Ajo quhet Tea, por une tashme e therras Sara; Sara si emri i saj i vertete pasi kemi kaluar fazen e pare te njohjes tone. Sara, si e para grua. Sara, si nena e mbreterve, nena e nacioneve. Sara, si vera Sirah qe po mban ne dore. Sepse jo vetem emri i ngjan me veren, por edhe ngjyra e kuqe flake e buzeve, apo efekti i saj dehes qe me mori mendjen e me solli, diku, ndoshta gjysem globi larg nga ku pi pijet e mia perdite... E tani as nuk po qendron me mua, por pak ne distance; na sherbeu nga nje gote vere nga ajo qe na pelqeka te dyve dhe po ben sfilate para meje duke me treguar perfekshmerine e saj, ne floke, ne duar, ne trup e ne syte qe me perpijne sa here me shohin vjellurazi...
C'rendesi ka si u njohem... C'rendesi ka si ishte e si u ndieva nga telefonata e saj e pare kur u kthye nga Italia pasi kishte pozuar neper skena e neper kopertina revistash... C'rendesi ka nga eshte ajo apo ku i mbyll syte pasi shtrihet ne mbremje vone ndoshta pas nje dite te lodhshme ne skena sfilata e ne aparate profesioniste... Rendesi ka qe une jam me te, ne qytetin e saj, ku nuk njoh asgje e askend tjeter pervec asaj.
Tashme kemi gati nje ore duke shijuar bashke perendimin nga salloni i shtepise saj. Gotat na jane shterruar pothuajse, nuk po flasim shume, vetem shikohemi me dinakeri tek levizim ndonjehere ralle neper sallon, perjashta.
- Ku po ik Eri? - me therret sa nis te hy brenda... E kam pare qe pothuajse e ka mbaruar goten e saj e dua ti sherbej edhe pak... Per miresjellje, jo se dua ta deh! Ose dua, por sdo e beja dot gjithsesi.
- Nuk deshiron edhe pak nga pija jone? - nuk e di nese vertete eshte pija jone, eshte e para here qe e shijoj. Por dua ta quaj ashtu, dua ta bej pijen tone e ta pijme serish, madje ta shoqerojme me dicka tjeter.
- Pse nuk i pijme jashte gotat e tiera? - me pyet me buzeqeshje e krenare per idene. - Me prit sa t'bej nje dush t'shpejt e t'behem gati. Ti sdo shkosh sot per Shkoder, apo jo?
- Jo e dashur, po te pres ketu., - i pergjigjem i kenaqur dhe pak konfuz.
Sigurisht qe sdo nisesha, jo pa pire gotat e tjera jashte, jo pa nje dush te dyte bashke. Sara buzeqesh lehte, e fillon te helli hapat per te ardhe brenda e per te gjete dushin... Vete qendroj i mbeshtetur tek dera, e e veshtroj me shume kujdes tek i degjoj te krisurat e theksuara te takave te larta e e ndiej tek i afrohet deres edhe ajo. Sa hell hapin e pare brenda, leviz pak, e gjendem perballe saj, duke prite te me afrohet, te ndeshemi a te prekemi a te puthemi a vetem te nuhatemi a oh Zot, vetem te ndodhi dicka; po me dehin vera, bukuria, dhe aroma e saj... Ajo vetem buzeqesh me shume me krenari tek me sheh sa po i shijoj levizjet e saja nderkohe qe hyn brenda; e floket e gjata te zinje, syte e thelle e te vizatuar, dhe buzet e fryra gjak, ma dergojne mendjen shume larg. Afrohemi akoma afer, e si per te me vrare nga deshira, me jep nje puthje te lehte te embel ne faqe e me tregon se po shkon drejt dushit, e une disi me disa mendime neper koke, e ndjek fshehurazi si nje qenush i vogel.
Jam i hipnotizuar, duke pare embelsine e delikatesen e saj sfiluese. Syte qe i shkelqejne si meteor pervelues, e qafa e gjate qe dua tia puth tia thith pafund pak e nga pak po ma humbin duresen. Ajo zbulon ngadale shpinen, trupin e saj te vizatuar me kaq persosmeri, duke e lejuar rrobdeshambrin ti rreshqasi poshte per te perfunduar ne dysheme... Me kembet e gjata e lekuren e bute te lemuar, ngjan me nje engjell siper reve te bardha sic i shohim ne televizor, fale avullit te ujit qe fillon te ngrohet...
Sara, me koken e ngritur lart e syte pakez te mbyllur, me zbulon mua qe gjoja nuk e kisha mendjen. As nuk me pyet ca po bej aty apo pse e ndoqa; ajo e di sa e bukur e e deshiruar eshte; kush jam une te ndihem ndryshe nga fotografet, stilistet, apo fansat e saj qe e adhurojne?
