La falsa Esperanza / Prishje Plani / (s3ep2)

Planet quhen te realizuara kur arrihet qellimi edhe nese nryshon rruga; A do ja dali Anda me planin e saj?

#suprize #shetitje #mister
Asaj i pelqejne shume udhetimet, ajo eshte nje vajze e udhetimeve dhe sapo zgjohet ne mengjes e pasi sheh se eshte nje dite e bukur e plot diell, vendos te marri nje rruge. Nje mendje e ka per jashte shteti, pse jo per ne Mal te Zi? Marsi shenon njezet e pranvera thuajse ka filluar.

Nuk e ben mendimin dysh, ben nje dush te shpejte, me nje kemishe sport e fund te shkurter fiks per veshje casual, kepucet e sheshta e canten ne krahe - vrapon per ne makine. Me gjoksin e vogel e thithka te ngritura, bythen e malle qe ngjan sikur po i shkeputet nga vendi e floket e argjend'te, kjo eshte Anda, bjondina flokshkurter qe pashe para ca ditesh ne dyqan.

Niset nga kryeqyteti, me muziken ne sfond ne maksimum duke shijuar cdo peisazh qe pershkon. Kalon pak mbi nje ore e e gjen veten ne shkoder. I duhet nje kafe tashme, ka nxituar teper qe te dilte nga shtepia e as kafen e mengjesit se ka pire akoma. Keshtu qe vjen e ndalon tek Kinema Millenium, e ulet ne nje nga tavolinat ne lulishte me fytyre nga ndertesa, jep porosine e fillon te shohe perreth derisa syte i ndalojne tek une. Ulur ne nje tavoline perballe, edhe une jam me sy ne syte e saj... Nuk e di nese po me njeh akoma apo i dukem i bukur, i veshur me te zeza e me nje buzeqeshje ngrohtesie qe ajo ma sheh ne fytyre. Por nuk i largojme shikimet nga njeri-tjetri akoma, kjo shtrige si ka ardhe pa me lajmeruar? Shko, Stivi, coja nje Disarono.

Stivi eshte kamarieri i barit, Millenium, eshte djale i sjellshem dhe shume miqesor, njihemi te pakten prej pese vitesh qekur kam filluar te pi dy kafe ne dite ketu poshte - qekurse kam marre zyren ketu afer. Afrohet prane vajzes, dhe me gishtin prej meje, i ul pijen ne tavoline.

Ajo e falenderon dhe, pasi kthen shikimin prej meje, me ben me shenje ti shkoj ne tavoline dhe une nuk eshte se hezitoj. Ajo eshte Anda, vajza flokverdhe qe kam njohur para ca ditesh ne dyqan dhe kemi filluar njohjet nepermjet telefonatave naten vone. Kushedi sa here mi ka rene telefonit sot qe ka ardhe ne shkoder, por qejfet e mia, sistemet e reja Android - e celulari im eshte bricked (offline) ne shtepi.

- Po ti ne shkoder? Per fundjave?
- Ne fakt jo, me thote, jam nise per Mal te Zi por u ndala per kafe e me duket se po mbes ketu. Ti kam rene edhe telefonit...

Mua me pelqen ideja e qendrimit te saj ne shkoder dhe ja konfirmoj me nje buzeqeshje.

- A do behesh shoqeruesi im per sot?, me pyet. Nuk e njoh shkodren...
- Patjeter qe po, i pergjigjem shpejt me buzeqeshjen qe sme ka ike akoma nga fytyra, dhe i shkel pak syrin.
- Mire, a ikim pra?, dhe kthen koken nga makina saj si shenje qe eshte gati gjithcka.

