Frymemarrje e Nje Fundjave

Elsa tashme eshte ajo qe e dua pa pasur nevoje te mendoj dy here. Nuk eshte thjesht e dashura ime — eshte shoqja ime me e mire, bashkepunetorja ne te gjitha marrezite qe me lindin, krahu im i djathte kur dua te fluturoj larg gjithckaje. Jemi si dy femije qe lozin me ndjenjat, por e dime mire cfare kemi ne duar: njeri-tjetrin! Buzeqeshja e saj me jep paqe, ndersa zeri i saj me liron. Kur me sheh me ata syte qe dine te degjojne, me ben te harroj gjithcka pervec saj.

Nje nate, mes bisedave te gjata dhe batutave qe vetem ne kuptojme, i them: "Hajde ikim diku larg, diku ku s’ka asgje pervec nesh." Ajo buzeqesh, i ndrit fytyra. Tamare? Ai vendi i heshtur mes maleve, ku lumi rreshqet si gjarper i ngadalte ne preherin e tokes. Aty ku ajri duket me i lehte dhe njerezit te pershendesin me sy, e edhe me fjale. E vendosim ta bejme realitet. Nuk eshte thjesht nje udhetim, eshte nje arratisje e bukur per te forcuar dashurine.

Te nesermen shkoj e marr. Ne sedile le per suprize nje buqete me lule qe i perngjajne pak natyres se saj: nje e bardhe, e paster, e bute si shpirti i saj, dhe nje e kuqe, e zjarrte, e embel, si zemra e saj qe i rreh fort. Ajo kur i sheh befasohet dhe me perqafon, me puth ne faqe, dhe me fal ate ndjesine e ngrohte qe me ben te dua te rri me te gjithe jeten. Ulem ne timon dhe nisim rrugen drejt shtepise sime. Gjate udhetimit qeshim, ngacmohemi, shpesh thjesht e shoh me bisht te syrit dhe ajo me jep nje buzeqeshje qe me ndez me shume se sa cdo fjale. Ndonjehere edhe dora mes kofsheve te saja, si per tu shlodhe pak ne gjymtyre e per tu ngarkuar ne mendime.

Kete nate, do fleme bashke. Pijme nje gote vere, pastaj nje tjeter, pastaj qeshim si te dehur nga afersia, jo nga alkooli. Ne shtrat ajo afrohet, mbeshtetet tek krahu im, dhe fillon te me perkedhele me gishta te ngadalte. Nuk eshte nje nate epshi te papermbajtur — eshte nje nate perkedheljeje, dashurie te bute, ku trupat tane flasin me shume se fjalet - komunikojne me ngrohtesi e arome te njeri-tjetrit. Dhe bejme dashuri ngadale, si te kemi gjithe kohen e botes perpara. Dhe e ledhatoj pa ngutje, duke e sodite, e ndjej si me dorezohet me gjithe qenien e saj e sonte mund ti bej cte dua nese dua. Flasim pak, bejme dashuri shume. Dhe fjetja vjen natyrshem, te perqafuar.

Te nesermen zgjohemi heret. Ajo, me floket e crregullt dhe syte gjysme te mbyllur, duket si nje perkedhelje e Zotit mbi kete mengjes. Nisim rrugen drejt Tamares me driten qe perhapet ngadale mbi rruget e mbuluara me peme, deri lart ne maje te malit. Kur mberrijme tek shtepia ku do qendrojme, nje vile e vogel ne koder te fshatit dhe jo larg rrjedhes se Cemit - ketu na pret qetesia e plote dhe shpirterat tane e dijne me mire se c'presin. Pasditen e kalojme duke ece neper fshat, bejme foto me telefonin qe mezi e mbajme drejt nga te qeshurat, e puthemi shume buze lumit, te ujevara e vogel — me flladin qe na ftoh lekuren, por jo trupat asnje moment.

