Puthje e Ndaluar Ruse

Pas takimit intrigues me vajzen nga Turqia, qe ndodhi para disa ditesh, jeta me gjuan nje tjeter suprize te habitshme. Kete here, supriza vjen ne formen e nje cifti nga Rusia, Natasha dhe David. Davidi, ky djali, ne moshen time, eshte i gjate me trup dhe i formuar mire me floke te zinj e nje buzeqeshje te kendshme, edhe pse konfuze nganjehere. Por Natasha, qe eshte edhe e fejuara e tij, eshte nje vajze shume me e re ne moshe, 20 duket, me sy te zinj qe i shkelqejne dhe floke te gjata te zeza qe duket sikur nuk i ka te vetat. Eshte elegante ne trup dhe ne sjellje dhe gjithcka e ben te ndihet e kendshme dhe miqesore. Ka nje personalitet te sigurt dhe nje besueshmeri kur flet dhe argumenton, qe ngjan si te jete lideri i ciftit.

Rruget na kryqezohen te shtunen ne mbremje kur ata mberrijne ne Shkoder dhe me gjejne. Po kerkojne nje strehe per nje nate. Natyrshem, sic kam filluar ta bej tashme, i ftoj te vijne ne shtepine time si miq. Eshte dicka eksituese, ideja e te pasurit miq nga shtete te ndryshme dhe kultura te ndryshme, dhe pse te mos jem une pjese e udhetimit tyre kur ata jane kaq njerez te kenfshem e te bukur? Shtepine e kam thuajse gati por e rregulloj e pershtat dhe pak e behet gjithcka perfekt. Madje mendoj tu ofroj edhe krevatin tim dopio nese nuk jane rehat ndryshe...

Mbremja e pare eshte e kendshme dhe shume argetuese, mikse historish qe tregojme te dy palet dhe shume te qeshura. Bashke konsumojme darken ne Shiroke me ftesne time dhe flasim te tre per aventurat dhe udhetimet tona ne jete e ne eksperience. Davidi eshte i fokusuar me historite e qytetit me shume, por Natasha, ajo smi ndan syte per nje sekonde, sidmos kur flas per eksperiencat e mia jo fort te bukura e fatin tim qe ska qene gjithmone i bute. Pasi nata ka mbuluar krej qytetin, une i ftoj per ca birra dhe muzike ne pedonale. Ata pranojne me kenaqesi, dhe per pak e gjejme veten perjashta ne Gjuhadol, me burra ne tavoline, me muziken qe ka mbuluar krej rrugen. Natasha ka veshe nje fustan te lehte, gati te tejdukshem mbi lekuren e saj te bardhe, dhe ajo kendon me muziken qe perhapen ne Gjuhadol, kenget qe sua di fjalet as tekstin. Fustani i ngjitet prej trupit, duke i dhene pamje te qarte cicave te vogla teksa kercen. Une ndihem i magjepsur prej saj, syte sme ikin dot nga lekura e saj e zbuluar por nuk guxoj te prek; dhe nuk i shmangem dot xhelozise qe ndiej sa here shoku i saj i afrohet dhe e prek. Afeksioni qe kane dhe ngacmimet qe i bejne njeri-tjetrit me bejne ti kem zili jo pak. Por e heq mendjen, duke i kujtuar vetes se ata jane te ftuarit e mi dhe puna ime eshte vec qe ata te kalojne mire.

Kthehemi ne shtepi; dhe une smund te heq dore nga ndjesia e kureshtjes qe Natasha me ngjalli. Eshte e para here qe pres miq ne nje ambjent kaq te vogel dhe intim dhe brenda ndiej te me perzihen eksitimi dhe ankthi.

