Kjo ka qene nje dite vertete e mire; nje website e shitur dhe nje kontrate e re per dy projekte te tjera eshte nje rezultat i mjaftueshem per ta quajte nje dite te suksesshme per nje freelancer web. Ora shenon dy pa nje cerek, mesnata ka kaluar e une sapo mberrij ne shtepi per ta gjete dhomen ne akull nga temperaturat e ftohta qe kane mbuluar krejt ballkanin gjate kesaj jave. Le celularin ne karikim te priza ne cep te dhomes e sic e le edhe pallton ne varese, kercej mbi krevat ashtu, me rrobe e me kepuce, sikur sjam shtrire qe prej Janarit tjeter. Po sigurisht, gjumi sdo me marri akoma pa kaluar nje sy nga emailet e punes se kam qene gjithe diten ne levizje e e rrembej shpejt tabletin qe kam aty siper komodines, ngaqe aty e le se, nuk eshte se e perdor shpesh - vec nga krevati. Jane mbi 15 emaile, me se shumti sherbime qe po vijne ne te skaduar e duhen paguar prape, nje njoftim ditelindjeje, dhe nja tre njoftime e sugjerime shoqerish te reja nga rrjetet sociale por ajo cka me bie me se forti ne sy eshte emri i Danieles; me ka pranuar ta ndjek ne Instagram dhe ne fakt nuk e kujtoj kur ia paskam bere as kerkesen se ne qeme ndare komplet pas kerkeses se saj por ndoshta, ne nje tjeter nate si kjo e sontmja qe gjume nuk kam e truri nis te shetise ne kujtime, jashte kontrollit, mund tia kem bere nje kerkese.
Daniella eshte, domethene ka qene, klientja ime e pare qekur vendosa te punoj freelance para ca vitesh dhe ajo mbetet akoma me specialja, sigurisht, pervec kujtimeve te bukura qe paten filluar ti thyejne kufinjte e profesionalizmit por edhe per shkak te hijeshise saj, te aromes se mire qe mbante ne floket e shtrira deri ne bel e trupin e gjate elegant qe per mua - padyshim, meriton Miss Globin. Pasi me kujtohet takimi jone i fundit kur gjerat nuk shkuan sic prisja une por fatkeqesisht sic duhej per te dy, jo pa qellim gishti me shkon tek linku i profilit saj qe ngarkohet e hapet shpejt ne tabletin tim Lenovo dhe, oh, wow, cfare habie, cfare bukurie, sa me paska marre malliti llastroj syte me te. Se di a jam une apo ajo por ska dyshim qe ajo mban akoma sharmin, e te njejten ngjyre te erret ne syte e mellenj si vajzat ne Anime, por floket e shtrindshem te kthyer kacurela e buzeqeshja qe i lulezon ne gjithe trupin e saj por shume ralle e si per provokim i shpeton nga buzet e kuqe, vecse i japin akoma me shume bukuri, krenari, vetbesim, e deshire per tiu afruar - atyre qe e shohin nga larg, si mua.
Ashtu, me kuriozitet te madh per jeten e saj e lukun, me mall per emocionet e bisedat e ankthin kur matesha ta puth e frigohesha ne si do shkoje kjo per ne a nese jo per ne - per mua qe mbase po jam i dobet para saj, vazhdoj te shetis ne larmishmerine e fotove te saj ne Instagram. Ka plot foto, foto gjate stilimeve, foto gjate party-ve, foto ne universitet, tek puna, tek shtepia, tek pishina, tek plazhi, me shoket, me shoqet, me pozat, modelet, sfilatat, nje univers fotosh shumengjyreshe qe sikur valezojne ne detin e paster te profilit te saj deri tek fotot me te fundit ne kohe, me siguri ne pergatitje per neser, me floket e gjata jo si kur une ia ledhatoja per ti zbuluar qafen e holle por kacurela, kacurela te gjata te shndritshme qe i derdhen permbi supe si nje ujevare nen driten e henes. Provoj ti shkruaj mesazh, te ngjaje gjithcka e pafajshme dhe jo dashakeqe duke e komplementuar per lukun e ri e si kot duke e pyet kush fshihet pas kesaj me ngacmim, por ajo me pergjigjet pa vonuar duke me sqaruar se neser ka nje feste ku po mendon te jete atje me ftese, me lukun e saj te ri e ndoshta edhe me partnerin e saj tashme. Nuk e zgjasim me biseden, ajo ka pune per te bere sonte se para mesdite do jete atje e edhe une duhet te fle, te pakten dy ore, se ne mengjes do nisem sa me heret se sdua ta humb serish rastin pasi ajo as nuk me pret - e sic e lexoj mesazhin e saj te fundit "ljaku noc", marr celularin nga cepi i dhomes ku e kam lene ne karikim e i shkruaj Ritit, mikut tim qe e perdor gjithmone si taksi, e i kerkoj te me percjelli atje, tek festa e saj, gjate drekes.