Mbremja ka mbeshtjelle gjithe Tamaren me nje heshtje te qete e kurioze. Ne ballkon, ku ndricimi vjen vetem nga drita e zbehte qe derdhet nga brenda, rrime ulur ngjitur, me nje corcaf te holle qe nuk na mbulon dot plotesisht - sa dolem nga dushi, duke pire liker shege qe zonja e shtepise na mirepriti. Elsa e kthen koken ngadale nje moment, me sheh ne sy, dhe me puth. Fillimisht lehte, pastaj me gjate, me thelle, derisa fryma e saj e ngrohte perzihet me timen, dhe gishtat e saj fillojne te luajne mbi gjoksin tim, ngadale, si ne nje koreografi te stervitur. Nuk ka nevoje per fjale — shikimet tona kane kohe qe flasin. Ajo afrohet dhe me peshperit ne vesh, "Une kam nevoje per ty."

Fillojme te zhvishemi fillimisht vetem me sy, ngadale, duke ia ngrite bluzen me gishtat qe i dridhen nga deshira. Ajo leviz per pak, me jep shpinen dhe e heq bluzen vete, duke ma dhuruar pamjen me sensuale qe mund te me ofroje nata: shpinen e saj lakuriqe, te ngrohte, te bute, ne nje moment qe deri tani po ngjan shume romantik! Pastaj kthehet, dhe gjinjte i zbulojne veten para meje. Kane nise ti marrin forme, ti zgjaten nga epshi, sikur therrasin. I perkedhel me duar te hapura qe i mbush plote, i puth ngadale, i ndjej si pulsojne. Ajo i ferkon fort mbi trupin tim, duke i levize si per t’me provokuar. Jam ulur, ajo me hipen ne preher, e leviz gjoksin mbi gjoksin tim, pastaj e shtyn ngadale fytyren time mes tyre, duke me fute brenda lekures se saj. Marr fryme thelle aty, mes atyre formave qe me pushtojne me arome femre dhe epsh. E ndaloj per pak, e shikoj, dhe i them vetem nje fjale: "Edhe une kam nevoje per ty."

Ajo e kupton!

Ngrihemi ngadale, si ne nje ritual te heshtur. Ia bej me sy andej, e ajo me merr per dore dhe ecim drejt korridorit. Ne gjysmedrite, mberrijme tek krevati dhe ajo ulet perpara meje, me liron me nxjerr perjashta ne nje levizje te sigurt, dhe mi terheq tutat poshte. Pa me hequr syte nga te mite, me merr ne goje me nje perkushtim qe me ben te shtrengoj dhembet. Buzet e saja jane te buta, te ngrohta, te ndjeshme! Dhe ajo e di mire cfare ben. E ben si art, si mision. Me shikon nga poshte, me prek kofshet me duar te ngrohta, dhe me ritem te ngadalte, te gjate, te thelle, me con drejt nje deliriumi te paster. Si them asgje, ajo ben punen e saj dhe une vetem e ledhatoj ne floke ndersa me zbraz gjithe epshin me gojen e saj te pangopur. Kur ngrihet, ajo e ka fytyren te lemuar, krenare — si nje mbretereshe qe ka pushtuar mbretin e vet.

Drita e ngrohte e llambes bie mbi corcafet e bardhe, dhe ajo, e zhveshur, shtrihet mbi ta sikur te ishte nje pikture e gjalle, nje trup qe pret vetem te adhurohet. Jam ende i ndezur nga ajo qe sapo ndodhi ne korridor, por kur e shoh te hap kembet dhe te me ftoje me sy, ndiej nje vale te re epshi qe me ngrihet nga stomaku e me shperthen ne kraharor.

Ajo e hap gojen dhe me thote vetem nje fjale: "Sille ketu"! Po cte thote me shume e me qarte se kaq? Afrohem, i ngjitem ne gjoks dhe i vendos te dyja duart ne supe, duke e shtyre poshte sikur dua ta ze aty ne cep te krevatit. Ngrihem mbi te dhe ia ferkoj karin lehte ne faqe, rreshqitshem, ia vendos mbi buzet qe dridhen, dhe ajo me merr me lehtesi ne goje, me nje ndjeshmeri qe me con ne ekstaze. Me thith ngadale, me shijon me nje delikatese te rralle. E mbaj per flokesh, me kujdes, ia fus me thelle, ndersa ajo renkon nga hunda dhe me shtrengon kofshet. Nuk ndaloj per nje kohe. E shikoj si e gelltit, si me shikon lart me sy te turbullt nga deshira, si me lutet pa fjale qe ta shijoj deri ne fund. Qe ta mbush plot, tia marr frymen sic po i merret.

