Hakmarrja

- Ko je tamo?, - "kush eshte", pyet ajo pas disa trokitjeve te forta ne dere.
- Erik!, - i pergjigjem me gjysem zeri nga lodhja e madhe ne shpirt...
- Erik ko?!, - habitet...
- Erik Albanski..., - i flas me emocionet qe me dridhen nga gjithcka po ndodh sot...

Vonohet edhe ca minuta te tjera ne heshtje e pastaj dera hapet avash... Hapet; oh Zot! Eshte nje enderr! Per nje moment largohem nga arsyeja pse kam ardhe e ca me shqeteson ne kete nate te gjate shtatori... Nuk eshte pervjetori i aksidentit, jo jo, sepse suksesi permbi te me gezon e me jep jete me teper, por eshte zemra e thyer nga fati qe me zhgenjeu serish e me nxorri perjashta ne kerkim te qetesise ne shpirt... Me duket se harroj gjithcka sa i shoh asaj trupin gjysem te zhveshur e floket voluminoze qe i perzene shpinen e zbuluar, e vec nje pershqir i bardhe qe e mban duke fshehur pak gjoksin... Pa me pare fytyren akoma, tenton te me pyesi se ku ia gjeta adresen por pa me lene kohe ti pergjigjem, me sheh syte dhe gati duke leshuar peshqirin - me hell krahun rreth belit e me shtrengon.
- Nuk me dukesh i qete Erik, - me thote. - Ca problemi ke?

Eshte Natalia... Vajza me te cilen takimet tona kane qene te shkurtera, te radha, por te mbushura plot me emocione - si neper skena kinematografie. Kam ardhe te rri me te sonte, te qetesoj mendjen nga biblioteka e librave me zhgenjime qe shkruajta ne kete dite mesimi se gjithcka per te cilen kisha luftuar - u shkaterrua jo per fajin tim por une mbeta fajtori, dhe e humba ate qe besoja ta kisha pergjithmone.

- Jam mire Natalia, i pergjigjem. - Pse sme sherben nje pije se duhet ta kem nga lodhja...? Dicka te ftohte, se di, nje Nik...

Ajo afrohet ngadale, me ul tek kolltuku dhomes saj te ndenjes e me heq borsetin me rrip qe e kam gjithmone me vete ku mbaj te hollat bashke me kartat SIM e nje mjet identifikimi, me zberthen kopesat e kemishes ne gjoks e ne menge, me zgjidh atletet e me thote me ze te qete "nje minut sa te vesh dicka dhe te sjell pijen..." Ngrihet ne kembe, e me jep nje buzeqeshje te lehte teksa rrotullohet per te shkuar drejt dhomes tjeter ku mendoj se ka garderoben.

Ka nje shtepi te bukur, te vogel, te lyer ne boje te erret dhe abazhuret qe i ka shperndare neper dhome me bejne te ndihem si ne nje skene striptizmi duke i pare hijen reflektuese ne mur teksa vesh rrobat. Nuk e di me ke jeton ajo, nuk di shume rreth saj por nuk kam ndermend ta pyes per aq kohe sa ajo eshte vetem ne shtepi dhe askush sdo e shqetesoje viziten time. Nuk vonon shume per te dale, me jep nje tjeter buzeqeshje duke me llastuar me pamjen e saj erotike fale kemishes gjysem transparente qe sapo e veshi per ta perdore edhe si fund, me sutjenat e tangat e kuqe, e sfilon per tek frigoriferi ku do marri dy birra Nik akull te ftohta, te na i sjelli ti pijme bashke. Me shtrin doren te me japi pijen time, dhe ulet perballe meje, kembekryq qe te mos me tundoje, fillimisht, siper tavolines prej xhamit te holle.
- Ckemi nga ty, cte solli sonte?, me pyet, tek buzeqesh dhe ngrin lart vetullat sikur pret ta befasoj me nje pergjigje.
- Prit nje moment!, me nderpret akoma pa filluar. Ti ke qare, Erik?

U bene dy pyetje... Dy pyetje qe ndoshta duhen pergjigje te gjata per te treguar gjithcka deri ne perfundim e nuk di as nga tia filloj. Ajo verenjet ne fytyre, perkulet pak e afrohet prej meje, e me vendos doren mbi gju per te me thene "hej, une jam me ty". Por une e di se ajo eshte me mua, sepse eshte aty - me hapi deren, me hapi krahet, e tani po hap veshet e zemren; cte dua me shume prej dikujt qe si kam dhene kurre asgje e qe kurre sja kam ngrohe zemren?