Mengjesi duket se vjen shpejt, se kane kaluar vetem dy ore qe mua me shume me ngjajne me 5 minuta, e zgjohem nga zilja e forte e celularit qe e kam afruar aty siper jastekut nga frika se sdo me zgjoje dot prej larg. Eshte vetem gjashte e nje gjysem ore dhe duket se Riti e ka nje problem urgjence sa spo dorezohet akoma pas tre thirrjeve te humbura. i pergjigjem, me sy te mbyllur e ze te trashe si nga shpella, e ai me njofton se ne dreke ska mundesi sic doja une, por tani, domethene pas gjysem ore, ai do shkoje ne aeroport se ashtu sec kishte nje pune te tijen e sme jep tjeter opsion. Ne fakt behem gati shpejt se, thuajse gati jam gjithmone - marr celularin, borsetin, pallton e zeze te gjate deri mbi gju e syzet e zeza qe si heq kurre, e nisem me te me vrap, pa u pare mire as ne pasqyre.
Eshte heret, Podgorica arrihet shume shpejt nga Shkodra ne autostraden e re qe ka perfunduar nga Mali i Zi e edhe pse duhen tre ore te tjera per eventin e saj - une jam aty, ne qytetin e saj, ku ne fakt mbaj kujtime te bukura e me ngjyra ylberike qekur shoqeria e njohjet e mia te punes kane filluar te miksohen ne kultura e ne gjuhe te ndryshme. Celulari me ka dale nga mbulimi dhe po mendoj ti shkruaj dicka ne roaming, po pse ta prish suprizen? Me mire te shkoj ne shtepine e saj - e mbaj mend qe nga hera e fundit kur isha, e ta takoj atje, e ndoshta pas nje bisede te mire prej dy miqve, te organizojme bashke pjesen tjeter te dites,me ndonje pije e ndonje meze qe shoqeron pijen. Pastaj, me SMS mund me refuzoje prape si heren e fundit, por jo kur ti shkoj ne oborr. Se cdo beje atehere, do therrasi policine? Duket se edhe Riti, shoku im shofer, e mban mend paster rrugen ku me solli heren e fundit por jo deri tek shtepia e saj se atje me pat' cuar vete ajo, por une e kujtoj gjithcka si ne lapes, e shpejt jemi ne zonen e saj pa humbe asnje sekonde jo ne kafe por as ne trafik. "Mos me prit" - i them atij sapo mberrijme, e i jap ca euro per rrugen e per nje birre, nderkohe qe une nisem nga shtepia e saj, e sic e gjej porten e oborrit te mbyllur pa celes, kapercej aty e ngjitem lart ne katin e siper ku patem ndenje bashke heren e fundit, pikerisht aty, ku i pat' rreshqite gota nga dora e qe bere copash ne dysheme.
Dera eshte gjysem e hapur e nga aty, duket korridori i gjate e dhoma e ndenjes ne kend nga ku ajo del aspak e shqetesuar por me qetesine e vetmise ne terrenin e saj. Une e spiunoj ate e gjithcka te saj me shume vemendje, me qejf e me fokus te mall ne delikatesen e saktesine e saj ne levizje e ne hapa e me shume kujdes per te pare si ajo i drejtohet dhomes se gjumit per te mbaruar gjithcka, se di cka, ne pese minuta, e per tu kthyer serish pergjate korridorit e zhveshur pervec nje peshqiri te bardhe rreth trupit me te caren qe i nxjerr komplet njeren kembe nga rrenxa kofshes, kur hell gjurmet pa bere aspak zhurme. Kalon ne gjysmen tjeter e shkon ne fund te korridorit te mall, e une smund ta ndjek me me sy se ma pengon kendi por qofte edhe gabim, hy brenda pa bere zhurme e nisem drejt cepit per ku ajo mu arratis nga pergjimet, fundja, edhe po me zbuloi - ishte gjithcka vec nje aksident dhe, do kthehem prapa. Ec avash ne gjurmet e saja, permes aromes se mire qe ka lene ne ajer neper korridor, e kaloj ne kendin tjeter te korridorit ku duhet te jete ajo. Peshqiri i saj qe i mbulonte ijet eshte ne dysheme tashme, afer deres se tualetit, e une afrohem shpejt ta ze ne flagrance por per pak me ka shpetuar per te dyten here - eshte mbylle brenda xhamave gati