Pijen e kthen me nje gllenjke dhe cohemi e hypim ne makine. Duke u sjelle neper shkoder duke bere shetitje si guide turistike, here me makine e here me kembe, ora ka shkuar gati tre e ne na jane duke si minuta ato ore. Ajo nderkohe me pyet per nje vend te mire ku mund te hajme dicka, dhe une i propozoj te shkojme ne Zogaj, keshtu bejme nje shetitje andej nga mali perbuze lumit e shijojme edhe natyren, e qendrojme ne qetesi ne perfundim.

Shkojme e ndalemi tek nje restorant gati ne fund te rruges, afer ujit, per te konsumuar dreken e vonuar. Zgjedhim nje tavoline ne kend te hapesires, jo larg prej ujit, dhe qendrojme serish perballe, e pamundur ti heqim syte prej njeri-tjetrit. Nderkohe qe presim te vije porosia qe beme pak me pare, ne na pershkon nje heshtje, disi nuk gjejme fjalet per te fole, disi nuk ka nevoje per fjale sepse na flasin me shume syte qe na jane ndezur nga deshire. Kalojne disa minuta e vjen porosia, por nderkohe na ka ike oreksi per ushqim tjeter vec dashurise... Ia shtri duart poshte tavolines vogel e i prek kofshet, oh Zot, e kemi te pamundur te qendrojme, nuk na mban vendi.

Ajo ndihen pak ne siklet, e pak ne dashuri, mendjen e ka tek une e duart e mia por edhe tek ambjenti rrotull dhe kamarieri qe na sheh me kureshtje.
- Cohu, me thote, ikim bejme nje tjeter shetitje. Skam edhe shume oreks.

Nuk ia prish dot se ajo e ka ne dore planin e sotem; une jam vec eskorta e saj e mjafton te me paguaje dicka ne fund. Hypim serish ne makine qe e ka te kthyer andej nga edhe erdhem, e nisemi si me ankth. Rruges, kishte pare diku nje copez toke buze malit, disi me te vecuar nga qendra e banesat e menjehere do na coje aty, e parkon makinen.

Dalim nga makina e aty buzet, qendrojme per pak ne kembe duke u sodite me sy e ulemi ne bar, kembekryq, e ajo ndez nje cigare duke me pare me endje duke bere pak tym anash. Fjalet i kemi te pakta dhe veshtrimet tona jane kaq te lexueshme e shprehin cdo deshire, por nje moment qetesia thyhet kur fillon te bjere nje shi i plote, i qete sa askush se priste dhe ndodh qe cigarja i fiket e nisim te qeshim te dy. Por as qe mendojme te kthehemi ne makine, jo, cohemi ne kembe afer njeri tjetrit gati te perqafuar me syte lart ne shijim te momentit. Jemi pak hezitant ne takimin tone te pare te kesaj forme, ngadale ulim syte prape tek njeri-tjetri e deshira per tu ndier me te afert na eshte rrite kaq shume te dyve e ndihemi kaq te nxehte sa duket sikur trupat na leshojne avull nga cdo pike shiu qe na prek.

Gati jemi beqe qull, rrobat na ngjiten pas trupit e e kam te pamundur te mos ve re si kemisha i eshte ngjitur shume rreth lekures e i duken edhe thithkat. I afrohem, me trupin ngjitur, e i mbeshtet gishtin tregues tek buzet qe i hapen vete, duket se kane nevoje te shuajne etjen por une nuk kam kete qellim, te pakten per tani, dhe ja zbres gishtin ngadale deri ne gushe duke i preke lekuren deri tek kopsat e mbyllura te kemishes ku ndaloj, nuk i hap, por vazhdoj prape ta vijezoj deri tek thithkat e nis te luaj me to ngadale, shume ngadale, duke e pare si nis te shkrihet per mua.

- Mos ndalo!, me urdheron, nderkohe qe zbret doren tek rripi im i pantallonave dhe me terheq prej vetes duke ecur pas deri tek kafano e makines e mbeshtetet aty. Ngre fundit lart dhe mbeshtetet me bythen e zbulur aty, pa frike se behet pis.

