Me Anastasian, jemi njohe ne rrethana te cuditshme. Ka qene nje telefonate pa numer, ne nje numer te ngaterruar, qe ka eskaluar deri ne takime private pas tregimit te emrit, pastaj te numrit, pastaj te statusit, pastaj te fotove, pastaj te qejfeve... Trupmesme dhe cicemadhe, flokverdhe dhe me sy jeshil e bisht te gjate, Anastasia eshte nje vajze tipike e veriut ekstrem te shqiperise - e qeshur dhe e embel, e shendetshme dhe shume e paraqitshme nga ana e jashtme. Ajo eshte e dashura ime aktuale zyrtare, ne syte e mi e te shoqerise.
Por se fundmi, bisedat tona skane qene shume pozitive pak edhe per shkak te Teas - Anastasia eshte gjithashtu pjese e WapTrendy-t dhe Tea i ka rene ne sy ndoshta e ska kuptuar gjithcka por e ka nuhate diku parfumin e saj ne hundet e mia. Pervec ftohjes tone, jane edhe problemet e saja, i dashuri i saj - pra, i shoqi, si si ka punet mire dhe gjithcka ka ndodhe, te shkreten vajze e ka ngarkuar se tepermi; aq teper, sa fale gjithckaje, takimi i ralles, mbase do jete edhe i fundit per ne.
Takimi zhvillohet tek "Bar Deshira", ne kryeqytet. Atje skemi qene me pare, une madje skam qene kurre por ngjan kaq bukur, larg qyteteve tona, rrethuar me fytyra te reja ku mund te flasim rreth shqetesimeve tona dhe te ardhmes tone te pas-sotmes. Perballe kafes eshte Taiwan-i, shatervanet, uji, rruget, kafet e tjera plot. Mberrijme njekohesisht te dy para dreke e zeme vend perjashta fillimisht dhe pa na ardhe akoma kafet e sapoporositura qe i kembejme menjehere per "Tequila" e ngjitemi ne katin lart te te njejtit bar. Se na duket me bukur, me privat. Mund flasim me shume atje.
Kati lart, ne fakt duket taman si per cifte; tavolinat jane krejt te vetmuara dhe kamarieret nuk shetisin fort madje as per korridor. Madje duket se mund te rrish aty me pijet e tua sa te duash dhe po su kujtove te ikesh vete, ndoshta te lene aty gjithe naten. Fiks kafja qe na duhet ne, qe u pershtatet bisedave tona. Afrohemi tek tavolina jone, pra e vetmja tavoline ne dhome dhe menjehere edhe kamarieri na sherben gotat siper xhamit e largohet qetesisht...
Eshte kohe mesdite vere por brenda duket si kohe e erret perendimi. Anastasias i shkelqejne syte si gjithmone, pak se i ka nga natyra e pak se eshte femer moskokecarese fundja, e ajo ka veshe nje bluze te hapur me cicat e medhaja gati krejt perjashta pervec majave dhe pantallonat te ngjitura per trup me bejne ta deshiroj shume qe nga fillimi. Ulemi ngjitur ne pultron, shkembejme nje puthje te lehte por te gjate ne buze dhe pasi ndeshim gotat, fillojme te flasim rreth realitetit tone dhe cfare po ndodh me te dy. Me tregon sa eshte trishtuar pasi ka kuptuar se mes meje dhe Teas ka dicka, dhe une nuk ja mohoj dot, se pavaresisht pelqimit qe kam per Anastasian, Tea ka dicka me shume. Por sot, shoqja ime, ka nevoje te degjoje dicka te mire. Nuk eshte gjithcka tradhetia ime - se ne jemi zogj te lire ndaj njeri-tjetrit, por jane edhe problemet e saja, veshtiresite me te shoqin me se shumti qe jane kane zbehe jo pak humorin.
Ajo nis te me flasi, te me tregoje problemet e saja dhe gjithcka qe po ndodh andej, pastaj edhe me pyet, me pyet per shkollen njehere, pastaj per punen, per shoqet, per Tean, per xhelozite e saja. Une e degjoj dhe i flas aty, buze saj, e keshtu kalojme disa minuta te gjata derisa kamarieri na sjelle dy gota te tjera te mbushura plot. Ne vec shikohemi ne sy taksa djali i padije hell hapat e del nga dhoma dhe ne menjehere leshohemi prape ndaj njeri tjetrit, me puthje me te plota se asnjehere tjeter.