- Si eshte familja jote?
- Jane mire... Te gjithe...
- Por eshte ajo apo jo, ajo qe e kishe edhe ne plazh?

U bene tre pyetje... Nuk di si ti them dicka sepse ajo shkoi ne pjesen e fundit te serialit, por reagoj me nje buzeqeshje te rreme edhe pse ne fakt dua vetem te qaj nga inati, reagoj me nje buzeqeshje qe mua me sherben sa per te kaluar radhen e asaj i sherben per te marre pergjigjen qe kerkon. Ngrihet ne kembe dhe me kap nga dora, "hajde, kalojme ne dhomen tjeter te flasim te qete... Merre birren nese deshiron... Apo te te sjell dicka tjeter?" Nuk flas por kap shishen ne dore, dhe sic ma kerkon ajo, leviz pas saj me hapin e saj drejt dhomes saj, duke i pare ne driten e zbehte te abazhureve format perfekte te vitheve te rrumbullaketa qe bluza nuk ia mbulon komplet - e kjo ma tret mendjen disi, por jo shume, akoma...

Ecim per tek dhoma saj e gjumit; nje dhome e vogel sensuale qe sa hap deren te mbeshtjell refleksi i kuq i mbuleses se krevatit dopio me nje numer te madh jastekesh te fryre te mbushur plot, pultroni ne cep te dhomes bashke me nje tavoline te vogel me revista fashion, dhe dritarja nga ku nuk duket asgje perjashta se eshte mesnate, e garderoba e saj e mbushur si nje butik... Nen komanden e duarve te saja e shoqerimit sy me sy e duke mos marre kundershti por vec buzeqeshje, ulem ne krevatin e bute e shtrihem duke mbeshtete koken ne preherin e saj... Ajo me prek doren qe e kam mbeshtete tek kofshet dhe pret te qetesohem...
- Me thuaj gjithcka Erik... Me trego, ca ndodhi? - me pyet duke me shikuar ne sy e duke me dhuruar buzeqeshje te lehta dashurie...
- Oh, nuk e di Natalia... Nuk di si erdhi gjithcka te vetmen dite qe nuk e prisja, i rrefehem asaj. - E ke provuar ndonjehere te japesh veten tende per dike, ta duash ta vleresosh e ta besh nje perendi per ty, ta besh zot e mos te te dhimbset as vetja jote teksa shkrihesh e humbet ngadale dhe ne fund te te braktisin me ftohtesi sikur te mos kesh asnje domethenie a te mos kesh egzistuar kurre, me fjale, me arrogance, dhe fajin per gjithcka ta kesh ti?

Ajo zbut syte, embelson buzeqeshjen e ma vendos doren ne faqe, me ledhaton plot dhembshuri e ndjenje si te jem femija i saj teksa me keshillon embel...
- Nuk ka funde te lumtura, Erik, fundet te tilla jane. Nese nuk vjen nje moment i tille, atehere sdo marri fund asgje. Por neser do ndryshoje gjithcka, te premtoj...

Dua ti bertas, tia shfry nervat asaj qe spo kupton asgje, ti them se eshte jashte gjithckaje. Si mund te kuptoje dikush qe jeten e ka kaq larg ndjenjave e dashurise por kaq afer qejfit e luksit? C'kupton ajo?!
- Me beso mua, me thote duke me nderprere mendimet. - Sonte mendo vetem per veten tende, te qetesohesh duke harruar gjithcka, e neser do i marresh rruget e vendimet me lehte... Sonte vetem qetesohu ketu me mua..., - dhe me puth ballin kendshem...
- Ndihem kaq keq Natalia, kaq kot e kaq i padobishem... Asgje nuk me vlejti gjate gjithe kesaj kohe... Mbeta vetem...