- Zbrit poshte, jepi! Po cmendem per ty, me thote, nderkohe qe i leviz mbathjet anash qe te shoh sa eshte lagur per mua.

Une arrij aty ne te mijeten e sekondit dhe gjuha ime nuk pushon se levizuri e se perkedheluri duke i hapur buzet ne kerkim te klitorit. Ajo duket se kenaqet kaq shume sa nis te ndieje dhimbje, nuk mundet te prese me, eshte e etur te me kete brenda, eger... Ndoshta gjuha ishte vecse "nje gabim".

Me kap nga floket, me ngre lart e nis te me hapi rripin e pantallonave e me pas zinxhirin me vrap, me nxjerr perjashta e syte i shkelqejne kur me sheh sa gati jam bere per te. Duke me pare me endje bie ne gjunje para meje, sikur po me lutet, me sheh sa i forte i mall jam e duket de u dashurua me mua - serish. Kerkon te me kete brenda sa me pare dhe ashtu ben, nuk pyet, me merr ne goje nje here sa per te me pershendete dhe ngrihet shpejt ne kembe.

Teksa une qendroj ashtu para saj, ajo kthehet me fytyre prej kafanos makines dhe duke ule poshte mbathjet e cuar lart fundin, mbeshtetet me berryla e me jep nje pamje te plote te bythes saj te malle, qe me pelqen tia gjuaj me shuplake ndonjehere. E shoh me deshire, pastaj ia ve duart ne shpatulla, e ledhatoj komplet shpinen deri ne bel, i gjuaj nje shuplake tjeter bythes dhe cdo levizje e imja duket se vec ia shton deshiren me shume.

- Fute, me thote, - rrase brenda!, teksa me prek e me ndien si jam forcuar e drejtuar prej saj. Dhe ashtu bej menjehere, me pak trysni, ne fillim ngadale dhe pastaj eger e pentroj aty nga prapa teksa ajo shtrihet siper makines me krahet e hapur anash.

Renkimet e saja te kenaqesise nuk pushojne dot me. Duart e mija jane vendose njera ne gjoks e tjetra me gishtin e madh duke i perkedhele bythen e ajo shtrengohet pak duke kerkuar klitin e saj te ndezur dhe oh Zot, eshte vec nje mrekulli. Ashtu ne shiun qe kercet pakez mbi lekuren e makines dhe duart e mia qe i shetisin mbi lekuren e saj te zbulur nga kemisha, e penetroj si te jete e dashura ime duke i ledhatuar floket nganjehere qe ashtu, te lagura, duket se i shkelqejne akoma.

Tashme renkimet nisin ti behen me te thella, une ia kap te dyja duart ia mberthej pas shpines, e me doren tjeter ne floke duke e kape sikur do te me iki, e penetroj me force e shpejtesi derisa prishet aty poshte meje, siper kafanos makines saj, njekohesisht me mua, qe ja derdh brenda gjithe lengun qe kushedi sa shume ishte - por ajo nuk ankohet aspak, e dashuron gjithcka.

Pushojme vec dy minuta ne ate pozicion, pa fole asnje fjale se gjithcka lexohet ne syte tane qe here i qeshim njeri-tjetrit e here shohim qiellin si na lag, dhe ndersa ka filluar te rresoher, kalojme e futemi ne makine.

- Wow, i them une pasi jemi sistemuar brenda e qetesuar frymemarrja. - Ishte kaq e vecante!

Ajo me sheh, qesh pak, "faleminderit" me thote, dhe nis makinen duke buzeqeshe e duke me pare ndonjehere, por pa fole. Rruges me tregon se plani i saj eshte te qendroje ne shkoder sonte, tashme, une e ftoj te vije tek shtepia ime por ajo refuzon dhe pasi me ka cuar deri ne oborr, largohet dhe me le aty duke perserite ne mendje gjithcka qe kam perjetuar kete dite, me siguri, ne sinkron me mendimet e saja.