Duhen dy persona, nje qe argumenton e nje tjeter qe nuk i pranon argumentet dhe pyetjet vetem se shtohen ne argumente te shtuara e keshtu mberrijme te pyesim veten: si ti shmangim argumentet? Duhen dy persona, nje qe argumenton e nje qe nuk pranon argumentet e keshtu te dy jane pergjegjes; keshtu qe shkeputuni pak, beni gjerat e zakonshme, ne pune a ne shtepi, e kur te arrini serish bashke afer, ndoshta, ne kontaktin e pare, pyeteni ate nese eshte gati per nje bisede te qete rreth asaj qe ndodhi.
Sekreti i te fituarit argumentet eshte, "kurre mor e perdor fjalen 'ti'". Mos ju drejto asaj. Mos e ler asgje mbi te. Gjithmone perdor vetem "une", "mua". Per shembull "jam pak nervoz rreth ca ndodhi me pare e nuk di ca te bej. Nuk dua te vazhdoj te jetoj ne merzi".
E nese ajo fillon prape pyetjet a argumentet e saja, ndoshta ne nerva a dyshime, ti ndalo, mos argumento me. Pranoje ate qe ajo ndien. "Po" thuaji gjithmone, "Po e dashur, e kuptoj." E kur ajo te jete qetesuar e te doje te marri shpjegime te qeta nga ty, pa nervozizem, ti vazhdo me pjesen tjeter te fjalise "do doja te kisha komunikim te rregullt me ty, pa shkuar serish ne te njejten bisede rrruge pa krye."
Gjithmone ki ne mendje te mos thuash kurre "ti". Dhe pse eshte kjo kaq e rendesishme? Sepse kur te filloje zenka, eshte e sigurte se argumentet e gjykimet do vazhdojne ne perdorimin e asaj fjale te tmerrshme, "ti". Kjo, ne fakt, eshte dicka qe kerkon praktike. Kjo kerkon permiresime ne karakter, ndoshta, duke fituar nje karakter dhe sjellje te re. Beje vazhdimisht, e nese behet fjale per te fajesuar ate, lere ti japi vete shpjegimet e saja. Por nese fajesimi eshte ne ty, para se te fillosh nje argument te ri, perdor metoden me te thjeshte te paqes e me te sigurte, te pamundur per tu kundershtuar: "po e dashur".
Sekreti i te fituarit argumentet eshte, "kurre mor e perdor fjalen 'ti'". Mos ju drejto asaj. Mos e ler asgje mbi te. Gjithmone perdor vetem "une", "mua". Per shembull "jam pak nervoz rreth ca ndodhi me pare e nuk di ca te bej. Nuk dua te vazhdoj te jetoj ne merzi".
E nese ajo fillon prape pyetjet a argumentet e saja, ndoshta ne nerva a dyshime, ti ndalo, mos argumento me. Pranoje ate qe ajo ndien. "Po" thuaji gjithmone, "Po e dashur, e kuptoj." E kur ajo te jete qetesuar e te doje te marri shpjegime te qeta nga ty, pa nervozizem, ti vazhdo me pjesen tjeter te fjalise "do doja te kisha komunikim te rregullt me ty, pa shkuar serish ne te njejten bisede rrruge pa krye."
Gjithmone ki ne mendje te mos thuash kurre "ti". Dhe pse eshte kjo kaq e rendesishme? Sepse kur te filloje zenka, eshte e sigurte se argumentet e gjykimet do vazhdojne ne perdorimin e asaj fjale te tmerrshme, "ti". Kjo, ne fakt, eshte dicka qe kerkon praktike. Kjo kerkon permiresime ne karakter, ndoshta, duke fituar nje karakter dhe sjellje te re. Beje vazhdimisht, e nese behet fjale per te fajesuar ate, lere ti japi vete shpjegimet e saja. Por nese fajesimi eshte ne ty, para se te fillosh nje argument te ri, perdor metoden me te thjeshte te paqes e me te sigurte, te pamundur per tu kundershtuar: "po e dashur".