Menjehere, ia kap duart dhe bashke me te miat ja kaloj pas shpine, me koken e saj lart ne tavan duke e puthe ne qafe e ne gushe dhe asaj i pelqen fort gjithcka. Brenda eshte pothuajse erresire, nuk duket gje perjashta pervec qetesise tone perbrenda ne dhome e zhurmes ne shpirt. Duke e puthe e duke e nuhate, i tregoj sa te mire e ka gushen e sa shume e deshiroj e njesoj me pergjigjet edhe ajo, teksa me vendos duart poshte bluzes mi con deri ne gjoks. Te njejten gje bej edhe une, ia rreshqas poshte bluzes lart deri nen sutjena e ja kap thithkat me gishta e ja shtrydh, ndersa ja ze gojen me goje e gjuhen brenda duke mos e lene as te flasi madje gati as te marre fryme.
Per nje moment, ia kap kembet e bardha, te zbathura nga sandalet qe i le ne dysheme e ja marr ne preher; keshtu e afroj me shume prej meje, te perqafuar e duke fole ne vesh sa shume pelqehemi. E kemi harruar komplet vendin ku jemi, asnjerit si ben pershtypje asgje pervec kujdesit per te qene rehat ne puthje e ne ledhatime. Ne nuk jemi te shenjte asnjeri e nuk mendojme te shenjterohemi sot ne kryeqytet. Nder te tjera, ajo edhe me thote ne vesh, edhe se ka deshire te qihet e une gjithashtu i them te njejtat fjale e madje ia drejtoj edhe doren mes kembeve te mia te me shohi si jam forcuar e fryre si nje sallam italian - si tip provokimi. E di se ajo nuk e preferon sallamin por kete here eshte me ndryshe situata; ma zberthen zinxhirin e xhinseve e ma nxjerr perjashta, ne mes te lokalit por ku ska asnje njeri vec kamarieret qe duken ne hije te perdes deres sa te zene jane neper korridor. Nis te me masturboje lehte ajo, si me soditje me kujdes mos vjen kush nga anash ndersa edhe une vazhdoj ta ledhatoj e ta ndiej me gishta, pa mundesi per tia heqe pantallonat akoma vec si shenje se jam gati per hapin e dyte, megjithese ajo e kupton vete tek me sheh te forte e te lagur si dreq.
"Shhh, se po na shohin", me thote, dhe distancohet pak te marri nje leter ne cante siper tavolines e te me pastroje pak. Pastaj me ulet ne preher, me fytyre prej meje, duke me lene ashtu perjashta vazhdon te me puthi duke mi helle krahet rreth qafes. Ne jemi shoke te mire qe prej fillimit te lidhjes tone, komunikimi dhe mirekuptimi kane qene nje pike e forte e bisedave te gjata te cdo nate dhe me siguri ajo se ka harruar kete kurre. Ndersa vazhdon te me puthi ne te njejtin pozicion, me ndien si nuk jam zbute akoma vec vazhdoj te jem njesoj ne gadishmeri e kjo nuk kerkon tjeter kompromis.
Ndersa une qendroj me veglen te forte perjashta, ajo kercen e ulet serish ne kolltuk prane meje, e kthen eks goten e saj dhe duke peshperite neper buze se mbase kjo do jete hera e fundit qe shihemi e kete e dijme te dy tashme, Anastasia kthehet me bythe prej meje dhe i ul pantallonat poshte. Nuk mbetet asnje pengese per ta pentruar pervec pak centimetrave distance. Une e mbeshtjell me krahe edhe nje here, duke e puthe ne qafe nga pas, e afroj me shume prej meje me duart siper bluzes rreth cicave, e ajo e shtrin doren pas duke me dhene drejtim per brenda saj.
Nis menjehere ta penetroj shpejt si lepur, ajo ndonjehere tenton te leshoje ndonje gjemim por nuk e lejon veten duke e mbajte me duar gojen. Une e ferkoj nga kofshet ashtu mbi pantallona, e kap nga krahet te mos e le te me iki dhe ajo ndonjehere me kujton sa mire ndihet dhe cfare cmendurie po realizon. I pelqejne dhimbjet e thella, e mbeshtetur tek kolltuku komplet e qete nga mendimet me fton per me shume sulmime. Edhe pak minuta... Se nuk do vonoj te finalizohem.
I bej me shenje se vullkani eshte gati te shpertheje dhe ajo me te shpejte rrotullohet e me merr ne goje brenda, deri ne fyt, me buzet e kuqe rreth meje qe duket sikur buzeqesh teksa ia mbush gojen e vogel plot, per nje finale vertete poetike. Me buzeqeshje delikate e duke me pare ne sy, zgjat doren, merr goten e saj tashme boshe dhe e rimbush njesoj sikur te kishte Tequila.
Kaq zgjat takimi jone i fundit. Pasi pastrohemi me ca letra te tjera te lagura qe i ka akoma ne cante, paguajme e zbresim shkallet per te marre autobusin drejt shtepise saj. Puthemi edhe ndonjehere rruges, taman si puthje lamtumire te ecjes fundit bashke ne qytet, dhe ndahemi tek rrugica e shtepise saj, qe ajo te kontinuoje kapitullin e saj te vjeter e une te filloj per vete nje te ri.
