Fjalekryqi

Kane kaluar ndoshta pese minuta... Ne jemi aty permbys me krahet akoma siper njeri tjetrit e mbuluar ne djerse, marrim fryme thelle nga agonia qe perjetuam bashke e here pas here shihemi ne sy, si per te falenderuar per parajsen e tokezuar a per te thene vec se duhemi shume, sic e bejme gjithmone cdo mbremje pasi bejme dashuri - se vertete bejme cdo mbremje. Ania me prek faqen, buzeqesh, "kam nevoje tbaj dush" me thote duke pare oren ne mur qe shenon gati tre. Rreshqet nga krevati, me kembet qe akoma i dridhen nga orgazma e jetes saj dhe drejtohet per ne tualet qe eshte ne anen tjeter ne fund te korridorit.

Une ngrihem direkt pas saj, shkoj serish ne dhomen e ndenjes per te marre pak nga vera qe na pat' mbete atje siper tavolines - si per ti shpetuar hidratimit - dhe nderkohe degjoj ne fund te korridorit ujin qe fillon te zprazet, me siguri siper lekures saj zeshkane e bute si e nje femije dhe ne mendje me vijne serish skenat tona intime, te sontmet e me teper, sa here kemi bere dashuri ne mengjes heret sa syte sna jane hape akoma apo pasditeve kur kemi lene punen te dy ne te njejtin orar, jo pa qellim.

Nata eshte e qete, ka kaluar mesnata e e vetmja zhurme degjohet eshte uji qe i derdhet mbi trupin e zhveshur. Perfitoj nga kjo rehati, me goten ne dore nis te kthehem pas ne kohe deri ne ditet e para te njohjes sone e sapo filloj te perfshihem ne mendimet e mia me nderpret nje ze - ajo, sigurisht: "babi, ade te vajza joooote".

Me vjen nje buzeqeshje ne fytyre, si tinez, sa here e degjoj te me therrasi ashtu. Me pelqen shume relacioni qe kemi krijuar, kaq intim dhe i vecante, si nje familje qe jeton brenda lidhjes tone, ajo eshte si nje vajze e vertete per mua. E kthej gellenjken e fundit te gotes, e ngrihem ne kembe, me hap, drejt tualetit ku ajo po therret...

"Babi erdhe????", ja ben sa me sheh ne dere, dhe buzeqesh e ul koken poshte si nje vogelushe e turperuar qe edhe faqet, i skuqen, prej verteti. "Hajde se ke vend sa tdush", vazhdon te me thote, dhe i mbledh kembet pak me qellim te me zeri edhe mua vaska. Une vec i prek pak faqen e bute e ulem aty me te, ashtu si ajo, perballe njeri-tjetrit me duart ne trup e kembet rreth belit secilit.

"Babi sa te dua", me thote, dhe mi hell duart rreth qafes, duke me kerkuar nje perqafim. "Edhe une te dua ty shpirt", i pergjigjem, dhe i afrohem tia jap perqafimin ashtu sic ma kerkoi, te ngrohte te sinqerte qe me buron nga zemra e shokut te saj - babi, dhe dashnor. Uji vazhdon te bjeri mbi ne e nderkohe ne i ndeshim trupat, i ngjeshim fort, me cicat e saja qe i shtrydhin ne gjoksin tim e kjo eshte vecse nje skene mjaftueshem per te bere romane. Puthemi pak ne qafe e ne gushe, ngacmohemi ne vesh duke thene sa fort duhemi e puthemi prape ne qafe e ne gushe, nxehte, si per ta avulluar lageshtine. Ajo nis te flasi per ne, per bukurine e lidhjes tone dhe vecantine qe e ben ndryshe nga gjithcka tjeter shohim perdite e here pas here, tek flasim, i vjedhim njeri-tjetrit nga nje tjeter puthje ne buzet e qulleta.
- Hajde!, me thote, - dalim n'dhom se kam nji surprize.

Suprize? Ketu, ne Boge, ne oren tre?! Dalim nga aty, fshihemi shpejt e i hedhim peshqiret ne toke e vrapojme, ajo para meje, dhe gjen ne canten e saj te madhe nje Fjalekryq!
- Hajde ta mbarojme nje babi!, dhe ashtu e zhveshur, me fjalekryqin ne dore, kercen siper krevatit. - Kane mbete vec tre ore nate, me thote, hajde qetesohemi pak.

