Nuk eshte Xhelozi (p1)

Data sot shenon 6 shtator; e shtrenjta ime Elsa ka ditelindjen dhe sic ia kisha premtuar, po arratisemi per nje mbremje e ca te tjera ne Mal te Zi, me nje miniplan per shetitje, foto, pije. Por bashke me premtimin e udhetimit per ditelindje, ka qene edhe premtimi per nje nate te paharrueshme, premtim qe u ngjiz neteve te ngadalta me ecje te buta e birra te ftohta neper duar neteve te gjata ne pedonale. Ato mbremje, vajzat kalonin e dukeshin si hije te lehta qe shkakton dielli i mbremjes, te bukura dhe elegante, te levizshme si fllad qe perkedhel lekuren. Une e shikoja Elsen dhe syte i ndriconin si flake qe ste djeg por te fton:
- Si te duket kjo shpirt?, me pyeste per ndonjeren qe barku i zbulohej me shume se normat apo bytha i tundej me shume se shoqeve.
- Si lule mengjesi, i pergjigjesha une, - si lule mengjesi e bute dhe plot arome, i pergjigjesha se ajo ka qejf kur i flas si artist.

Kishte kohe qe me kishte thene se "per nje pervoje ndryshe me mua mund te jete e hapur, me kusht qe ta beje te ndihet me shume e imja e jo me pak". Ky duket nje ekuacion i komplikuar por une e planifikova dicka per te - dhe per ne, nje arratisje drejt Malit te Zi, nje udhetim qe ta mbushnim me ecje te ngadalta, fotografi spontane, pije, muzike, dhe nje suprize per te zbuluar nje pervoje te re, nje pjese te re te vetes.

Ne makinen qe na con drejt Malit te Zi, rruga duket si nje enderr e ngadalte e planet si detyra shkojne qe gjithmone ndihet se te zene te papergatitur. Pasi mberrijme, pasditja kalon me ecje te lehta ne qytet e ne park dhe me kafe te ngrohta klubeve qe vec ne duken te bukura nga perjashta, ama bisedat tona jane gjithmone te rrjedhshme dhe tingellojne si melodite e nates qe po afron. Mbremja na pret me darke peshku te fresket nga Liqeni Shkodres qe bashke e ndajme me Malazezet dhe me vone, muzika e re ne Zeppelin na shnderron ne nje bote ku gjithka ka kuptim vetem ne prekje dhe shikime tinezare qe ndizen ne klub e vazhdojne akoma deri ne korridorin e apartamentit tone.

Ne apartament, ngrohtesia dhe epshi na perqafojne si nje qese mendafshi, dhe ne fillojme te puthemi me fort, trupat qe na perplasen ne mure - duket se po fillon nje loje e zjarrte qe sdo te ndalet. Edhe alkoli po e jep efektin e vet sigurisht - Elsa jo pak pi.
- Je si zjarr, me thote, - me djeg me pervelon.

Por ajo cka pervelon vertete jane buzet e saja si gaca zjarri mbi lekuren time. Ndersa duart ja kam fute ne gjinje, duke e puthe e thithe ne qafe, ne dere shfaqet Thalia - shoqja jone suprize, me syte qe i shkelqejne si yjet ne nje nate te qete dimri.

Thalia, mosha e saj 26 dhe trupi i saj si ore rere, vjen nga Brazili per pushime ne Podgorice. Qe ate nate ne pedonale kur e beme planin e ditelindjes, une po mendoja per suprizen dhe gishtat e mia kane rreshqit dhjetra here mbi fotot e saja ne katalog. E buzeqeshur ne foto dhe e dashur e kujdesshme, Thalia bente suprizen perfekte per Elsen, por edhe per mua qe shpresoj te jem deshmitar i nje mbremje te paharrueshme.

Braziliania afrohet avash, ne pritje per tia konfirmuar qe po e presim por e kupton gjithcka kur une i buzeqesh dhe e ftoj te afrohet. Nuk ka nevoje as per tualet por vjen buze meje direkt qe ti jap drejtim ndersa une e marr Elsen prej krahesh, i jap nje tjeter puthje dhe ja "leshoj" asaj. E dashura ime e kupton gjithcka tashme, syte i qeshin dhe buza jo fort fillimisht, pastaj me sheh me disa llogari ne mendje, dhe une nderhyj:
– Vetem nese ti deshiron.
Ajo hesht akoma... Une vazhdoj:
- Nese ndihesh gati, nese eshte ajo qe ti e do me te vertete. Sepse s'mund te kete asgje te mire ne kete pervoje, nese nuk je ti ne zemer te saj. Kjo eshte per ty, jo per mua...
Ajo me sheh gjate. Dhe tund koken, me nje buzeqeshje qe eshte njekohesisht vendim dhe pranueshmeri.
- Jam gati...
- Ske per ta harru kete ditelindje zemer, i them, dhe duke e mbajte prej dore, e coj tek Thalia e cila e perqafon ngrohtesisht si te jete shoqe e vertete e jona.

