Daniella ka 10 vjet qe eshte shoqja ime e disa sekreteve qe i kemi ndare vetem bashke. Jemi njohe ne rinine tone, ne te 18-at e saja, ne kohen kur ajo modelonte sic edhe vazhdon akoma e une pata fatin dhe lodhjen qe do vinte me vone, ti punoj disa spote dhe reklama online e qe atehere kemi mbajte nje shoqeri gati virtuale por me asnje pause ne rrefimet dhe konsulencat tona. Ajo ka qene gjithmone nje degjuese e mire por dhe pyetese e drejtperdrejte, ajo nuk di te beje lajka e kjo e ka bere shoqerine tone disi specialen kur mendon distancen ne lokacion dhe ne stil jete.
Gjate pandemise, te izoluar nga perditshmeria dhe lireshmeria per te udhetuar qofte edhe nje kafe larg dhomes, shpesh kemi biseduar dhe kemi fole per nje plan kur te vinte dita e lirimit; ndoshta diku ne alpe sepse ajo eshte vajze e malit dhe e natyres dhe ndryshe nga parashikimet qe kishim bere mbremjeve ne chat, ajo vjen ne shqiperi kete vjeshte me makinen e saj Audi nga kufiri i Vermoshit e vetem nje nate perpara me njofton qe te pakten nje birre a nje Amaro Montenegro te mund e pijme bashke ne qendren e rikonstruktuar minimalisht ne Tamare. Do takohemi ndersa ajo eshte rruges per ne destinacionin e saj qe sma ka thene akoma, me disa shoqe te vetat.
Te nesermen, pasdite, une mberrij para saj ne Tamare dhe ze vend me nje shishe uje sa per te njome buzen e per te shtyre kohen, tek bar Lelcaj, nje bar aty ne qender te qendres vogel me fytyre prej rruges, ne pritje te mesazhit te saj ne WhatsApp shpresoj kur te mund te hyje ne wireless. Ora duket se thuajse nuk leviz kur je ne pritje e frika qe ajo te mos shfaqet aspak te ben te ndihesh edhe me vetem nga cje, edhe pse je totalisht ne vetmi dhe duke mos njohe askend. Dhe une pres deri ne te erresuar, qe ajo behet e gjalle dhe me pyet ku jam, e gjithashtu me thote edhe, pra pasi i pergjigjem, qe te pres deri pas darke sepse nuk i le dot shoqet te darkojne vetem. Dhe ashtu do bej, fundja, une prandaj kam ardhe e edhe vetem me ka qelluar te ha shpesh... Aty tek Lelcaj-t, pa e nderruar barin, futem e porosis nje fileto pule se ata sherbejne edhe ushqim ne pjesen e brendshme te lokalit.
Si me skedule, sa kam mbaruar ushqimin tim, ajo me shkruan serish "gde si ti, sada?", qe perkthehet pak a shume "ku je". Ajo e di qe une nuk flas serbish por kuptoj, dhe keshtu edhe me ngacmon me gjuhen e saj qe duket kaq seksi ne gojet e femrave trupgjata flokezeza sllave - sic eshte ajo vete, 2-metroshja qe po pres ti shkembejme dy llafe. Une ia shpjegoj ne anglish si ta gjeje barin tim dhe nderkohe sa vjen ajo, do jem jashte. Dhe ashtu bej, paguaj e dal ne erresire, me celularin ne dore duke prite ndonje mesazh e syte sa ne njeren ane sa ne tjetren neper rruge e trotuar derisa degjoj pak metra me tej, ne erresire sa nuk e shoh dot nga dritat, nje ze pak te eger e autoritar si pronare por me shume feminalitet brenda; fiks zeri i saj, qe vec me therret ne emer, sic me therret ajo qekur e njoh, "Erik?".
Afrohet edhe pak, dritat e lokaleve ia zbulojne fytyren dhe ska dyshim se eshte Daniella, sic edhe mu duk nga zeri ne fillim. Diva mban veshur nje pale tuta sportive me bluze, te zeza me ilustrime te bardha dhe logo NIKE qe i shtrihet mbi barkun e rrafshet e mes kofsheve rrumbullake e nje pale atlete te se njejtes firme qe me siguri e ka plot me te tilla garderobe.
