Sot eshte e hene dhe java sa ka filluar; ne mbremje kemi dasmen e mbeses e gjithe fundjava ishte rremuje. Sot dicka me qete, sot duhet vec te behemi gati e te vishemi bukur se ku i dihet, mbase i themi lamtumire beqarise edhe ne te tjeret.
Duke provuar ca rroba ketu ne dhomen time qe e kam me dalje nga ana tjeter e oborrit, se kemishat nuk i kam edhe fort me qejf pavaresisht se mire me rrijne; kam gjete ne fakt nje kemishe moderne lejlja qe do jete uniforma ime per kete mbremje. E palosur ne raft te rrobave dhe duke me prite ti vije ralla, une jam nudo neper dhome duke e dite se askush nuk eshte ne shtepi. Gjithcka e kam zbuluar ne lirshmeri perjashta, njesoj cdo pjese te trupit dhe po vishem avash duke u pare ne pasqyre ne qetesine time.
E sic jam ashtu ne kembe para pasqyres, me shkojne syte anash nga dera, qe eshte e hapur sigurisht, e Rosalia qe qendron ne dere, duke me pare tinez pakez e turperuar e pak me shume e habitur. Syte i mban te raketa ime, qe me shikon me endje sic e ka bere gjithmone ne fotot e videot qe kemi shkembyer me perpara e kjo eshte e pare here qe gjindemi afer por nga distanca, njihemi mire se mbremje te panumerta i kemi kaluar bashke ne videochat. Sepse Rosalia eshte, dmth do behet, kunata e mbeses time. Bashke jemi pare ndonjehere ne evente te ndryshme familjare por kurre skemi pase rastin per te shkembyer fjale vecse ndonje shikim ndonjehere e numrat qe i dhame heren e fundit, nga ku filluam bisedat. Skemi rene kurre ne dashuri por deshire e endje kemi pase gjithmone, aq sa ndonje nate na ka zene gjumi te zhveshur me kamerat hape. Perfundimisht, ajo i ka kaluar kufinjte e shteve e mberrin ne shqiperi kete vere, ne dasmen qe do jemi te dy, e mundesia e re ngjan si mundesi e fundit. Nderkohe... Sapo une e kam vene, Rosalia eshte larguar nga dera. Ska faj, ka ik te behet gati se ora kalon shpejt e dasma do filloje pas pak pa ardhe mbremja.
(4 ore me vone)
Lokali eshte madheshtor; gjithcka eshte vendose mire e bukur aty ku i perket, cifti qe rri si ne tribune dhe mbi 500 te ftuar qe kane zene vendet e veta. Muzike e gezueshme tradicionale ne sfond, tavolinat plot, fytyra te qeshura dhe asgje nuk i mungon dasmes. Madje as Rosalia nuk mungon, se e kam spikate qe ne fillim te dasmes. Ajo qendron ne anen tjeter me familjaret e saj por njesoj si une, edhe ajo i ka veshtrimet pertej; tek mua.
Une me ne fund ja dola te vishem per kete dasem, si per dasem. Nje kemishe ngjyre lejla se te bardhat kane dale nga moda dhe pantallona e atlete te zeza se zakonisht nuk e teproj. Une sjam tip i dasmave, zakonisht shkoj si per borxh ne dasem por kete here jam i gezueshem dhe syte i kam te tavolina Rosalias, qe ne nje moment cohet te kerceje. Sa e bukur dhe e cilter duket, e lehte si nje pupel dhe me hell vdekur kur buzeqesh. Shpesh me sheh sikur do te me thote dicka por une nuk e di se cka ama kam versionet e mia; ndiej se me thote te cohem ta rrembej ta shpie diku.
Ajo eshte duke kercyer akoma me grupin e saj dhe une cohem e kaloj per afer saj dhe i bej me koke qe drejtimi im eshte matane e mund me ndjeki pa vonuar. Dhe shkoj ze vend ne tualet; tualetet jane te perbashketa me korridor te madh pastaj ndahen meshkuj e femra por une qendroj aty te pasqyrat pak matane. Rregullohem dhe nje here qe te dukem mire dhe duke pare floket e mia ne pasqyre, shoh ne xham qe Rosalia hyn brenda e syte i shkojne direkt ne mua, sigurisht, vec une jam aty. Niset drejt meje, une qendroj i ngrire ne vend ne pritje se sdo te vonoje dhe ajo vjen me afrohet te qafa, me duar qe mi hell rreth trupit ne bark e me shtrengon ne gjoks, me merr ere me puth ne qafe dhe thote se e ka prite perjetesisht kete moment.
