Eksperiencat, sa me te hillura, aq me te forta i kane mesimet e "lum kush i kupton", do thoshte gjyshja ime kur sheh dike, se si perpiqet fort ne korigjime e perparime pas disfatave ne jete ashtu sic i qelloi te shohi mua, qe kurre se vara vetullen as e zbuta syrin para as pas ansje bisturie. Por skisha si ta beja, se po merrja mesimet e mia; e kisha te gjithe fokusin aty, duke pare njerez qe deshperohen, por edhe njerez qe largohen, qe ikin, qe nuk kthejne koken prapa me kur nevojen e ke ne ta. Kthimi ne jeten time te perditshme ka qene nje rilindje e vertete, pas nje gjumi plot dy vite dite dhe gjerat duket se kishin ndryshuar shume por une se vrava mendjen aq shume - nisa nga fillimi, punet lidhjet miqesite projektet gjuetine e miqve dhe mikeshave te reja e kjo zgjati plot tre vite kerkim, eksplorim, te natyes se vetes e natyres se njerezve qe me rrethojne e ndoshta kushtet ndoshta mosbesia ndoshta ftohtesia ime apo edhe negativiteti i akumuluar me lane vetem per gjithe kete kohe pakenaqesie e negativiteti deri ne ALSA.
ALSA, eshte nje zyre e re aty ne lagjen time mu ne rrugicen time, 30 hapa nga shtepia ime qe ne fakt i bej me dy kembe ate distance; jam gjithmone ne vrapim e sidomost se fundmi qe oraret me jane shterngruar shume e gati as nuk po ngopem me gjume. Por ky fund, eshte larg... Eshte larg nga fillimi, e fillimi ka qene plot habi, koincidenca, plot turpe e ngacmime e zgjime heret ne ditet e para te tetorit, kur u njoha me punetoren e re aty diten e intervistes ne ate zyre qe e permenda. Ose disa dite me pare, kur ajo me tregoi se po kerkon punetore e une jo nga nevoja per pune por nevoja per argetim a ndoshta nevoja per shoqeri, duke e pare ate, me bene te aplikoj e te jap intervisten e pare – me asnje plan konkret per te punuar aty, c'eshte e verteta, por ta provoja, pse jo, me nje kolege si yll.
Dola e u nisa nga zyra, se une e kam nje tjeter zyre, por vrapova per ne zyren e saj qe do e gjeja me GoogleMaps sikur shkodra te ishte Manhatan. Ishte ne fakt aty, ne lagjen time, aspak e fshehur vec e lyer me te bardhe e madje edhe ajo vete, punetorja, po priste mua si budallaqe atje lart ne ballkon. Nuk eshte aspak budallaqe, por e quaj ashtu, per te nenkuptuar nje vajze te bukur te zgjuar e me shume sherre. E kuptova se eshte ajo, sa e pashe, sepse sic me ishte pershkruar, me floke te gjata te zeza e fytyre te qeshur plot pozitivitet sado ajo perpiqej te bente diplomaten nga lart ne ballkon, tre meter siper meje.
- Hajde, ma beri me dore. - Ngjitu lart se te pres ketu!
Une akoma i ngjis shkallet me veshtiresi qe pas aksidentit te gati gjashte vite me pare por ate dite aspak problem; une madje gati fluturova deri tek ajo qe e gjeta ne dere sic edhe supozohej, por duke me suprizuar me elegancen e saj sportive e levizjet minimale por shume te kujdesshme tek me drejtoi per ne sallen ku do bisedonim. Eshte nje salle aty ne te djathten e saj, se ne kahun tjeter jane punetoret, punetori me sakte, nje djale i urte por shume i fokusuar qe nuk e ve re aspak prezencen time, se di. Ajo niset para meje e kalon ne dhomen tjeter e shkoj edhe une pas saj direkt, duke i nuhate aromen e flokeve qe e le ne dhome si vije e duke i ndjeke bythen e fryre, qe se di nese jam une apo ajo - por smund i shmangem e as ti ndahem per asnje sekonde.
Sic hyjme brenda, ajo me drejton te ulem perballe saj, me shpine nga ditarja, e keshtu me bie i gjithe fokusi ne te, ne fytyren e saj, lekuren e saj cokolate e floket e derdhura dari ne tavoline, te erreta e te drejta sic i kam fiksim, e smund te mos ia shoh edhe kopetencen, vetebesimin qe e ben te rrije perballe meje si shefe duke me bere mua, te ndihem taman si ne provim. Me ben ca pyetje te lehta fillimisht, shume te pakta gati retorike se nuk ka edhe aq nevoje, pasi i tregoj se pervoja ime fillon shume heret ne fakt, ndoshta aq heret sa kur vogelushja ka qene akoma ne fillore, pa e kape as minimaturen. Dhe nuk do zgjasi shume si bisede, e kuptojme shpejt te dy, ne fakt, se ajo ka nevoje posacerisht per zotesite e mia e une dua fiks nje shefe zyre si ajo - te buzeqeshur, te besueshme, dhe qe mban arome te mire per ta mbushe dhomen.
Intervista nuk zgjat shume, pra, duket se tashme e fitova - duke u bazuar thjesht ne buzeqeshjet e saja sa here qe une i flas apo edhe menyren si me shikon, gjithe turp, sikur une po ia bej intervisten asaj a sikur po druhet nga veshtrimet e mia te egra teksa ne mendje e kam shtrire mbi tavoline tashme, duke I puthe qafen e po I ha gjinjte me duar rreth mollaqeve qe po me kthehen ne fiksim. Nuk vonojme te tjere minuta se edhe mua me duhet te kthehem ne zyre, ngrihemi ne kembe, sigurisht ajo para meje, e duke I bere nje tjeter skan trupit e kofsheve te fryra cilindrike, ajo del e para ne dere e une e pershendet' me shtrengim duarsh, totalisht zyrtar, para se te dal.
Ndodhi ne fakt, nje moment gazmor, kur une po I zbrisja shkallet me blicin e celularit ngaqe celesin e drites nuk e gjeta dot e drita zyres saj nuk mjafton, por ajo del perjashta, te me ndihmoje me vertete ose ndoshta thjesht e mori malli shpejt, por me gjen aty, per turpin tim, duke I pergjuar bythen ne te vetmen pjese te zyres malle ku bie pak rreze. Buzeqesh ajo kur me sheh fillimisht, buzeqesh edhe une prej buzeqeshjes saj, pastaj ma ndez driten, une ik, ne pritje te degjohemi serish sa te kete te reja nga shefat e saj...