"Pra, ku do i pijme birrat" me pyet, dhe buzeqesh, me vetullat lart, si ne ankth per nje pergjigje timen goditese, si ne ankth qe koha kalon shpejt e duhet te bejme dicka. Sa i tregoj propozimin tim, i ul vetullat poshte e qetesuar, buzeqesh prape sic e ben cdo sekonde, dhe i marrim shishet ne dore e nisemi avash se relievi nuk eshte edhe i rehatshem e une nuk i kam me qejf relievet e thepisura qe prej aksidentit. Ne erresire zbresim tek lumi Cemit, qe bie mespermes Tamares duke krijuar disa peisazhe vertete te bukura per dy foto a per dy puthje per ata qe jane cift, diten. Por une e Daniella sjemi cift, jemi thjesht dy shoke me birra ne dore me disa biseda per te bere, afer lumit, nen driten e henes, larg zhurmes njerezve, dhe afer njeri-tjetrit. Dhe eshte edhe nate - keshtu qe fotot sdo dalin mire gjithsesi...
- Ca ndodhi me udhetimin tone?, e pyes. Nuk u organizuam dot.
Une nuk jam i mire me keto pyetjet goditese por te pakten interesi im eshte i qarte dhe kaq i mjafton edhe asaj. Persa i perket udhetimit, ne fakt, pandemia na ka pezulluar shume aktivitete gjithashtu edhe udhetimin tone. Kishim plan te ikim diku ne maja, Daniella e pelqen qetesine e malit dhe ajrin e paster mes pemeve; kush thote qe malet jane te trishta, e ka gabim. Ajo e dashuron rehatine, gjelberimin, jeten e gjalle, asaj i pelqen te jete gjithmone me lart se te tjeret dhe une do behesha ciceroni i udhetimit saj te pare nga viset tona.
- Do kemi raste tjera plot, me thote. Le ta shohim kete si nje introduksion te asaj cka pritet...
... dhe qendron ne kembe, e mbeshtetet tek nje gur i mall aty ne njeren ane, krejt afer ujit.
Natyra eshte e bukur dhe e qete. Nate! Erresire e plote. Kur shoh Danjelen me syte e mellenje qe i shkelqejne si femije i lumtur dhe qafen e gjate te bardhe qe ndonjehere i bie ndonje drite a i bien edhe floket, mbeshtetur ne shkemb me duar e njeren kembe te bere gju, me mini-ujevarat e Cemit qe derdhen paqte ne shekmbinjte e lemuar ne backgroundin e erret por ne dritat e zbehta te klubeve qe vijne nga lart - frymezimet me pushtojne per te bere gjera te bukura e djajte me flasin ne vesh pafund per te bere gjera te pista.
- You smell so good, i them. Ti mban arome te mire. Si portokalle! - Se si mund ta filloj ndryshe nje bisede me nje femer qe mbahet si e paprekshme dhe te fut friken se gjithcka ti thuash do jete gabim?
- Nuk besoj qe ma ndien aromen nga atje, me thote, maybe you ate too much tangerines [mbase ke ngrene shume mandarina], dhe qesh.
- Mendon? Une mund te ha prape, i them, une ha shume fruta...
Asaj i pelqen kur bejme batuta, si cdo vajze ndoshta, e une shpesh e ngacmoj me batutat e mia te nivelit anglez. Te pakten keshtu me duken. I afrohem afer, e rrethoj me duar me kujdes te mos e ndesh, dhe mbeshtetem ne gur siper saj duke e nuhate ne qafe gati si per ta thithe, dhe i them ne vesh "ti me siguri qe ke arome te mire".
- Eshte Libre, me thote ajo, Yves Saint Lauren - jemi bere nje me kete arome...
Dhe ndesa flet me te vogel duke me shpjeguar parfumin sikur vertete me intereson, madje sja kam idene as ketij emri, une nderkohe i kam buzet akoma tek veshi i saj dhe e kafshoj lehte ne bule, si per ti thene "mbylle gojen ti budallaqe". Instiktivisht, ajo pushon se foluri si te trembej, mi hell duart ne shpatulla si per te me kerkuar te bej dicka, ndoshta per ti thene dicka tjeter ne vesh. Por une i di vete planet e mia dhe fjalet qe do them ne vazhdim... Rreshqas me kujdes nga gjoksi dhe barku i saj, me duart e mia tek brinjet e saj e duart e saja akoma mbi super e mia, duke e puthe lehte, ajo nderkohe buzeqesh pak por une nuk ndikohem, i coj lart bluzen dhe e puth tek barku tashme i zbuluar aty ku kishte stampen e NIKE-s, e me gjuhen perjashta si per tia mbajte vemendjen aty, i kap llastikun e tutave bashke me te mbathjeve e ja rreshqes poshte deri mbi gju te dyja bashke, e shkoj ashtu me gjuhe tek e cara e saj e njome qe me nje ofshame te pafajshme Daniella do shoqeroje takimin tone te pare per sonte.