Kur me ne fund vendosim ta mbyllim naten; ata shtrihen ne dhomen qe u kam lene ne dispozicion dhe une ketu vetem ne divan, duke shikuar televizorin a tavanin. Gjumi me arratiset ndersa mendime te ndryshme kam neper mendje. Dhe pas mesnate, kur ndiej se gjumi disi mu afrua, degjoj hapa te bute neper korridor. Deren e kam lene te hapur dhe papritmas shfaqet Natasha, qe iluminohet nga drita e zbehte e korridorit. Me sheh qe skam fjete akoma dhe me pershendet me nje buzeqeshje.

- Spo flen?, me pyet anglisht, me nje ton pak kurioz por edhe te habitur, ndersa afrohet e mbeshtetet tek cepi i divanit ku jam shtrire une me kembet e bera gju.

Une tund koken duke e pare.
- Ah, epo, eshte nje eksperience e re per mua. Nuk isha mesuar me miq neper shtepi.

Ajo qesh lehte, me sy mirekuptues dhe te shkelqyer;
- Eshte edhe per ne hera e pare, thote. - Por eshte nje here e pare nga ato te mirat, apo jo?

Vazhdojme te bisedojme pak, me ze te ulet, biseda rrjedh natyrshem dhe lehte. Natasha ka nje menyre speciale qe te ben te ndihesh rehat, prania e saj edhe e ngrohte dhe shume qetesuese. Ndersa flasim, ajo afrohet me shume, dhe lehte me prek, ma vendos doren te gjuri. Une jam akoma shtrire dhe e shoh se duhet te jem me i sjellshem. Ngrihem ndenjur dhe i jap mundesine te jete me miqesore me mua. Prekjet e pafajshme te saj me fusin emocion; sikur po krijohet nje tension i cuditshem.

- Ishim me fat qe te takuam, me thote. Ke qene shume i sjellshem me ne. Dhe gjithcka qe me tregove, me ka bere te mendoj qe je nje djal shume i fort dhe qe e dashuron jeten.

Dora i rreshqet dhe me prek krahun, e une e ndiej emocionin qe me shton. Mendja ime eshte e kujdesshme ne kete moment, por edhe shume e trazuar me mendime. Dhoma duket sikur behet me e ngrohte dhe une nuk di te gjej fjalet qe duhet qe ta kap momentin ne dore.

Ka qene kenaqesi per mua, - i them me 2-3 fjale qe i bashkova disi.

Natasha e con doren me poshte, nga krahu, te gjoksi. Me siguri e ndien pergjigjen time ndaj prekjeve te saja sepse me sheh me embelsi, miks kurioziteti dhe deshire.

- A je mire?, me pyet, dhe pa e heq doren nga gjoksi, tjetren dore ma vendos mbi kofshe.

Une kaperdihem. Ajo e kupton dhe qesh pak.
- Pooo, mire jam, vec pak i suprizuar.

Ajo buzeqesh me shume, miqesisht dhe paqesisht.
- I suprizuar per mire, apo jo?

Dhe para se te mund ti pergjigjem, afrohet e me puth ne faqe. I habitur jo pak, une nuk reagoj dhe meqe duhet ta bwj disi, ajo me puth serish si per te me bere thirrje. Buzet i ka te bura dhe te njoma. Une shtri krahun qe ta mbaj po deshi te largohet, dhe e puth serish, por ne goje. Si tinez, por edhe ajo e miraton. Puthja behet eksploruese kur ajo me puth prape, puthje me e ngorhte, me e thelle, per dy levizje gjuha e saj eshte brenda times. Une ia ndiej shijen e embel, dhe e afroje me krah me afer meje, ia ndiej edhe ngrohtesine qe e ka mbuluar.

Natasha tehiqet pak larg meje mjaftueshem per te peshperite;
- Le te mos mendojme shume!

Fjalet e saj te buta jane si liri me kusht per deshirat e mia te burgosura, me zjarr qe nis te ndezet brenda meje. Doren e rreshqet me ne qender nga kofsha, dhe une e ndiej formen time qe fillon te drejtohet. E ndien edhe ajo, e duke me pare ne sy me gjysem driten e dhomes, afrohet me puth ne gjoks, ne bark, e ndalon per nje moment aty.

