj vajz dreqe i ban...
- E un nuk jam dreqe, e?, - me pyet duke qeshe, si per te me lene te kuptoj se dhe ajo po mendon te njejten gje.

Me njeren dore siper bythes rrumbullake, gjej me vrap celesat e me doren tjeter e rrotullohem pak per te hape deren. Ajo e mbyll librin pa bere zhurme e me ndjek me hap ngadale. Se kisha idene se ku po e coja prape veten, por as ajo; e kuptova mire se ajo nuk eshte nje vajze e vogel shkolle qe meson vec libra por nje princeshe seksi me delikatesen e embelsine e saj - mua me mbetet vetem ta zbuloj kete.

Hy brenda ne dhome, e i bej pak hapesire te kaloje edhe ajo. Nuk ndihet ne siklet, ndoshta ngaqe nuk eshte e para here qe vjen ne kete dhome e une vec mbeshtetem ne dere tek ia shijoj hapat e lehte qe vijne si ne pasarele. Mua me ngjan gjithcka magjike, ky mish i bardhe i embel qe po vjen serish ne kafaz. Ajo zgjat doren e merr pak nga konjaku qe kam lene siper tavolines...
- A nuk esht e forte kjo?
- Eshte pak, i them. - Por kam gjera tjera ne frigorifer, ca ke qejf te te sherbej?

Ajo vetem buzeqesh sikur nenkupton "hajde, te mos bejme me rolin e budallenjeve, por te bejme ate cka po presim te dy". Ajo e di mire per ca erdhem e ca po presim - me leshohet ne qafe, me shtrengon e me puth kudo ne fytyre sikur sme ka pare prej viteve, me gjuhen e saj qe ma con deri ne fyt. Oh, ajo eshte kaq e vogel por, kaq e zonja... Me shtyn me hell ne krevat, duket se gjithka e ka fute ne mendje qe nga hera jone e fundit kur i rrefeva deshirat e mia, e me kalon siper, si ne gjimnastike, e bluza i fryhet per cicat te me arrijne buzet e mia qe mi kishte bere qull... Tentoj ta ferkoj nga kofshet, vithet, tia hell duart rreth trupit por jo per gjate; ajo e ndryshon komplet skenen e i jep nje tjeter kuptim kur me shtrian duart per se gjeri ne krevat e me le plot habi e kuriozitet tek niset te rreshqasi persiper meje, poshte, avash, deri tek katrama e rripit...
- Oh, sa e malle kenka..., thote me te qeshur, sikur e ka fjalen diku tjeter...
- Mhm, ja bej une - si gjithcka tjeter afer saj...
Por ajo e ka kuptuar tashme, jo me kot po i jep poshte zinxhirit me duart qe i dridhen pak, e nis te me zbertheje edhe rripin... Per nje moment ngre syte drejt te mive e ne te pare se jam i habitur dhe i suprizuar prej saj, ajo qesh me ze, me shtrin doren deri tek thithkat e duke me ngacmuar pak me gishta;
- Hajde, mos ki frike, kam pa dy filma...
dhe rreshqet doren tjeter brenda... Une kam ardhe ne formen me te mire, e me buzeqeshje te shpirtit duke me pare, nis te me sodisi pak e pastaj te me puthi... Une e di se ajo eshte pak e frikesuar, eshte edhe konfuze, por deshira e saj eshte shume me e malle se ndroja, aq sa goja i hapet ndoshta pa vemendje e me merr brenda me kaq pasion, aq sa mundet. Nis te punoje ngadale, te pershtatet me dicka kaq te re ne eksperiencat e saja e une smund i ndaj syte asnje sekonde, kaq e bukur duket me buzet e kuqe te njoma rreth kupes qe e fitoi sot me merite.

Pasi me mban te dorezuar per nje cope te mire kohe e me ben nje gojore gati ne te marre te frymes, ngrihem pak, e i peshperis se dua ti mesoj dicka; ja kthej koken pak prapa e nis ta shtyj me fort, deri ne fyt, e ajo dridhet ne kenaqesi e gati nis te me shkrihet ne duar nga emocioni. Here pas here i jap mundesi te mbushet me fryme, e nen komando te duarve te mia cdo levizje e saja eshte kaq perfekte, kaq ne sinkron, e asaj nuk po i mungon as mjafton asgje ne eksperiencen e saj te pare. Ajo vec perpiqet te lutet te mos ndaloj, perpiqet te me shpjegoje sa shume ka prite gjithmone te me kete thelle brenda trupit te saj e kete ma shpjegon me ofshama se gojen e ka kaq te zene per te thene nje fjale.

Romela eshte kaq e nxehte, ja deshiroj trupin cdo sekonde e sot e kam timen si asnjehere me pare; me eksiton kaq shume e e ndiej se po vij shpejt ne ate pozicion - sa me duhet te terhiqem, ta marr Romelen ne duar a ta ul si zonjushe aty, ne kolltukun qe e kam ne llome afer shtratit. I zbres poshte me te shpejte tutat e gjera e ajo sme pengon aspak vec tenton te me drejtoje koken aty ku te dy e kemi mendjen. Nuk e di ne ka nevoje, ajo eshte bere qull tashme por une nuk mund te mos e shijoj pak, me buze, me gjuhe, thelle, ashtu si edhe pak me pare, derisa ajo nis te kerkoje dicka tjeter. Me kap per qafe, per flokesh, me terheq lart - zemra e vogel, ajo eshte kaq e bute e kaq e ngushte por tashme e kemi mesuar te dy sa shume na shijon kjo mosperputhshmeri qe zgjat vec ne prekjen e pare... Rreshqas lehte brenda saj, ndersa ajo me lidh kembet rreth belit e ne krahe me shtrengon si ta kete marre malli. Nis te gjemoje me cdo levizje timen brenda saj, cdo here e me embel, e cdo here e me shume, dhe qafa nis te me djersitet prej frymemarrjeve te saja si ne agoni...
- Oh Zot! U cmena, me peshperit ne vesh. - Je tu me myt mar djal...
- Prit zemer, rri dhe pak me mua, - i them me te qeshur, dhe e kap nga shpina, pa ja nderruar pozicionin e pa dale prej saj, dhe e zbres siper krevatit.
Pasi e penetroj edhe pak te shtrire, te lidhur prej duarsh, ajo nis te dridhet, te levizi fort me kembe e duar e une nuk mund te dorezohem vec e kap serish nga qafa e terheq prej meje, duke ja shtuar kenaqesine asaj edhe mua... Ajo me shtyn, me bertet, me gjuan, po une e shtrengoj fort, sme intereson me ca kerkon ajo sepse eshte ne territorin tim tashme... E shtri serish siper krevatit, i terheq koken aq sa une te shkoj lirshem edhe nje here brenda gojes saj te vogel e me gishtat e mi te gjate prej artisti, hy brenda saj e nis te leviz shpejt, aq shpejt sa frymemarrjet tona te cmendura, as shpejt sa rrahjet e zemrave tona ne ekstaze, aq shpejt sa gjuha e saj rreth meje aty ku e ndiej me fort se gjithcka, derisa vijme te dy aty siper shtratit tim, duke bertite nga kenaqesia, e duke qeshe nga marrezia, me faqet e skuqura sa nga temperatura aq edhe nga turpi...

Pasi pushojme pak une siper saj e ajo siper krevatit tim, duke puthe lehte buzet e duke treguar sa te cmendur qe jemi, ngrihemi e behemi ngadale, pijme nje leng dardhe qe e kam ne frigorifer - pervec konjakut, e vazhdojme planet e diteve tona normale, punen dhe studimet...