Rrobdeshambri rreshqet poshte per ta lene aty, vetem me mbathjet e saja te bardha; nuk I ka as sutjenat. Thithkat e gjoksit dhe buzet e saja ngjajne me ngjyren e ndezur te trendafilit - shkelqejne ne zjarr e ne pasion. Rrotullohet edhe pak, duke me dhene mundesine ti bej nje skan te plote trupit dhe lekures se saj te lemuar.
Uji po ngrohet me shume nderkohe qe ajo largon ngadale edhe mbathjet, e une nuk e ndihmoj dot, por e kam perpara dhe syte e mi vetem po i rreshqasin pergjate trupit. Rreshqet si ngjale poshte ujit te ngrohte she oh Zot; ajo ka nje forme kaq te bukur dhe te qarte, aq sa femrat e tjera nuk e kane as ne momentet e tyre me kulmore apo eksituese. Ben edhe nje rrotullim te fundit dhe gjendet nen ujin e ngrohte. Mua me pelqen kjo skene, dhe e shijoj duke e pritur perjashta, I hutuar, por I fokusuar tek ajo e perfeksioni saj.
- Perse nuk po me sherben? - me pyet, tek me sheh si jam fokusuar ne trupin e performancen e saj...
- Ke nevoje per nje peshqir? - e pyes instiktivish paksa i hutuar e i humbur ne skenen qe kisha para syve...
- Kur te dal, - dhe buzeqesh pak. Tani dua goten qe ke ne dore! - me thote duke marre nje pamje me te eger, tek me sheh qe po rri i ngrire dhe kaq ne tension perballe saj, me gotat tona te veres qe po i mbaj ne duar.
Afrohem ngadale, dhe nga jashte i shtrij i doren me goten e mbushur me veren tone.
- Afrohu pak, - me thote tek me sheh si rri i distancuar duke e admiruar pa e preke. - A sduhet te ngreme nje dolli?
- Po, i pergjigjem me konfidence e pa e shfaqe buzeqeshjen time te llastuar qe po shtrengoj perbenda, - Per ty, qe je kaq e mire, kaq e bukur, dhe per suksesin tend!, - i them ndersa zgjatem pak te ndeshim gotat. Ajo buzeqesh serish, dhe me shtrin doren edhe ajo, me goten qe e mban ne maje te gishtave...
- Edhe per ty, qe as qe e di akoma pse ke ardhe ne shtepine time e sillesh si te jete jotja... - shton, duke me pare ne sy e duke mbuluar cicat me doren tjeter, dhe fillon e qesh me te malle si te jete e dehur, akoma pa e vene goten tek buza...
I ndeshim gotat duke u pare ne sy, dhe kercitja se cme jep nje vibracion te lehte ne trup, si te isha me te poshte ujit te ftohte... Por jo, ashtu sic eshte uji ne te vertete, ashtu eshte edhe ndjenja - e nxehte... E nxehte edhe si dora e saj qe kap timen dhe me terheq avash duke ndale pakez presionin e ujit se ajo e kupton se une nuk qendroj dot aty...
Sara duket kaq e bukur sot, floket e gjata e lekura e lemuar i shndrisin e shkelqejne poshte ujit qe i pershkon trupin.
- E sheh?, me pyet. - Vera shijon kaq shume ne dush... Spo te shijon ty?
- Po e dashur, vecanarisht kur shoqerohet edhe me pamjet tende sfiluese..., - i pergjigjem duke i treguar admirimin e vleresimin tim.
- Perse nuk afrohesh edhe pak, nuk te pelqen? - me pyet retorikisht dhe pa e leshuar goten nga dora, por me doren tjeter qe po mbulone cicat - i leshon ato, dhe me kap tek rripi...
- Sepse mua po, - me thote. - Mu po me shijon shume, - dhe me terheq fort, brenda...
Hutohem pak... Sara eshte kaq e bukur e embel, kaq eksituese dhe une po cmendem ta ndesh ta ndiej afer, e nuk po di as nga t'ia filloj me pare... Ajo me prek tek krahet, mi kalon duart tek shpina, mi rreshqet poshte tek beli dhe me terheq avash e lehte, shume afer saj, ngjitur sa ia ndiejme frymemarrjen njeri-tjetrit, te fresket por edhe te ngrohte, afer gushave tona; aq ngjitur sa cicat e rrumbullaketa i ngjeshen e shtrengohen per gjoksin tim te pazbuluar nga kemisha akoma...
- Je shume trime e?, i them me ngacmim. - Nuk ke frike qe e terheq ne dush nje te panjohur? Po nese jam hajdut?