I le ne kembe aty dhe terhiqem e mbeshtetem tek kolltuku brenda dhomes. Ndjehem i ngazellyer nga gjithcka, i eksituar sigurisht e tashme edhe i erektuar por kjo dua te jete mbremja e tyre dhe i ftoj vajzat me shenja qe te futen brenda e te perdorin kolltukun tjeter - kolltukun "e tyre".

Ne ritem, afrohen, zberthehen edhe pak, dhe Elsa, pak nga efekti i alkolit pak nga sfida qe po e shoh une e pak nga deshira e saj; e perqafon si nje mike te vjeter. Dhe une e shoh si ajo e mban fort ne krahe, por me sheh serish mua. Dhe me pyet:
– Mos po largohem nga ti?
Une i afrohem, e puth ne floke:
– Jo. Po vjen me afer. Me afer se kurre.

... dhe ja drejtoj koken e afroj t'a puthe ne buze Thalian. Kjo nuk ia mohon buzet e saja te plota, por ja jep ne sherbim me te njejten deshire. Sigurisht qe asgje nuk e ka per here te pare, eshte nje profesioniste e dashurise por e tille eshte edhe vajza ime, por vetem me mua se me nje femer - per here te pare. Buzet u jane bashkuar si vale deti mbi bregun e reres e syte u qeshin te dyjave si ne nje zbulim te shtrenjte.
- A te pelqen zemer?, e pyes embel Elsen, por pa u afruar dhe pa bere asnje levizje.
- Me shume se e mendoja, pergjigjet ajo me ze te ulet e me buzeqeshje te thelle pa i shkepute buzet nga shoqja jone e re.

Une strukem serish ne heshtje, pak ne distance jo ne qender. Kjo eshte nata e Elses. Elsa nuk eshte spektatore, por eshte protagoniste. Eshte ajo qe zgjedh, qe jep, qe merr, qe zbulon.

Puthja e pare mes tyre eshte e ngadalte, e kujdesshme. Jo epshore menjehere, por e thelle. Duart prekin trupat e njera-tjetres me respekt, dhe cdo prekje eshte e ndergjegjshme, e deshirueshme gjithashtu, dhe pak me turp. Elsa mbyll syte dhe leshon nje fryme qe duket se ka mbajtur prej muajsh.

E shoh qe tenton te ma gjeje prape doren, ndersa trupi i saj eshte prane trupit te nje femre tjeter. Po me fton te jem deshmitar, jo i perjashtuar. Po me ben pjese, jo pengese.

Dhe nderkohe... trupat e tyre bashkohen ne nje vallezim perrallash qe ska filluar mire akoma e fundi duket i larget. Duart i prekin, ferkohen, perkedhelen ngrohte sikur po lidhin shpirtin me trupat dhe e shohin njera-tjetren me perzemersi, sikur njihen, sikur dihen, sikur duhen, me duart ne qafe ne floket si fije te arta.

Thalia e merr situaten komplet ne kontroll dhe zbret te gjoksi i Elses, pastaj tek barku, si per prezantim. Kur mikja e perkedhel butesisht, kur i perqafon gjoksin e pastaj i rreshqet gjuhen neper bark, Elsa e therret emrin tim. Nuk e thote me ze te larte, se ajo i di rolet ne kete situate – por buzet e saj e shqiptojne si nje lutje qe me ngroh me shume se cdo akt fizik. Ne cdo moment, ajo me perfshin. Me fton te afrohem. Jo si nje mashkull qe kerkon trup, por si nje burre qe e mbeshtet, qe e ndan, dhe qe prape e do. Dhe kjo me djeg me shume se cdo tjeter – sepse e shoh dashurine e saj te thellohet, jo te zbehet.

