Kujtime te Lageshta; Podgorice

Jemi shtrire te dy ne dhome duke fole e duke treguar histori nga vitet tona para se te njiheshim dhe me se shumti nga shkollat. Eshte mbremje e qete, ora ka shkuar vone, televizori ndezur ne muzike dhe ne ne krevat mberthyer nga kembet e duart. Pas gjithe diteve qe kemi kaluar bashke, ne kete vend qe po e dashurojme te dy qe ppo na lodh e na kenaq njekohesisht, menduam te bisedojme te qete nje mbremje, me nje gote vere e me ndonje plan per neser. Elsa nderkohe me shikon me nje drite te cuditshme ne sy, sy lozonjar, nuk eshte vec bukuria e saj e zakonshme por dicka ka perbrenda dhe po do ta nxjerri, nje sekret a dicka te ngjashme.
- Mu kujtua nje histori, - me thote, duke buzeqeshur ne menyren e saj te llastuar si vajze e vogel.
- C'ta kujtoi?, e pyes, por ajo nderkohe syte i ka ne televizor, pa ze, me nje skene ku nje cift ne shkolle po puthet aty ne mes te klases, qe te gjithe i shohin.

Kthehem prej qafes saj, duke i marre ere, duke e ledhatuar ne kofshe, ndersa ajo shtrihet ashtu ne shpine dhe le koken mbrapa mbi jastek. Zeri i ulet i bute, dhe nje psheretime qe e leshon vec per mua.
- Kam qene ne master, fillon te me tregoje. - Nje nate vone, kishim mbaruar seminaret dhe une me nje shoqen time qendruam pak me gjate ne klase, sikur po mesojme por duke bere thashetheme me shume. Dhe erdhi nje shok i joni, qe na kishte pare kur doli dhe u rikthye, i buzeqeshur, dhe papritur, gjeran moren kthese.

Une e shikoj, pak xheloz por edhe nuk e fsheh dot nxehtesine qe me buron nga menyra si ajo fillon te rrefeje, ndersa dora ime i rreshqet mbi bark dhe i mbledh gjinjte e zbuluar.
- Vazhdoje zemer..., i them me nje ze te qarte qe ta marre si urdherese, kjo ska me kthim pas.

Ajo mbyll syte dhe per nje cast fillon te pershkruaje sikur po e sheh te gjithe skene perseri aty para syve te mbyllur.
- Shoqja ime u cua dhe u ul ne nje tjeter banke aty ne klase, dhe se kuptova as si e beri. Ai iu afrua ngadale. Une po i shikoja. Me habiten komplet. Ai e kapi per kofshes, e terhoqi pak pas vetes, dhe i hoqi pantallonat e shkurtera qe kishe veshe ajo, qe me shume ngjanin si tuta plazhi. Une ngriva ne moment, por kisha dhe nje kureshtje te tmerrshme se ku po con kjo situate. Dhe pa e pase fare problem as turp, ai u gjinjezua mes kembeve te saj, duke i bere llape. Une u bllokova komplet po te them. Ia hapi kofshet me shume, gjuhen ma thelle, dhe ajo nisi te renkonte. Shikonte mua e renkonte. E gjitha po ndodhte para meje, une isha aty, nje banke me larg...

Tupi im fillon te ndizet. Ndiej nje rryme korrenti qe me pershkon nga lart ne gjoks deri te kari mes kembeve, jemi zhveshur dhe ngjit' te dy. Ndersa ajo flet e me tregon historine, une ia kam thithkat me maja te gishtave dhe ja shtyp pak.
- Ti vetem i shikoje?, e pyes duke i peshperite, ndersa nxjerr gjuhen dhe ia shijoj pak thithkat qe nisin ti ngurtesohen.
- Po, me thote, duke buzeqeshur djallezisht. - Vetem e shikoja kete skene. E ndjeja veten si e ngulur ne toke qe smund levizja edhe po te doja. Nuk e besoja as se cfare po ndodhte. Shoqja ime i ngulte thonjte ne floke atij, ia shtynte koken me thelle, dhe ai nuk ndalej aspak. Tingujt e llapes qe nganjehere i shkeputej e i perplasej ne pidh, renkimet e saj, oh, gjithcka me vinte ne trup mua, kaq origjinale.

Ndersa e degjoj, me merr malli per ta puthe duke e pare sa e bukur behet ne rrefime. Ia ngjis buzet fort ne goje, dhe gjuha ime e kerkon brenda. Dora ime shkon mes kembeve te saj, aty ku sic e pres eshte - e lagur. E rreshqitshmw, e bute. Dhe ajo renkon.
- Dhe ti cfare beje?, e pyes perseri, duke ja fute gishtat brenda.