Gjithmone ndiej sikur jam gati te shperthej, por ndalem! Dua ta ndjej te teren akoma me shume...

E kthej permbys, i perkedhel vithet me te dyja duart, dhe ajo ngrihet ne gjunje, duke me treguar gjithe format e saj te fryra qe me cmendin. Vithet i ka te ngritura lart, te forta, dhe te buta ne te njejten kohe. I ve duart ne ije dhe ia rras serish nga pas, thelle, me nje shtytje qe e ben te renkoje menjehere e koka qe i ndeshet ne mur. E mbaj fort, i puth kurrizin, shpinen, supet, i shtrengoj gjinjte nga poshte, ndersa levizjet behen me te vrullshme, me te egra; deri ne fund. Ajo me kerkon me shume, me nxit me cdo perkulje, me cdo ofshame. Ajo eshte e imja tani — e imja teresisht.

Kur lodhja me ze per pak, shtrihem aty buze saj dhe ajo me hipen siper si nje egersire e bute qe doli nga kafazi. Fillon te levize ngadale, duke me pare ne sy, me floket qe i tunder ne ajer e derdhen deri mbi gjoks. Ajo ngrihet dhe ulet mbi mua si nje vale deti qe s'ka te ndalur nga stuhite. I vendos duart ne bel, pastaj ne kofshe, dhe e udheheq me ritem, por ajo do kontrollin. Merr iniciativen, perdridhet, me kap per fyti lehte dhe me shtrengon me shikim te zjarrte. Gjinjte i tunden para meje, dhe cdo levizje e saj me afron me shume drejt kulmit; ndersa ajo vazhdon te me puthi ne goje ne fytyre te me cmende duke renkuar me buzet ndeshur ne te miat, afer per ta kafshuar e larg per te mos me lejuar edhe pak.

Pastaj e shtyj e rrezoj e kthej anash, ia ngre kemben lart dhe ia fus thelle, aq sa me le te degjoj vetem rrahjen e trupave tane qe perplasen. Ajo me kafshon gishtat qe ja vendos ne fytyre, me kap per krahesh, me thote "mos u ndal", dhe une e ndjek instinktin. Rrjedhim, bashke, te perzier me zjarr e kenaqesi.

Kur ndjej se jam gati, ajo ngrihet serish, me hipen ngadale dhe nje here, me sheh drejt ne sy, dhe me hap gojen e qeshur, te lagur. Shtrihet, dhe me ofron fytyren si nje altar te shenjte te bukurise se erotizmit tone. Derdhem mbi te me gjithe forcen time, i mbuloj ballin, syte, hunden, buzet — ajo i lepin te gjitha me nje buzeqeshje lozonjare, si nje feste e papermbajtshme e deshires. Dhe s'e ndaloj dot veten — e perkedhel ne faqet e lustruara tashme, e puth ne balle, dhe ajo me shtrengon fort, me lekuren qe ende digjet nga vaji im. Jemi bere nje!

Te nesermen zgjohemi te qete si dielli pas nje stuhie me shi. Ne tavolinen e vogel jashte pijme kafe dhe caj, hmea nje kruasant dhe e shikoj sesi buzet e saj lepijne gishtat. Buzeqeshim te dy, te lodhur nga pagjumesia por te arrire e te plotesuar. E dime qe po kthehemi ne realitet, por e kemi me vete kujtimin e nje nate qe na lidhi me fort. Ne makine nuk flasim shume — ndonje kenge e lehte, ndonje prekje ne kofshe, ndonje perkedhelje ne floke, dhe ndonje buzeqeshje qe nenkupton "do ta bejme serish".