Thalia e merr prej mesi e rrotullon Elsen e shtrin permbys mbi divan. Une qendroj i heshtur por kureshtar duke ndjeke skenen ne detaje. Ajo ja zbulon bythen me kujdes dhe pasi ja ndesh ja ngacmon me hunde, i ve duart i ben vend gjuhes saj qe ti shtrihet pergjate te cares ngushte dhe pastaj fillon ta ledhatoje me kujdes, me gjuhe, pjesen e saj me te ndjeshme. Cdo levizje e saja me kujton veten time, pasionin qe kam kur vete e puth e ha me aq deshire dhe ndoshta edhe Elses i kujtohem. Pse ndoshta jo... Sepse gjithcka po e shijon aq shume per momentin se une skam vend ne mendimet e saja;
- Eat me, eat me good, - i thote shoqes sone te re, me zerin qe i dridhet nga deshira.

Ndersa shoqja qendron e perkuluar si balerine mbi krahun e kolltukut, me kembet e gjata ne dysheme e fytyren e bukur te bytha e malle e zemres time, une i afrohem avash pa bere ze dhe i heq minifundin. Ngrohtesia i shperndahet permbi lekure, deshiroj por nuk guxoj ta prek as ta puth vec ia heq edhe mbathjet ngadale ia leshoj ti derdhen ne dysheme si petale. E kjo sikur sikur se ka mendjen, vazhdon ta perdori gjuhen si nje piktore e kujdesshme, duke pikturuar cdo centimeter te lekures saj [Elses] te ndjeshme, te paster, te bere gati per kete mbremje speciale qe i erdhi suprize. Elsa nderkohe veshtire permbahet nga gezimi qe e ka pushtuar, sikur zbuloi nje bote te re qe heret e kishte lexuar neper libra shkencore por se besonte kurre qe egziston.

Une e gjuaj lehte bythen e Thalias; e nuhat pak dhe largohem se te dyja vajzat e dijne se une sdo guxoj te thyej rregullat sonte. Kaloj ne anen tjeter ku Elsa qendron e shtrire permbys si ne agoni, me koken qe i varet ne njeren ane dhe une e suportoj duke ja dhene karin ne goje, te plote, te fryre nga gjithe tortura qe po perjeton. E ajo menjehere fillon te beje levizjet e saja qe me shkrijne, qe i di vec ajo, me dashuri e shume pasion. Sikur po mbytet, e degjoj te me thote "Shko me thelle". Zeri i dridhet, ndersa une e shtyj me fort, deri ne fyt, duke guxuar te lakmoj bythen e bukur te mikes tone Braziliane qe pak me pare nuk e shijova sic mund ta beja.

Pas pak, zgjat doren, e kap Thalian nga floket dhe e largoj pak qe vajzat te marrin fryme. E dashura ime rrotullohet pa e nxjerr aspak nga goja dhe tani me koken e varur poshte sic i pelqen asaj, por mikja jone ngjitet mbi te, tashme e zhveshur nga mesi e poshte, dhe ja vendos pidhin mbi fytyre. Trupin e ka afer meje e une serish nuk guxoj te bej asnje veprim vecse ta lejoj tia vajosi fytyren te dashures time derisa une terhiqem - i bej vend. E e dashura ime e perqafon momentin e ri, e kap Thalia nga kofshet dhe ja con gjuhen thelle brenda si per prezantim, sic ia beja une ne netet tona te para bashke qe doja te zbuloj "kush eshte".

Une shkeputem pak, duke e suportuar miken me doren qe ja ve ne fytyre e doren tjeter te floket e dashures time. Syte i qeshin sa here me sheh, dhe kete here e ndiej se nenkupton "eshte me bukur se nje enderr", nga buzeqeshjen qe ben e gjuhen si e nxjerr e ha me dhembe.

"Jepi, mos e leviz koken", i them duke e drejtuar te mos e leshoje nga goja pidhin e ndezur te brazilianes. Por kjo ka tjeter plan; terhiqet pak dhe e vendos pidhin e saj mbi te shoqes time; format e lejojne te tundet te ferkohet pa pengese e vajza ime eshte ne ekstaze totale, nuk e ndan dot momentin nga fantazia. Ato perkedhelin, puthin dhe tundin trupat ne nje intensitet qe me ben te ndiej krenari dhe admirim.

I shikoj dhe i shijoj pa xhelozi, sepse kjo eshte nje tjeter menyre dashurie, nje bote tjeter - brenda botes tone... Ne sy te Elses, nuk shoh xhelozi. Shoh dicka tjeter: qartesi! Ajo e di qe jam i saji. Dhe une e di qe kjo pervoje nuk e largoi – perkundrazi, e beri te ndihet me e dashuruar, me e pare, me e zgjedhur.

Dhe une... s'e kam dashur kurre me shume se ne kete cast. Jo per ate qe ndodhi fizikisht, por per forcen e saj per te ndare dicka te thelle dhe per te mbetur e tera... e jona.