Ajo quhet Sara, eshte 21 vjece. Nuk jane shoqe me Rene, por njihen prej muajsh e Rene me kishte premtuar nje vajze te pafajshne te me shoqeronte gjate neteve te mia te vetmuara ne Prishtine. Ne Prishtine kam qene me pare me ish te dashuren time dhe kjo eshte hera e pare qe po shkoj vetem, per te kaluar dy nete; planin e kam bere si heren e pare, me agjensine qe une udhetoj shpesh, do shkeputem prape nga rutina e serish do akomodohem vetem, ne dhomen e rezervuar cift: sepse do me shoqeroje Sara, vajza e re nga Siria qe prej vitesh emigruar e jeton ne kryeqytet dhe punon si infermiere private personale ne shtepite e atyre qe me se shumti kane nevoje per nje serum e per nje buzeqeshje; te moshuarit.
Ndryshe nga heren e fundit kur isha ne kete kryeqytet te madh te nje shteti te vogel, Prishtina duket akoma me e gjalle. Te jete ngaqe thuajse ska me pandemi, te jete se heren tjeter po binte bore, te jete se vajzat jane rrite tashme, por rruget e kafet jane plot me djem e vajza te bukura qe ndonjehere mendoj se duhet te shperngulem ketu, per pak kohe, ti riperterihem.
Une ec andej permes qytetit ne kerkim te apartamentit tim nga AirBnb qe ne harte nuk duket edhe larg. Per disa hapa, jam ne oborr, per disa hapa te tjera jam ne kat te dyte te dhoma, celesi ne kuti te dera e per disa hapa te fundit, gjindem brenda, ne apartamentin me dy dhoma, dy shtreter dopjo, TV ne mur dhe frigorifer, sigurisht, bosh.
Hap canten e shpaketoj dy-tre nderresat qe kam marre, dhe marr celularin te shoh per WiFi. Perjashta eshte dite e bukur sot, dielli shkelqen, rruget plot, gjithcka therret per te bere nje xhiro ne kembe por une nuk jam akoma ne fokus, thjesht dua te shoh nje here shpejt per ndonje email a mesazhe dhe sa marr sinjal, OOPS, Sara! Sares duhet ti shkruaj, ora kalon shpejt e ajo mund ta zere kohen e saj me punet e shoqerine e saj e une kam nevoje ta shfrytezoj mire kete kohe te limituar.
Sa i kam shkruar mesazhin e pare, teksti merr dy vija dhe ajo pergjigjet e ne pak mesazhe i tregoj lokacionin tim por fillimisht do pijme nje birre poshte shkalles, se ajo nuk ndihet rehat me nje te panjohur. Akoma.
Pak me tej nga apartamenti ik, anash ne rrugice, eshte nje klub pa emer por qe do ta njoh lehte nga dritat roze qe ka neper sfond dhe muzika e lehte qe ngjan si akustike edhe pse nuk shoh askend duke kenduar. Une me tre hapa mberrij dhe koincidon qe sa hy brenda, thuajse cift me mua nje vajze me trup te gjate, tuta te bardha e bluze te bardhe, pantofla me gisht, dhe jam i sigurte qe ska as breke as sutjena. Kush tjeter pervec Sares mund te jete, ashtu sic me eshte pershkruar nga shoqja e saj. E bukur dhe e njome, me sy te mellenj si vajzat ne filmat vizatimor japonez, me e vecanta ne klubin me drita roze, ajo e kupton se une jam une, nga tentativa qe bej per ti fole edhe pse nuk guxoj ama jam i sigurte si jeta, qe ajo eshte.
- Hajde Erik mos me shiko me, me thote ne anglisht, me te paren here qe i ka leshuar syte mbi mua. Se, sigurisht, ajo ka pare foton time ne WhatsApp qe para nje ore e vendosa, qellimisht per te me njohe ajo. Une e ndjek nga pas dhe ajo shkon ze vend ne tavolinen e fundit, ne cep te klubit. Qe ne fillim dua ti rri ngjitur por ajo sigurisht, me tregon vendin perballe saj.
Floket i derdhen rrjedhshem permbi supe e supet i ka zhveshur permbi bluze qe i shtrihet lirshem permbi lekure - nese ja ngul syte per pak, edhe gjinjte ja skicon komplet. Muzika akustike ne sfond, me kitarre e zera dashurie, e ben takimin edhe me interesant ndersa sapo i kam treguar me fjale te thjeshte profilin tim, pa mbaruar gotat e para, me ben me shenje te cohemi te shkojme ne dhome.
Vajza nuk ka kohe per te humbe. Me siguri, edhe e ka kuptuar qe une jam i lodhur e kam nevoje vec pak relaks. Ngrihemi se bashku e drejtohemi per nga dhoma ime ne katin e siperm, me doren qe ja mbaj drejt belit per ti dhene drejtim. Kemi nje energji dhe sinergji fantastike bashke, sikur jemi te dy tashme ne te njejtin profesion.
- Ca do bejme sonte, Erik?, me pyet, duke stopuar aty para se te hyjme ne dere.
