Ka kaluar ora 22 e ato jane ne katin e siperm tek bari i Meridian-it. Ajo ka ardhe serish ne Shkoder, per te dyten here tek une, e kete here bashke me ne, ne anen tjeter te tavolines, Tomi, djali qe udhetoi me mua nga Italia e ne krah te tij Lea, e dashura e tij, qe si heren e fundit kur e pashe, mban nje kanatiere me krahet e barkun perjashta e nje fund te gjate deri tek sandalet me rripa.
Te qeshurat skane fund me cdo trokitje te gotave te Chivas-it qe here pas here po derdhen permbi tavline, e cdo histori qe po tregojme. Vetem Lea nuk po qesh shume. Edhe ajo ka pire shume kete nate, por duket pak e shperqendruar ne gallatat tona. Ajo qe pershtypjet e para per ne nuk i pati aspak te kenaqshme - sonte, po sillet ndryshe, dhe me shume kureshtje po sheh te dashuren time, nga buzet sa here qe flet e nga sandalet deri tek kofshet poshte fundit.
Eshte gati mesnate, une kam harruar se duhet te nxjerr online nje nga projektet qe ka punuar se fundmi e pas pak minutash sdo kem me akses. I kerkoj Tomit te shoqeroje meqe ka makinen e koha nuk pret shume, e nderkohe i them Andes me ze te vogel si me shaka:
- Nuk vonojme shpirt, pi dicka me Lean dhe mos e ngacmo shume...
E puth tek buza me puthjen tone unike e bashke me Tomin dalim e zbresim poshte me nxitim... E mberrijme tek zyra ne pese minuta. Kam frike se nuk do kete shume kohe; i kerkoj Tomit te ulet bashke me mua ne tryezen ngjitur e te punoje sipas komandave te mia ne menyre qe te mbarojne te pakten jo shume larg orarit - se fundja ai copy-paste do beje, e te kthehemi tek vajzat qe po na presin me shume mall e sdo u shtyhet dot pa ne; ato jane dy karaktere te ndryshme, ne ralle perpiqen ti flasin njera-tjetres por disi shikohen si me inat, kush e injoron me shume tjetren.
Nderkohe qe Tomi po me ndihmon me projektin ne zyren time, Anda kam mbushe nje tjeter teke e Lea te dyten. Po flasin, po shoqerohen avash-avash me njera-tjetren, ne menyren e tyre. Anda po mban rolin kryesor teksa i tregon historite e saja prej nje vajze me shpirt te hapur eksplorues, e Lea e degjon kaq e fiksuar ne te pa ja ndare syte, nga goja e trupi, gjithmone me buzen e saj te poshter neper dhembe...
- Te pelqen ky byrzylyku?
Eshte nje pyetje bombe e Leas, pyetje nga asgjeja, komplet jashte kontekstit e ska asnje lidhje me kengen per te cilen po flet e dashura ime... Lea hap borsetin e saj te zi e tregon nje byrzylyk te bardhe me nje kristal te kalter e me ca shkronja qe nuk lexohen.
- E kam dhurate... Por nuk eshte i natyres time. Te shoh si te rri ty.
Spo kuptohet aspak. E as ajo nuk shpjegohet me shume, ngrihet nga pultroni i saj, kalon ne anen tjeter e ulet afer Andas nderkohe qe kjo e fundit e sheh me shume kureshtje.
- Ma zgjat doren, i thote. - Nuk te kafshoj.
Oh, pikerisht kete do, kete te cmenduren ta kafshoje! Spo kupton asgje askush. Kjo i zgjas doren si e trembur, pa dite akoma per ca behet fjale taman e ca shkruhet ne ate byrzylyk - thjesht spo di si te veproje. Lea i shtrin byrzylykun rreth dores shume avash e me kujdes, duke e shikuar ne sy me nje buzeqeshje embelsisht te djallezuar.
- Po cfare...
... tenton ta pyes. Por Lea e leshon menjehere byrzylykun qe e kishte mberthyer tashme, e i vendos gishtin tregues permbi buze, qe te mos flasi aspak... Anda po skuqet nga turpi se mos dikush tjeter po i sheh ne kete skene te cuditshme, e po i hap syte si e trembur duke pare Lean e cila sikur ve buzen ne gaz me nje shikim te voket e deshirues...
- Te kam ne mendje qe ate dite, - i thote me ze te ulet qe del nga thelle brenda saj. - Ka dicka ne ty! Nuk e di cfare e sa thelle, por do e gjej...