Ndoshta edhe une e kam prite; keshtu qe ja kap duart avash, rrotullohem prej saj e ajo bie te gjoksi im, mbeshtetet e me sheh ne sy, duke prite ta perqafoj, a ta puth ne buze. Buzet i shkelqejne si te jete ajo nusja e mbremjes, floket i ka bere me onde e dy bishtaleca qe i bien permbi ball - sa e bukur duket. Ja ve doren ne fytyre e ledhatoj pak, ti jap pergjigjen e asaj qe ka ardhe te me pyesi por vendi nuk premton shume; ndiej ta kthej prej lavamanit, tia ngre lart fustanin e kalter e ta kap prej bythe ta rreh ta qi aty ndersa njerezit hyjne e dalin se keto kane qene gjithmone fantazite e mia permbi te por nuk guxoj; ajo eshte nuse, une vec e nuhat ne floke e puth lehte tia nxis kureshtjen dhe i psheretij "hajde te makina jashte", e dal me vrap qe te jem atje gati.
Sapo kam dale ne oborr, makina ime eshte diku dhjete a pesembedhjete ralle me tej dhe erresire e forte qe ka rrethuar gjithcka. Shkoj pa vonuar qe ta bej vendin gati e asgje te mos i japi besdi dhe sa kam mberrite, shoh hijen e saj qe ka dale gjithashtu ne dere e reflekton te makina ime. Futem me vrap brenda ne sedilen e pasme dhe qetesisht e le deren hapur i sigurte se ajo me ka pare tashme dhe sdo vonoje. Hapesira eshte e vogel por provat i ka dhene si makine e pershtatshme per cdo aksion, dhe une thjesht ndez pak ngrohjen e sa jam gati ajo eshte te dera e hidhet brenda ne sedile.
- A te pane?, e pyes.
- Askush pervec engjejve, me thote ajo, dhe qesh pak duke u perpjeke te jete e kendshme e dhe pak lozonjare e romantike.
Por ketu ne sedile skane shume rendesi keto tipare; ska vend dhe as kohe per romanca. Romancat i kemi bere mbremjeve ne kamera duke shkembyer tekst e foto, sonte duhet vetem te puthemi e te shfryjme mallin e akumuluar prej kohesh. E nga tia nis? Nga buzet e kuqe te nuses qe i ka vizuar me lapes si nje piktore, apo nga qafa e holle e zbuluar komplet me shpatulla e supe jashte fustanit te kalter, apo nga gjoksi i mall i fryre qe kam frike se po tia prek - do me shpertheje aty ne makine.
Ja ve duart ne kofshe e i afrohem ngadale te buzet; qendroj pak aty dhe buzeqesh lehte ndersa ja coj doren nen fustan ne lekure e rresqas lart nga kofshet e edhe ajo buzeqesh me mua. E puth ne buze duke ja nderpre' buzeqeshjen e teksa vazhdoj ja ndiej ngrohtesine edhe ajo njesoj si une me ve doren ne kofshe -
per suprize, gjen zinxhirin e hapur dhe gryken e pistoletes qe menjehere e nxjerr perjashta, te ngrohte, te fryre, gati per te qelluar.
Pasi jemi puthe ne epsh ne erresire per disa minuta duke u ferkuar neper trup, ajo leviz edhe pak, ne hapesiren e ngushte te makines ja del ti coje mbathjet ne fund te kembeve dhe me drejton ta kap ta mbaj prej cicash teksa ajo rrotullohet shpejt e leshon kafazin siper zogut tim te uritur. Eshte shume e ngrohte; pidhin e ka te njome, cicat i ka shume te buta e klithma e saja kur i rreshqas brenda me tregon se duhet te vazhdon ne mosionin prej nje hamshori beqar.
Me pak veshtiresi duke u mbajte te sedilja por me shume kurajo, vazhdoj ti perplasem te bytha e ta qi me oreks duke i kujtuar sa e bukur e sa e njome duket gjithmone edhe ne erresire. Dhe ajo nuk kursehet te me thote sa oreks ka pase per karin tim te madh sa here qe ma ka pare ne foto ndersa tani qe e ka brenda trupit nuk i intereson asgje tjeter ne bote, apo se kush po e kerkon atje brenda lokalit.
Pasi lodhem pak ne ate pozicion, e drejtoj me duar dhe ajo bindshem rrotullohet prape ne vend, i nxjerr komplet perjashta gjinjte dhe e kupton se ku "po na shpie kjo pune". Sa qejf kur i hell te dy tullumbacet siper vegles time e vazhdon te me masturboje me dore, duke me puthe ne goje e ne qafe e duke me thene fjale te pista ne vesh, fjale qe duket sikur si kam degjuar kurre, apo sikur kemi qene bashke gjithmone; une keshtu vec fryhem me shume, ajo me kafshon nga pak buzen pastaj largohet nxjerr gjuhen e vendos majen e saj te gryka e pushkes time dhe pasi me pompon edhe pak me shtryll pa e heqe gjuhen - ne sekond lengu i trashe i shperthen e sperkat ne fytyre ne goje e sa distancohet pak, i kullon permbi cica qe nuk i fut dot brenda para se ti pastroje.
Cfare momenti, qe per gjate do me mbesi ne mendje. Perjashta nuk eshte askush pervec makines tone qe e mbushem plot me dioksid karboni e lengje trupore. Une zgjat doren ti sherbej Rosalias ca letra te lagura dhe vec me thote "do shkruajme", e del perjashta vrapon per ne feste...