transparent te dushit, e uji i ngrohte sa ka filluar te beje pak avull. Ajo me qetesi merr shampon Dove qe e ka afer e nis ta derdhi permbi trup, pastaj nis te ferkoje me kujdes lekuren qe i shkelqen aty brenda ne kub, me shampon qe vazhdon ta shperndaje pa kursim. Duket kaq e persosur, ajo dhe skena; detajet nuk kuptohen mire ne xhamat e tymosur por ato i ploteson komplet imagjinata ime e perveluar per te sa here qe duart i rreshqasin permbi lekuren e paster te ndezur jo vetem nga uji i ngrohte por nga zjarri qe ajo mban perbrenda. Shkuma i kullon ngadale nga qafa e pergjate shpines e tashme eshte kthyer me kurriz prej meje e vazhdoj ta ndjek pa shume shqetsim... Ngadale mbeshtetet ne xhamin gjysem-transparent te dushit duke me dhene mundesine ti shoh komplet mollaqet e saja te fryra qe me ngjajne me dy tulumbace kur i mbeshtet nga pas, ne xhamin e nxehte... Ngjan me nje skene filmi erotik ajo cka po testifoj, por ajo as e ka ne mendje se une jam pas saj duke studiuar kujdesin qe ajo i jep trupit te vet me ferkime me duart e buta; ajo i dashuron format e bukurine e saj e kjo eshte dicka qe mua gjithmone me ndez. Vazhdoj ta ndjek nga pas, permes kofsheve cilindrike ngjit poshte te cares te mollaqeve te fryra, e i zbuloj gishtat e holle qe me ferkime po pergatisin terrenin - per ti lene radhe dores tjeter me sfungjerin e bute ngjyre roze plot me shkume qe e mban me kujdes e e ferkon lehte... Por duket se sfungjeri nuk do jete aty per gjate, dhe uji i shoshes qe po e mban shenjuar ne te caren a saj ngjyre roze vec ja shton ne shume deshiren per dicka me te ndjeshme e qe e deshiron aq shume sa ajo ate. E ashtu, pa e dite qe syte e mi te zgurdudhuar spo humbin asnje milimeter ne cka po ndodh, nis nje set ferkime perfekte ne sinkron, mes kofsheve te saja te fryra e i shoqeron me ferkimet e ujit te ngrohte qe derdhet lehte nga shosha. Pas pak, mbeshtet e i shtrydh me fort mollaqet pas xhamit, duke ma pastruar vizionin a duke me ftuar epshet e mia te bashkohen me te sajat aty brenda nen uje, por ajo eshte mjaftueshem hyjnore aty, ashtu vetem - pa mua, por me duart e saja artiste te cilat po i kenaqin trupin me ferkime qe fillojne lehte ne qafe e ne gjinje e i marrin zjarr mes kembeve. Per nje cast ndalon, kthehet ne anen tjeter perballe meje por me xhamin e dushit mes nesh e ajo akoma sme sheh, por edhe nese po, mendjen e ka tashme tek shampoja qe e shtrydh prape ne duar e vazhdon ferkimet e saja qe sikur ajo i ka zbuluar e para. Avulli brenda dushit fillon e valohet, pamja behet krejt e paqarte per mua por deshira per te ndjeke ngjarjen eshte jashtezakonisht e malle sa pavaresisht cdo rreziku, nisem drejt saj, permes korridorit te gjere. Dua ta ze aty, ti hap deren e dushit e te rrasem brenda, qofte edhe me force, tia mbyll gojen me njeren dore e me tjetren ta masturboj shpejt tia nxjerr aq djerse sa uji qe ka harxhuar ne dush. Pastaj ta mberthej nga prapa, me faqe prej murit, duke e mbajte nga krahet e me gjinjte qe i tunden nga trysnia e levizjeve tona, ta palloj fort mes kembeve te gjata, here duke e mbajte nga krahet e here nga floket, e here duke i rrahe me shuplaka bythet rrumbullake qe filloj tia skuq... E ne mendime te pafundme te shthurura, nisem drejt dushit por sa jam afer saj, degjoj se si presioni i ujit bie e per pak ajo hap edhe deren e dushit e e nxjerr njeren kembe perjashta... Gjithcka ndodh shpejt por mua me vjen ngadale, ngadale se cdo levizje e saja me sjell kujtime e ide te shfrenuara te deshiruara te parealizuara.