Dhe i afrohet me shume, pa ia heqe gishtin nga buzet, e duke tentuar ti ferkoje kofshet nga perposhte fundit, per te zbuluar ate qe po kuptonte nderkohe; se vajza e humbur kishte filluar te dridhet, se po digjet nga frika e kureshtja... Ngjitet akoma me fort, pergjate trupit te saj, e duke u pare thelle e fort ne sy, Lea e puth persiper gishtit te saj qe e mban tek buzet e Andas... Cfare tensioni! E cfare habie e frike qe kjo e fundit ka e as qe e imagjinonte nje skene te tille, ne mes te nates, ne nje bar ku per here te pare vjen. E ndersa kam ngrire e tera, Lea e mban ritmin e saj te puthjeve kaq afer buzeve te shoqes por pa ja ndeshe akoma, duke e preke e ferkuar lehte nga gjoksi me njeren dore, e me doren tjeter qe po e rreshqet me lart poshte fundit per ti gjete piken e saj me te ndjeshme. Obobo, ka filluar te laget nga prekjet e levizjet provokative te Leas... Sa ajo e zbulon kete, buzeqesh edhe nje here si per te fundit, para se ti heqi gishtin nga buzet e tia zere ato me buzet e saja zjarr. Duke ja ngacmuar me shume delikatese klitin e me qetesi se mos dikush e kupton, Lea i hell doren tjeter rreth shpines per ta terheqe pak, e me trupat ngjitur tashme perballe njera-tjetres e me cicat qe po i shtypim bashke, puthjet fillojne e shtohen, me gojet qe po hapen me fort me gjuhet brenda njera-tjetres. Nuk po u intereson aspak a jane ne nje vend publik dhe nese dikush po i sheh; deshira e nevoja qe kanr per njera-tjetren vetem po shtohet. Tashme Lea po tenton te ja hapi me shume kembet, po kerkon te futet me thelle brenda saj, por Anda e nderpret:
- Jo! Dalim me mire... Erin e njohin ketu...
Ngrihen nga tavolina, e dashura ime aq e shperqendruar sa harron faturen madje edhe canten e saj, por shpejton para Leas e po e pret ne ashensor.
- Ja canten qe e harrove, i thote kjo e fundit sic me gjen te strukur ne ashensor brenda, duke e prite. - Kurse pijet i kemi nga une sonte...
Sa mbaron fjalen, qe dera ashensorit mbyllet, Lea e mbeshtet viktimen fort pas xhamit te ashensorit qe sherben si mur, i shtrin duart anash, e zbret me goje poshte saj, me frymemarrjen e saj, duke e provokuar ne maksimum aty ku e shketa po zien per tu qire fort. Lea eshte kaq e mire, ajo e di ca kerkon nje femer e cilat jane pikat e kenaqesise se saj, e Anda po e shijoj kaq shume cdo prekje e fryme te saj mbi te... Ashensori ndalon ne fund te nderteses, por ato nuk i ndalojme aspak puthjet e kafshimet kudo neper trup, edhe pse persiper bluzave... Dalin nga ashensori, vetem pak metra me tej, e ulen ne barin jeshil...
Ka kaluar mesnata, as nuk ka shume drita perreth, e vajzat jane ule ne gjunje afer njera-tjetres, perballe, e shikohen ne sy sikur pyesim; a jemi gati? Cila do filloje? I ulin fundet e mbathjet shpejt, por jo bluzat, dhe pa ja heqe shikimet njera-tjetres ulen afer ne barin e bute, me kembet e kryqezuara ne pozicion gershere... Kapim duart, terhiqen pak e fillojne bashke si dy shoqe te mira ferkimet e kliteve tyre tebuta... Dhe vazhdojne keshtu, duke e shijuar me shume cdo prekje e cdo levizje bukrine e njomesine e njera-tjetres, derisa Lea nxjerr nga canta dildon e saj te zeze te madhe sa nje letrik dore, por qe nuk ndricon; eshte sterr i zi.
- Ikim ne shtepi?
Eshte shume vone... Ne qytet nuk ka asnje zhurme, vetem dritat neper pallate dhe ndonje prozhektor; por qetesi absolute... Te dyja bashke per ne shtepine time, permes pedonales me drita plot, duke fole me ze te vogel per gjerat e tyre e duke e shijuar bashke ecjen duke komentuar deshire e tyre te perbashket; deshiren per kenaqesi dhe seks te cmendur pa limite!
Nderkohe... Une mbaroj pune dhe dal nga zyra bashke me Tomin, e telefonojme vajzat por ato nuk pergjigjen... Me siguri do kene shkuar shtepi, ne e marrim rrugen avash...