Une i ve doren ne fytyre kurse ajo ma ve mes kembeve te mia. Por une nuk jam gati akoma sic duam te dy, ama sdo futemi brenda edhe per pak. Nje here ma refuzon puthjen ne buze duke me rikujtuar se eshte vec shoqeruesja ime per sonte por une i buzeqesh prane gojes saj, zberthej rripin dhe e shtyj te ulet poshte. Ajo bindet ne heshtje dhe buzeqesh si une, per te me konfirmuar se tashme jemi ne te njejtat shina.
Pasi ka pare 360grade qe askush nuk eshte neper korridor e me te rene ne gjunje perballe meje, me zberthen, dhe ma merr komplet karin ne goje, si te jem une nje foshnje. Me mendje, dua ti them se ska pare gje akoma, por pa mbaruar komplet mendimet e mia, ajo ka dale ne rolin e saj e une sjam me si nje foshnje por si nje ushtar romak me heshten perpjete qe lulezon ne gojen e saj te bute. Qetesia mbizoteron ne korridorin e erret buze deres dhomes sime; por edhe sikur te bien nje mije bori - asnje zhurme sdo me shperqendroje nga kenaqesia e mikes time sonte qe pa turp e sikur te jem djali i saj, me mban ne goje e me llaston me gjuhe duke me ngacmuar me ofshama te shpeshta.
Une e ledhatoj ne floke, dua ti shtri koken lart ta shoh a po i shkelqejne syte edhe asaj si mua por ajo duket teper e fokusuar tek heshta ime sa nuk deshiron te me pergjigjet edhe pak. Megjithate une e terheq lart, pak me force, me njeren dore pas qafe e kap nga floket dhe me force ne dukje por me kujdes e shty e mbeshtes te muri, buze deres. Buzen nuk i ndesh akoma me buze por e nuhat ja marr eren perbrenda, dhe pa ja leshuar floket nga dora me tjetren dore i zberthej kopsat e bluzez per tia nxjerre gjinjte perjashta se as sutjena nuk ka veshe... I ka te buta, me thithka te forta qe ngjyren se dalloj dot ne erresire por aromen po, dhe shijen, sepse ja shtrydh fort sikur ja ngjis te dyja bashke per ti kaperdire me nje kafshate. E puth, e thith, e shtrengoj fort e ajo tenton te gjemoje pak a te ulerase por une i vendos doren ne goje e ajo, e nxjerr deshmine e kenaqesise saj duke me kape per antene, fryma sikur ka filluar ti merret, me shtrengon e me terheq por une e kap e rrotulloj me shpine prej meje dhe e shtyj - tre hapa me tej, aty ku gjendet nje kolluk dhe e hell permbys.
- Kujdes!, me thote per nje moment. Por une i di mire planet e mia, i kujdesshmem jam. Ja mbyll gojen me dore, i afrohem dhe i them me ze te vogel e urdherues te veshi "Bindu",
dhe sa pa zene akoma qetesi pa ju normalizuar frymemarrja, ja shtie duart poshte llastikut tutave per ta gjete me aspak suprize pa brecka, dhe ja zbuloj bythen menjehere, ja mat mollaqet me duar, qe i ka te rrumbullaketa e te buta, te mella sa dy pizza, e ndiej si eshte njome mes kembeve duke e preke lehte me gishta dhe menjehere, e degjoj te me thote "jepi, se ora kalon".
Nxjerr nga borseti nje uniforme Magnum per ta mbeshtjell ushtarin tim, dhe ja rreshqas brenda avash, ne te caren e ngrohte mes kembeve; sikur vullkan ka perbrenda, dhe nis ta penetroj aty permbys, pa e lene te levizi edhe po te doje. Duket se korridori ushton nga gjemimet e saja, nuk eshte e para femer qe ankohet per mallesine time por jane vec ankesa kenaqesie me shume teksa me lutet te mos ndalem; stockholm sindrome. Ndonjehere ja rrah bythen me shuplaka, i bej "shhh" kur ajo bertet se duket se eksitohet me shume se duhet, dhe ndonjehere ajo ve duart ne gojen e vet e nuk be ze - i pelqen qetesia e korridorit, dhe krizma e topeve te mia te fryra qe kercasin tek i perplasen ne gryken e vagines skuqur.
Perkulem pak e shtrihem siper shpines saj, duke i qendruar brenda, nderkohe qe ajo e shtrire siper divanit, me grushtet qe i shtrengon fort nga kenaqesia e dhimbja bashke e duket se do e grisi plastiken e kolltukut. Levizjet jane me te veshtira ne kete pozicion por me e lehte te shkoj thelle brenda saj; e duket se kjo i pelqen edhe asaj tek e degjoj si me shan - njesoj sic me pelqen mua, qe sdo mund te duroj per gjate e jam gati te shperthej.
I dal pastaj perjashta, e kap me force e pa sforco si te jete nje vogelushe e rrotulloj e hell ndenjur ne divan, sikur po aktrojme nje film dhune, e heq kondomin me njeren dore dhe me tjetren e kap nga fytyra, e shtrengoj ja nxjerr gjuhen perjashta, dhe e sperkat ne sy, ne faqe, ne floke, dhe ne gjuhe me se shumti, qe e mban perjashta si per ta thare nga nxehtesia. Ajo buzeqesh, ashtu duke e mbajte gjuhen perjashta teksa i kullon si nje vogelusheje qe ka pire qumesh nga kutia...
