Kujtime te Lageshta; Cetinje

Qe kur mberritem ne Cetinje, ditet na kane kaluar si endrra. Qyteti i vogel, i qete, me shtepite e uleta dhe rrugicat qe perplasen ne sheshe te vogla, eshte bere shtepia jone e perkohshme, qe me siguri, do kthehemi prape e prape per qetesi shpirti e zhurme te zemres. Ne mengjes dalim per kafe ne ndonje bar te qete, pastaj humbasim rrugicave, vizitojme muze, blejme gjera te vogla, dhe ne darke ecim dore per dore, sikur ta njohim qytetin prej kohesh. Nje jave qe na duket si nje jete e tere.

Sot eshte dita e fundit ketu, dhe neser do te kthehemi ne Shkoder. Por kjo nate ka nje peshe te vecante. Eshte nata para ditelindjes Elses, dhe e kemi vendosur ta festojme si duhet, si asnjehere tjeter, vetem ne te dy, pa muzike, pa party, pa telefona. Blejme nje shishe vere te kuqe te mire se Mali Zi edhe shquhet per vere e per raki, marrim disa gjera te embla per te shoqeruar, dhe kthehemi ne apartamentin tone te vogel qe kemi porosite per nje jave. Dritat jane te buta, aroma e qytetit hyn nga dritaret, dhe ora shenon afer mesnates e ne spo na pritet.

Kur akrepat afrohen tek 12, mbushim gotat dhe i trokasim tek njera-tjetra.
- Gezuar, zemer, i them duke ia afruar goten dhe nderkohe sapo i bera "send" edhe poezise qe i pata shkruar per rastin.
- Gezuar, dashuria ime, jam e lumtur qe kjo ditelindje me gjeti fiks sic doja!, me thote me nje buzeqeshje pak te lodhur nga ecjet e pafundme qytetit por plot jete.

Pijme, dhe menjehere pas buzeqeshjes syte na takohen me thelle. Puthjet vijne natyrshem, te ngrohta, te gjata, por te buta e plot leng. Shija e veres kuqe perzihet me frymen e saj, me gjuhen e saj te njome qe me gjen kaq te uritur per te. Duart e mia zbresin mbi belin e saj, i ngjiten tek cicat, qe ti ndjejne thithkat si nisin te behen te forta nen bluze. Ajo renkon lehte ne buzet e mia dhe tashme ja njoh klithmat, eshte "go"-ja e saj.

E shtyj goten tutje, dhe e marr shoqen time e shtri mbi divan. Frymemarrja e saj shpejtohet, gishtat e saj me lidhen pas koke dhe terheqin me afer. Duart me prekin e mi vendos mbi bark, duke mi zbrite poshte ngadale, derisa me ndjen karin qe tashme mezi po pret te dali perjashte, i forte dhe i gatshem sikur sapo mori turnin. Ajo e shtrengon, e ndjen, dhe si edhe mua me del nje psheretime nga kraharori.

- Shume i nxehte po me dukesh sonte, me peshperit te veshit.
- Per ty gjithmone, i them, dhe e zhys koken gjuhen pas veshit saj, ku ajo terbohet krejt.
- Ke pune sonte, me pergjigjet, do jete speciale.

Bluzat bien shpejt dhe na lene zbuluar. Ajo mbetet vec me recipetat e zeza, qe i heq si me nje terheqje te thjeshte, sikur ka mesuar nje levizje te re. Cicat e bukur, zbuluar komplet, me dalin tashme para syve, thithkat i jane bere te forta, sa te shijshme duken. I marr ne goje me ralle, i lag, i kafshoj lehte, ndersa ajo gjemon e leshon nje "ahhh" te thelle, qe me nxit me shume.

Edhe tutat i heqim me vrap, une e ajo njekohesisht, sikur sduam te humbasim asnje sekonde se e dijme mire cna pret. Ajo me kap prej kari si per te me drejtuar, e shtrengon e nis ta perkedheli e une ngrihem menjehere, e shtyj i hap kembet dhe turrem me koke mes kofsheve te saj - qe te perfitoj edhe pak kohe per vete. Aroma e saj me mbush hundet e trupin, gjuha ime e i ndjen butesine e pastaj edhe lageshtine, i perplaset mbi klitor, dhe ngadale i fus nje gisht brenda, pastaj dy, sikur po e terheq prej vete. Ajo shtrengohet, kapet pas mbuleses divanit dhe trupi i dridhet sikur do bjeri...

- Mos ndalo te lutem, me thote me ze te thyer, - te dua!

Nderkohe qe po na pelqen shume te dyve... Ndalem per pak dhe largohem ne anen tjeter te divanit. I bej me shenje "afrohu" dhe ajo vjen e ulet mbi mua. Ulet mbi karin tim, e ndjen si i hapet brenda, sikur fryhet brenda saj, dhe nje britme e ngrohte i shpeton. Pak nga reklama, pak nga kenaqesia, gjithmone me komplimenton per madhesine time. Fillon te levize, ngadale ne fillim, pastaj me shpejt e me fort siper meje sa ndonjehere sikur po me merr brenda te terin. Duart e mia i pushojne mbi bel, mundohen ta drejtoje, e terheqin e cicat fillojne ti kercasin te kraharori im.