Sa keq per mua - kisha shprese e deshire se do arrija brenda dushit a brenda saj a se skena do zgjaste pergjithmone; se une e dashuroj ate femer qe e dashuron veten, momentin, kenaqesine... Se kjo eshte edhe cilesia e saj me e mire qe mua sme la kurre ta shoh vec si nje kliente, por edhe si nje pike frymezimi per gjera te bukura; aftesite e saja per qene gjithmone fitimtare ndaj gjithckaje qe i vjen rrotull e jo vetem... Ajo nis te dali ngadale nga kutia e dushit e une kundra deshires time me duhet te ik, te zhdukem prej aty. Nuk jam nje hajdut, ndoshta vetem zemren do ja rrembeja po te mundja por sdua ti vjell asgje tjeter ne shtepi e me mire ajo te mos me shohi aty, ne ate situate, sigurisht, sdo lumturohet fort, besoj. Hell nje sy neper korridor dhe ska asnje vend ku mund ta fus koken pervec deres nga ku hyra, matane ne anen tjeter te korridorit, njezet hapa me tej. Nisem me nxitim pa zhurme por ajo eshte shpejt ne dere e nuk i shpetova dot. "Hej", bertet nga pas shpines time, ca metra me larg, e une kam frike edhe te kthehem. "Ko je to?", therret e pyet kush jam. "Ca ben ne shtepine time?". Une shtangem! Sdi cte bej, sigurisht ajo nuk do e besoje se une po vjell aty po ca tjeter po bej? Eshte nje moment kaq i turpshem per mua, se di, te vrapoj a te kthehem, te dal perjashta po ku te shkoj? Stopohem aty ne kembe si ushtar, per pak, e kthehem prej zerit te trembur qe me goxhdoi. Daniella ka dale prej dushit, qendron ne frike matane e po priste qe une ti tregoja fytyren... Floket i derdhen i kullojne si ujevare mbi supet e gjoksin e zhveshur e ajo mbulon majat e gjinjve me njeren dore e dora tjeter shtrengohet mes kembeve per te fshehe ne frike e turp gjithcka qe ajo nuk pret ta kem si per qellim. "Erik"!? Me pyet me habi. "Cben brenda shtepise time ne kete menyre?".
- i came to see you, i pergjigjem sinqerisht. Erdha te te shoh. - Desha te di ca behet me klienten time.
Ajo zgjat doren, rremben nje peshqir, e hell mbi supe e mbeshtjellet e afrohet prane meje:
- What's the matter, Erik, si eshte puna?
E di se e tremba, ska faj, kjo ka qene menyra me e keqe qe hy ne shtepine e dikujt dhe pavaresisht se nuk u pendova per asgje, me duhet te shfajesohem.
- i came to see you, i them prape. Erdha te te shoh se spo mund duroja me.
Ajo buzeqesh lehte ne buze, buzeqesh pak me shume ne sy, ndoshta nuk i ben pershtypje asgje se eshte mesuar me fansa e adhurues por ndoshta po i pelqen gjesti im dhe sic me ofron doren te me pershendesi e nis te me thote dicka, une ja kaloj doren pas belit tim e i hidhem siper gojes. Por ajo me reflekset e nje mundesje me shmang, e buzet e mia i perfundojne ne faqe afer veshit, vetem aty.!
- Me duket se sme ke kuptuar, Erik, me thote duke e trete buzeqeshjen, buzeqeshjen qe sigurisht nuk ishte nga buzeqeshjet e saja me te mira, se ajo e di mire se une si kam marre ato mesime, se nuk jam ai qe marr mesime kur behet fjale per te ike larg dikujt qe e do per afer. Nderkohe, me tregon edhe se ka plane te tjera per sot e se i duhet te behet gadi te shkoje e se mua, gjithashtu, me duhet te behem gadi te shkoj ta le ne jeten e saj e ne planet e saja.
- Me duket se as ti sme ke kuptuar Daniella. i don't work for free [nuk punoj falas]!
- A nuk e more pagesen heren tjeter?!
- A nuk ishte paradhenia?!
- Ti dja. - dhe une e puth!
Heshtje! Ajo nuk thote asgje. Nuk them as une, por vec e shoh ne sy e ajo syte i drejton nga dera. Sic e shoh se asgje spo ngroh me mes nesh, pasi kam qendruar ashtu i ngrire per nje minut e pasi sigurohem se ajo spo rikuperon dicka, nisem te dal nga korridori pa i thene asnje fjale, por me turp e ne deshtim nga refuzimi i saj me i keq se shuplaka.