Ajo mi ve duart ne koke nga supet, sikur trembet se mund cohem te iki para kohe por sigurisht qe jo, une as qe e kam ne mend, une kam gjithe kohen e botes sot perpara dhe fakti qe ajo fillon te luaje me floket e mi eshte vec nje shenje qe asaj i pelqen gjithcka po ndodh ne erresire. Dhe kete e tregon pervec kesaj edhe duke hape kembet, duke lene hapesire qe tia shtri me gjate siper pidhit saj te bute e te ngjeshur, gjuhen time te unshme si pa ngrene prej nje dekade. I pelqen edhe kur e puth ne kofshe, i pelqen edhe kur e nuhat a kur e ngacmoj me dhembe a kur ia nuhat lekuren mes kembeve, i pelqen ndyresia ime i pelqen edhe qetesia e nates vec zhurma e paqte e ujit qe vershon permbi gure. Une mbaj ritmin tim, nganjehere e prek me buze e me se shumti gjuhen gjarperushe ia tund siper klitit e ofshamat e qeta me siguri i degjohen deri lart ne trotuar nese dikush e ka mendjen nga lumi... Por sme intereson! As asaj!
Nderkohe, e ndiej veten si kam filluar te forcohem e te fryhem poshte sa veshtire po qendroj ashtu brenda xhinseve gjysem-ndenjur para gjunjeve te saj, por dua tia le asaj levizjen e ralles, keshtu qe vazhdoj e lepij si akullore te shijshme luleshtrydhe qe sa e mora ne dore. E kap me buze, e thith deri ne nje moment qe ajo me kap nga floket e do te me japi drejtim... Une nderkohe e kam nxjerre organin tim perjashta, te fryre sa nje kanace birre Niksic, dhe e kam te pamundur te mos masturbohem me deshire nga te jetuarit e nje fantazie qe vec ne filma i kam qene kaq afer... Ajo e ndien cka po ndodh poshte gjunjeve te saj dhe "hajde" me thote, e me con ne kembe, drejt tek goja e saj e buzet qe i dridhen, sikur ka frike nga erresira...
I ndesh buzet djegese me te miat dhe per nje moment ajo nuk leviz, eshte kaq e nxehte dhe e bute, ndoshta deshiron te ndieje shijen dhe aromen e pidhit te saj ne buzet e veta nepermjet te miave ose ndoshta do thjesht qe une ta perqafoj pas ketij momenti intim qe e filluam ne forme prezantimi por mendimet me siguri i prishen kur padashje ndesh me dore matrapikun tim te forte qe qendron perjashta, i zhveshur, i karikuar gati per thyerje barrierash.
Me buzet qe i kemi ngjitur buzeqesh pak dhe me doren qe me ndeshi padashje me shtrengon po aty ku me ndeshi, e me doren tjeter veten e saj, na masturbon te dyve njekohesisht, avash, per pak... Buzet i kemi bashke akoma, ndiejme frymemarrjet, ndiejme edhe zhurmen e ujit qe derdhet, i hapim gojet avash te dy dhe bashkojme e lidhim gjuhet qe qetesohen brenda gojeve tona te bashkuara, ne paqe, dhe gjithcka ndalet madje edhe uji sikur nuk vershon me... Ndiejme vec zemrat qe rrahin nga deshira, asnje zhurme tjeter!
Une ia ve duart ne bel, tentoj ta rrotulloj pak, ta mbeshtes tek guri ta kthej me bythen e zbuluar prej meje e ta penetroj aty derisa te dali drita ose te dali shpirti por ajo nuk leviz vec distancohet pak perpara. Ndoshta kerkon te perdori kondom, mendoj une i pafajshmi, a doshta ka nje tjeter fantazi - kushedi, por kur ajo e thyen heshtjen, zbulojme se mendimi i saj eshte krejt nje tjeter aventure nga imagjinatat e mia momentalisht amatore: "hajde", me thote, "ngjitemi lart te makina".