Pasi qendrojme edhe ca ashtu ne pozicionin tone te dashurise, i bej me shenje dhe ngrihem serish. Ne kembe buze saj, e rrotulloj nga beli dhe i kerkoj ta coje bythen lart qe te me vije te mesi. Ndersa asaj i varen kembet poshte, ia fus serish, duke e shtyre thelle e me shpejtese se tashme jemi prezantuar, gjithcka eshte fiks ne vend. Ajo shtrin duart pas, i vendos te bytha e saj, ferkohet, tundet, te ma beje me te lehte e me te shijshme cdo shtytje, nderkohe qe psheretin si e humbur nga trysnia.
- Ashtu shpirt, thelle sa te mundesh, mos ndalo!!!

E shoh nga pas, shpinen qe ja grith me duart, bythet qe ja rrah shuplaka, buzet e lagura qe i shtrengon me duart e kthehet sa per ti me shfaqe. Vazhdoj ta shtyj me fort, goditjet behen me te forta, me te shpejta, dhe ajo tashme e ndien qe jam drejt shperthimit tim. Por akoma jo; sepse tani vjen momenti qe se kemi provuar kurre me pare.

Ajo ka sjelle nje vaj te mire ulliri, ne shishen perkatese qe duket si nje brand premium, dhe me drejton ta marr te canta e saj. E derdh pak ne duar, dhe ja lyej ngadale bythen, duke ja ferkuar lehte, dhe duke e nuhate - te dyve na eksiton. Ja rreshqas pak brenda, e njom me shume, e zbut, e ferkoj me shume me gishta deri brenda. Ajo kthehet prej meje dhe me sheh ne sy, pak e frikesuar, por edhe ndezur nga kujdesi im, nga deshira e saj, nga seksualiteti jone.
- Zemer, kujdes e?, me peshperit ne vesh sikur ka frike, por edhe sikur ska.
- Ti me njeh mua tashme, - i them me bindje, - po se ndieve, une ndaloj!, dhe vazhdoj ta puth ne mollaqe sikur kjo eshte zona ime tashme.

E vendos karin tek hyrja e ngushte, qe eshte bere e bute e rreshqitshme tashme dhe fillimisht sikur refuzon por vetem refuzimi qe nuk eshte opsion sonte. Une i futem brenda avash dhe ajo kap jastekun e duke e shtrenguar, sic shtengohet kari im brenda bythes saj saj...
- O Zot, sa te madh e ke...
Une ndalem per pak, perkulem siper shpines saj dhe duke e perkedhel e pyes:
- A je mire amore?
- Po po, vazhdo, me qi fort se sdo vdes.

Kur i shkon i gjithi brenda, ajo renkon me nje ze te thelle e me te forte. Une leviz ngadale, duke i dhene kohe te mesoje edhe ndjesine. Ajo fillon te levizi belin, ta shtyje trupin drejt meje dhe kjo eshte nje shenje qe po e shijon taman.
- Me qi zemer, ma jep komplet, - me thote me nje ze qe me ben te shperthej brenda.

Une nderkohe me duart ne bel, e qij me fort me ritmin qe rritet. Nganjehere ja ve duart ne supe e embaj te mos me iki, nganjehere tjeter e kap per flokesh se i pelqen kur ja rrah bythen me shuplaka, ndersa kari i rreshqet pa asnje pengese thelle te bytha e saj e bukur. Ajo renkon e lutet, me puth e me lepin gishtat qe ja mbaj ne fytyre ndersa i ngulem me thelle nga prapa - e kam zene dhe nuk e le te levizi; vazhdoj te "ja marr frymen" me penetrime te forta perplasese derisa lodhem te nderroj pozicion...

Shtrihem poshte, ketu ne te njejtin divan, dhe ajo rreshqet e hip mbi mua. Bythen topolake e peshon komplet siper karit tim; tashme shkon ne vend vete, dhe e perpin te terin, me cdo centimet. Nis te levize fort si e cmendur, ndersa une i kap i shtrengoj cicat, dhe ja thith, ja skuq...
- O Zot cfare shije! Me thuaj qe je imi!
- Pergjithmone vetem i joti zemer...

Dhe vazhdoj ta mbush plot; ndonjehere ajo ndalet dhe une e shtyj nga poshte, duke e drejtuar me duar, ajo kercen siper barkut tim, gati e nxjerr perjashta pastaj serish brenda deri ne fund.
- Kjo eshte dhurata me e bukur e ditelindjes, me thote.
- Te dy beme dhurata zemer, ja kthej une me te qeshur, nderkohe qe e terheq poshte ta puth ne qafe ne goje ti marr ere ashtu duke e shtrenguar ne krahe pa ja heqe karin nga bytha.

E mbajme ashtu, ndonjehere me ritme me te ngadalta, pastaj perseri me shpejt, e kap fort nga beli, e shtrengoj nga krahet, e gjuaj, pastaj me gjuan ajo mua, tundet siper meje, me kap nga qafa sikur po me dhunon, me shtun fort me bythe derisa lengjet e mia i derdhen brenda me psheretima te forta.

Ajo bie mbi mua si e lodhur e une i lodhur sa nuk reagoj dot, djerset na perzihen, frymemarrjet na ikin e kthehen, puthjet e embla, buzeqeshjet e lodhura, dhe syte qe na shkelqejne bashke. Ska nevoje per shume fjale; trupat tane thane gjithcka. Nata e fundit ne Cetinje, ditelindja e saj, behet kujtimi me i forte i udhetimeve tona. Nje rifillim, nje lidhje edhe me e forte mes nesh. Dhe ashtu mbyllim syte e qetesohemi...