Mendohet per pak, me koken e mbeshtetur poshte barkut tim, dhe me shikon, sikur do te me kerkoje leje. Une i buzeqesh pak, me gjysem buze, dhe marr fryme me thelle qe ajo ta kuptoje se ka lejen time dhe bekimin tim. Me kujdes hap llastikun e tutave, me liron, e kupton qe jam bere gati, dhe e merr brenda ne goje gjithcka gjen aty, me levizje te ngadalta dhe te qellimshme. Ndjesia eshte e paimagjinueshme, sa me duhet te kafshoj buzet qe te mos leshoj asnje tingull.

Por edhe aftesite e saj jane te pamohueshme, dhe une e ndiej veten te rritem brenda gojes saj te vogel. Syte nuk i largon prej te mire, duke krijuar keshtu nje koneksion real dhe intim, qe shkon pertej gjese fizike qe ndertuam. Kur ajo kenaqet mjaftueshem me momentin, terhiqet e hypen mbi divan, drejt prej meje, sikur do te me pushtoje. Fustani i gjumit lehtesisht i kalon anash, dhe ajo me drejton per tek e cara e saj, ku ska asnje pengese, mbathje apo frike. Ndjesia e te qenit brenda saj eshte e papershkrueshme, e nxehte plot dhe e ngushte teper per mua. Ajo leviz me ritem te kujdesshem dhe pasionant, duke e shtyre trupin e saj fort drejt meje si ne nje vallezim deshire.

Jemi te kujdesshem ta mbajme zerin ne minimum, te vetedijshem se Davidi po flen ne dhomen tjeter ngjit me ne. Por intensiviteti i momentit e ben te veshtire te rrihet ne heshtje. Ofshamat me frymemarrje te thella te Natashes, dhe zhurmat e trupave tone kur puthen, e mbushin dhomen me tinguj, duke krijuar nje simfoni kenaqesie.

Ndersa momenti jone ka nise te terbohet, kenaqesia ime ka arrite ne nivele te larta. Dhe Natasha duket se e ndien gjithashtu, duke pershpejtuar levizjet e saja, duke me shtyre deri ne skaj te dureses; fryma fillon te me merret, ndiej te rritem brenda te vogles, ti ngjeshem me fort, dhe ja ve duart ne vithe e e shtyj lart - ajo rrotullohet e kthen koken direkt prej meje, sic bie ne divan, dhe shikon lengun time te jetes, qe me derdhet mbi bark; ajo e sheh me entuziasem, dhe syte i shndrisin ne rresiren e dhomes time.

Qendron aty buze meje per pak e me ndihmon te qetesohem. Pastaj afrohet me puth edhe nje here ne faqe, si nje puthe kenaqesie dhe falenderimi edhe pse falenderimet duhet ti bej une. Rregullon fustanin, dhe me nje buzeqeshje pafajesie, kthehet ne krevat ku i fejuari i saj flen si qengj e duket se ska levize as gishtin.

Gjithcka duket e pavertete; qendroj ne divan i shtrire edhe pak, duke riskenuar momentin e magjishem, qe duket si nje enderr, por nese shoh poshte mbi trup, e di se gjithcka ishte e vertete.

Te nesermen, ata jane gati te vazhdojne udhetimin e tyre. Me falenderojne per mikpritjen, dhe me dhurojne nje kartoline me nje nenshkrim te vogel. Do te thote shume per mua ky gjest. Dhe ndersa largohen e i shoh te zhduken ne distance, qendroj edhe pak ne dere, duke shpresuar qe te kem bere nje ndryshim ne eksperiencen e tyre, e duke menduar per kapitullin tjeter. Kthehem brenda te rregulloj shtepine; miq te tjere mund te jene rruges, e une se di ca ka ne rezerva jeta per mua.