Dhe teksa vazhdoj t'i tregoj gjithcka po ndodh e po perjetoj se fundmi, nuk e di me nese ajo po me degjon..., sepse ka nderruar fokusin e saj, i ka zbrite duart e po luan me kopsat e kemishes qe mi zberthen nje nga nje e me mundeson te ndihem me mire, me lirshem... "Une jam me ty" me thote "me trego gjithcka Erik, hapu me mua" - dhe me drejton doren time per tek faqet e saj - kerkon ta prek, ta ledhatoj, qe te ndihem me mire me te, me i afert, me intim... Vazhdoj ti tregoj gjithcka po ndodh me mua se fundmi duke e pare si ajo heq bluzen e mbetet e vetme ne sutjenat e kuqe Curvy Kate. Pas disa minutave rrefimi i emocioneve te mia me te forta, ajo e zgjat doren poshte xhinseve te mia te zeza, poshte bokserave dhe me shtrengon lehte... Mua me nderpriten fjalet, nuk po prisja kete levizja te sajen sado qe po me pelqen ngrohtesia e butesia e gishtave te saj... E sic jam ashtu, i shtangur, afrohet ngadale e i mbeshtet buzet aromemire mbi te miat... Nuk levizim asnjeri, nuk me thith as nuk me puth aspak - qendrojme ashtu, pa levize, me buzet e ngjitura fort qe fillojne te na shkrihen bashke nga nxehtesia. Ajo kerkon qe ta kerkoj, kerkon qe ta kuptoj se sonte eshte e imja per gjithcka qe une kam nevoje, kerkon te shlirohem nga cdo mendim e te kuptoj se ajo cka kam vlen me shume se ajo cka mund te kisha.

Nis te me ledhatoje me butesi ne pjeset e mia me intime duke me bere gati, do te me sjelli ne formen me te mire qe tani te dy filluam ta deshirojme... Zberthen sutjenat dhe me meson doren ti prek ti shtrengoj gjinjte e bute te ngrohte... "Me prek Erik, me ndiej tenden. Harro gjithcka sonte", me thote, dhe zbret me poshte me puthje te embla pergjate gjoksit, e ndalon per te me marre masat me gjuhe e puthje te lehta, duke me sjelle nje pjese te humorit qe po me mungonte, e me bjen shpejt ne formen time me te mire. Fillon te me masturboje me duar e me buze here pas here... "A nuk eshte kjo me e mira, Erik?" Sigurisht qe eshte, ajo eshte nje eksperte, nje shoqe e mire, nje topmodele, dhe nje engjell me shume se gjithcka - nje engjell qe po me largon merzine. Rrotullohet e kalon ne pozicion te kundert me mua, "Me prek Erik, me ndiej..." me thote, ndersa fillon tundet siper meje... Nga poshte, i vendos duart rreth belit, nis ti puth bythen e tonifikuar, ti kafshoj lehte me dhembe mollaqet e bardha, ta ndiej... Ajo shijon kaq shume, qe nga ofshamat e ne cdo pjese te trupit te saj - ajo eshte si nje embelsire gjigande e llastuar...

- Hajde zemer, - me jep kurajo Natalia. - Shperthe! Me qi fort! Me qi ne goje, prishu ne mua! Nxirre gjithe inatin e urrejtjen tende!

E shtrengoj me shume nga beli, i heq shpejt tangat e kuqe e i rras gjuhen brenda! Dua tia shijoj trupin pafund, nga brenda saj ne thellesi... Ajo po me masturbon shpejt e e pangopur sic me pelqen mua - ngjan taman me nje kengetare moderne serbe tek hillet gjithe etje e pasion siper mikrofonit. Nuk mundem me, po vij kaq furishem ne gojen e saj... Nuk zgjat shume dhe emocionet e mia shperthejne si nje pompe zjerrfikesi ne gojen e saj! Oh Zot, sa nevoje kisha per kete.

Pasi zbret nga une e qetesohet pak ne krevat dhe sic kaperdihet e pastron buzet, me sheh me nje buzeqeshje djallezore e me pyet:
- Si ndihesh Erik? Po kalon merzia?
- Me i qete mendoj, i pergjigjem butesisht. Hmm, faleminderit Natalia, te kam kaq zemer! Kisha nevoje per kete...
- Edhe une kisha nevoje per kete, - me thote ajo, teksa shtrihet e mbeshtet koken mbi gjoksin tim... - Hakmarrja eshte nje pjate qe sherbehet e ftohte, apo jo Erik?
- Se di, a ben kjo?
- Mendoj se nuk ben taman, ti u hakmorre me zjarr sonte!