Ajo perdridhet pak mbi shtrat, dhe me peshperit me ze te mekur tek veshi:
- U ngrita nga vendi, e u afrova... Por vetem i shikoja. Syte e mi ato momente nuk ndaheshin nga ajo goje mes kofsheve te shoqes time. Isha e re, pa eksperienca, mendoja si do ndihesha te me ndodhte mua ajo gje...

Une tani jam ndeze me keq; vetem duke imagjinuar skenen qe ajo po me rrefen, duke e perzier me skena e histori te tjera qe fantazia ime i lind shpejt. Jemi te zhveshur te dy, trup me trup, dhe skam asnje pengese vecse ta heq buzen nga thithka e duke e puthe ne bark, ti shkoj mes kembeve.
-Ja po te ndodh dhe ty, i them.
... dhe nis ta lepij ta puth e tia fus gjuhen thelle. Ajo perdridhet, me kap floket, me shtyn sikur do te me fusi fare brenda.
- Sa e mire qenka, me thote duke buzeqesh. - Ashtu zemer, mos ndalo!, me thote me renkime qe ia ndiej ne shpirt.

Gjuha ime i ben rrathe mbi klitor, pastaj prape brenda, serish me thelle se heren e pare, dhe cdo goditje e gjuhes time eshte si nje pergjigje e pyetjes qe me lart e shtroi. E ndjej e shijoj lageshtine e saj, te paster, me arome te mire, dhe e ndjej qe dridhet.

Me njerin gisht brenda saj, "ashtu si shoqja jote", i them, dhe duke e penetruar avash, me gishtin tjeter, te ngjyer te pidhi i saj, i ferkoj te caren e bythes pastaj ja vendos te vrima...
- Ose pak me ndryshe se shoqja", i them.
- Po te lutem, me pergjigjet, harroje shoqen.

Une ngjitem pak me lart me trup, disi siper saj, dhe filloj ta penetroj me ritem, me te dyja vrimat njekohesisht. Ajo perdridhet nen trupin tim, kerkon me shume e di, me thelle, e me trashe, por ska ardhe akoma momenti. Me doren tjeter i shtrengoj qafen, a ngjis me fort prej meje, aromen e ka te mire dhe frymemarrjet, te shpejta.

- Me trego ca tjeter po mendoje duke e pare ate skene?, i peshperis ne vend ndersa vazhdoj ta qi me gishta, aq sa mundem.
- Mendova... si do ishte te me lepinte mua dikush ne ato momente... Ose sic po e ben ti tani... Oh sa mire ndihet, jepi me fort!

Une nderroj pozicion, ngrihem nga vendi, e ktheh edhe ate permbys e ia hap bythet ta shoh dhe ta prek. E shoh si me kerkon te me gllaberoje, dhe dua shume ta lejoj, por momenti ska ardhe akoma.
- Ja tani do e dish, i them.

Ajo kthen koken pas, me syte te lagur e te bute nga deshura. Zgjat doren te me preki karin. E lejoj per nje moment ta ndieje, pastaj i afrohem e e vendos mes mollaqeve te saj. Ajo dridhet, ndoshta mendon qe do bej dicka por pasi ja ferkoj bythen pak duke i shetite mes te cares, rreshqas poshte, dhe ia fus brenda me force.
- Bravo! Jepi! Me qi me shkaterro!

Ashtu pa e lene te levizi, duke e mbajte shtrire permbys, ja fus thelle, dhe ajo uleret. Ndoshta ndien pak dhimbje por e di se i pelqen. Njesoj si permbushja. Me duar ne bythe, me njerin gisht qe ja fus brenda, vazhdoj ti shkoj me thelle akoma. Renkimet e saj mbushin jo vetem dhomen por krejt apartamentin, duart i ka ngule ne corcaf, dhe trupi i kercen gjithe kohen: nuk ngopet dot.
- A po te shijon zemer?
- Oh qe cke me te. Ta dashuroj karin!, me pergjigjet, sic e ben gjithmone kur me afirmon dashurine.

Ritmi behet me i cmendur akoma. Ajo vetem "po po mos ndalo" thote, ndersa une e pompoj me fort. Te dy jemi te shkaterruar nga kenaqesia por nuk dorezohemi dot, ajo shtrengohet me kofshe, tundet nga pak duke me shtrydhe brenda saj, une nganjehere gati i dal perjashta, duart ne bel, e shtrengoj fort, derisa ne sekond te fundit dal shpejt e ja derdh gjithe litrat mbi bythe. E ferkoj, e ledhatoj, ja shpie brenda; keto jane shakate tona.

Trupat na mbeten te ngjitur, djersa kullon, frymemarrjet na ngaterrohen. Ajo me shikon ne drite te syrit, buzeqesh, dhe sa eshte gati te thote dicka, une ja pres perpara:
- He, a shijon?
- Po, me pergjigjet gjysem zeri, - por ka akoma per te zbuluar...