- Oh, a do i bente gje dikush nje vajze te vogel e te brishte si mua?, - me pergjigjet paqesisht, me buzen qe e var poshte.
- Se di, i them. Ndoshta hajduti pret vetem mome...
Dhe pa mbaruar fjalen, me puth! Me puth ne buze! Me puth fort e me thith, sikur u be ajo hajdutja - grabitqarja. Me puth aq embel, e aq nxehte sa ngrohtesia me pershkon te gjithe trupin, si magji... Zot, sa po e deshiroj...
- A e gjeti momentin hajduti?, me pyet duke e ngrite koken lart te me shohi ne sy me plot ego dhe egersi. Nuk eshte me ajo vajza e brishte e delikate qe hyri ne dush pak me pare; tashme po e merr gjithcka ne dore, si ne nje film... Po me pershkon komplet trupin me sy, me duar, e me mendime, deri sa me gjen, poshte, te gatshem e te erektuar si pak here...
- Ooooh, hajduti paska marre edhe arme me vete, - thote duke buzeqeshe si e djallezuar. - Hajdut i keq!
Ajo, eshte vajze e keqe! Hajduti po e toleron shume, vertete shume nga cfare ka ne mendje... I ve duart ne bel per ta rrotulluar por ska shume nevoje; ajo kthehet vete me shpine prej meje... E puth ne qafe e ne supe, duke i ferkuar krahet e duke i kape lehte duart qe ajo te perkulet perpara avash, dhe ashtu ben, ajo kupton gjithcka, di gjithcka; ajo eshte nje eksperte. E puth ne supe e ne shpatulla, e zbres poshte me shume kujdes e ngadale nga kurrizi saj, deri tek beli, e tek mollaqet.
Oh Zot; une eksitohem vetem duke i degjuar aromen e trupit saj, qe me ngjan me parfumin "Pure Poison", dhe ashtu edhe po me trajton, si te jete nje helm, nje helm i paster qe me hyn gjer' ne vena e me rremben mendjen e shpirtin - edhe pse jam une hajduti, spo i rezistoj dot, po me rremben ajo.
Sara eshte kaq perfekte, jo vetem se eshte nje modele, por se gjithcka e saj ma con kenaqesine deri ne zemer; cdo prekje qe i bej trupit te saj te ngrohte, krahet, shpina, cicat qe here pas here ja shtrengoj tek ia ndiej ti marrin format e bytha e saj rrumbullake qe jam cdo puthje e cdo lepirje me afer... Asaj i pelqejne prekjet e duart e mia te medha kur ja shtrij rreth belit ndersa po e puth e ha lehte nga prapa e ajo vetem perkulet me shume; po nxehet kaq shume, kaq shpejt e nuk po mjaftohet me asgje e kete ma tregon me ofshama e duke tentuar te me kapi te me terheqi me fort - brenda saj. Eshte kaq e nxehte, kaq e bute, e ndjeshme, e kaq e lagur, jo nga uji por nga deshira e saj e cmendur te me ndieje brenda, aty ku jemi, ne dush... Te me ndieje brenda saj, te gjithin, em gjithe pasionin tim per te qe po e deshiron kaq shume; zgjat doren te me preki dhe menjehere realizon deshirat e saja, me gjen te forte e te gatshem per te... Me ul me te shpejte zinxhirin dhe buzeqesh, e nuk thote asgje; nuk ka pse thote dicka tek me sheh sa gati jam bere per te, kaq i nxehte sa ajo...
I afrohem shpejt e i gjej vrimen e ngushte e rreshqas menjehere brenda saj... Heren e pare me ngadale, e levizjet shpejtohen menjehere, behen me te egra, ashtu si edhe ofshamat e saja ndersa e kap nga beli e e penetroj shpejt e fort... I perkulem afer shpines e ja kaloj doren poshte duke i ferkuar klitin. Ajo ka humbe tashme, ndihet dhe skena ngjan si mbi re fale avujve te ujit te nxehte, avullit te frymemarrjeve tona te cmendura e kenaqesise qe na kaplon e mbeshtjell shpirtin... Sara po fillon te dridhet, ne gjunje e ne gjemime, e une nuk e le te lire aspak por e kap nga krahet, e shtrengoj fort e e mbaj te mberthyer tek bertet si e cmendur e prishet aty poshte meje, bashke me mua, ne shtepine e saj, ne dushin e saj...
Oh Zot, kjo ishte nje cmenduri vertete! Dhe Sara eshte me e mira! Duke qeshe e duke puthe lehte buzet, ulemi bashke aty ne dush e freskohemi pak me uje pa dite te vendosim kush ishte me i cmendur; une qe erdha nga gjysem bote larg per nje femer te panjohur, apo ajo qe fut ne shtepi nje fans te krisur!