Shfleton librecin, ne te parin fjalekryq tradicional qe gjen dhe kap lapsen e nis te lexoje. "Kamikaz!!!"
- Ca pate babi?
- Kamikaz, i them, eshte ai qe ben vetevrasje ne emer te dashurise, - dhe e ul koken poshte tia kap me dhembe cicen qe e ka lene prej meje, sigurisht perjashta, se jemi zhveshur.
- Jo shpirt nuk ben ajo, po hajde ta plotesojme ket fjalekryq taman, - me thote nderkohe se c'fillon ti plotesoje vete disa kuadrate, pastaj nje pyetje qe se kam fort mendjen, une ne fakt vetem rri i shtrire duke i fale bekime per si lexon e flet si vogelushe dhe ngrihem siper trupit saj, ta puth ne supe ne shpatulla, duke ia dashe embelsine e butesine qe mban mbi lekuren zeshkane.
- Hmm, babi more, a spo mndihmon?, perpiqet te me largoje pak.
- A nuk jam ma mir ketu shpirt, i pergjigjem, me duart qe ja kam vene siper mollaqeve. - Barabar aty spo dijm gja, i them, duke e ledhatuar e duke i admiruar bythen e fryre qe e kam si nje fiksim cdo dite, qekur njihemi, sa here shihemi.

Ajo ka forma te plota, te buta e rrumbullake e eshte kaq e ngushte sa nje vajze e vogel adoleshente; e rrah ndonjehere me shuplaka dhe kjo me pelqen por jo tani, nuk dua ta shperqendroj teksa ploteson kuadratet e fjalekryqit por pervecse ia largoj mollaqet anash e i bie me gjuhe permes te cares kur ajo gjemon: "mjau"!
E ben gjithmone kete mjaullime, here per ngacmin sa here e gudulis mes kembeve ngaqe mua me pelqen e here se vertete ndihet ashtu, e vogel, e bukur, e bute, dhe e piset si nje mace!

Une vec e mbaj ritmin tim, duke i rene me gjuhe vrimes saj te ngushte e lehte here pas here i ferkoj shpinen, per pak, derisa e shoh fjalekryqin qe hidhet ne dysheme e stilolapsi kercet pak me larg se aty. "Oh babi, ca po ban kshtu". Por nuk ia ve fort mendjen, vazhdoj ta ha njesoj, me deshire te malle aq sa e bukur eshte bytha e saj e njome dhe ndersa e kafshoj ndonjehere si per ngacmim, ne kofshe a ne mollaqe, ajo vec gjemon e tinez, pa me thene asgje, do e coje njeren dore perpara ku te preket pa dijenime time. Por vertete nuk me shpeton asnje detaj mua, une jam si nje babi per te, qe e sheh e ruan me kujdes gjithku e ve doren e sic e kam kape ne flagrance edhe tani, e lidh me krahet e mi te forte, e rrotulloj shpejt ne krevat shtrire ne shpine, me kembet lart drejt tavanit pastaj poshte si ne saltaure dhe gjuha ime sulet serish tek vrimat e saja te qullta tashme mes mollaqeve te saja topolake, "hajde shpirt, shijoje babin si e han vajzen e vet"!

Oh Zot, cfare kenaqesie kam e sa e njome eshte. Here pas here me shikon vec per te me admiruar e nganjehere smundet se nuk e le zjarri qe e ka pushtuar rreth poshte belit; une ia shtri duart e ia mberthej cicat e buta pak me force duke e shtrenguar e vazhdoj ta ha pa pase meshire ne gjemimet e saja te tortures derisa gjuha nis te me lodhet...

Ngrihem shpejt me gjunje sa ajo gati se ka kuptuar akoma, ia marr kembet bashke duke e puthe lehte embel per ta qetesuar ne butesi sa here i hap syte dhe sa ia ngre kembet lart, mbi supet e mia, leshohem prape benda saj pa i marre leje duke ia detyruar nje gjemim te forte, qe sikur i del nga shpirti. Syte i hapen e i mbyllen prape, merr nje buzeqeshje te shliruar ne fytyre ndersa une rri pa levize brenda saj sikur i gjeta piken kulminante te cdo kenaqesie dhe sa eshte qetesuar, me syte e mbydhur e duart e shtrira anash per se gjati, nis ta penetroj vec me eger. Ajo vec bertet e perpelitet, e une vazhdoj ta qi me denim, me ndonje shpulle ne faqe a ne bythe a ne cicat e ngritura qe i hallakaten nga trysnia e trampolimeve te mia siper saj...

Corcafet ngjajne me mushama shiu fale djerseva tona qe kullojne si rreke e fale dhomes qe eshte vecse me e nxehte nga soba e druve por edhe nga energjia qe shlirojme aty brenda, duke u plase trup me trup. Ania shtrin doren prej meje; do te mos e le vetem, ndien se dicka po i shkeputet nga thelle brenda trupit e une mbaj per krahesh, me kembet qe mi lidh rreth belit e perkulet prej meje, me grith me thonj, me terheq me bertet me shtrengon me kembe gati per te me marre frymen derisa shperthen, prishet aty poshte babit te vet; e babi vet sdo vonoje tia sperkasi barkun e bute me sperme...