Shoqe e gjimnazit

Elisa, eshte nje vajze e thjeshte ne shpirt e ne zemer por edhe shume "e komplikuar" ne mendimet e saja rreth gjithckaje ndodh cdo dite - mendja e saj eshte si nje makineri kompjuterike qe shperthen ne ide e ne cmenduri sa here bisedojme per gjerat tona qe s'ia rrefejme askujt tjeter. Ajo eshte ndryshe nga shoqet e tjera; kur i flas, shpeshehere dyshoj ne mos me ka pergjuar nga aq shume e perfshire sa eshte ne gjerat e mia. Kurre nuk kam nevoje te mendohem dy here apo te flas dy here se ajo e ka lexuar ca ka ne shpirtin tim akoma pa e nxjerre fjalen nga buza apo nga tastiera e telefonit. Sepse edhe shkruajme shpesh, shume shpesh, cdo nate gati cdo ore.

Elisa, nuk ka vetem keto cilesi qe e bejne ndryshe nga te tjerat; por eshte edhe luku i saj, floket e verdha rreze dielli te prera shkurt sa per pak i arrijne supet e syte e zeza qe i buzeqeshin ne cdo natyre deri edhe naten ne gjume e me prerjen e bukur te buzeve qe i rrethojne gojen e vogel qe flet vec embelsi.

Elisa, ne fakt, ka qene pothuajse e panjohur per mua. Kemi qene bashke ne shkolle por ne klasa paralele e shoqeri te ndare, e nuk takoheshim gati kurre as gjate pushimeve e hera e vetme qe u takuam bashke jashte sezonit te shkolles ishte ne aksidentin tim kur isha gati i paafte edhe per ta perqafuar e per ti treguar me gjeste sa perzemer e kisha. Pastaj jetet tona moren drejtime te tjera; se ajo u largua me burrin e saj jashte shqiperise ne kontinent tjeter ku koha dhe oraret nuk na perputheshin me.

Elisa me tregon ne nje mesazh gjate nje bisede ne Telegram se do vije te vizitoje prinderit te cilet ne fakt jane shume larg shkodres por kjo sdo ishte nje pengese per te qe te takoje mikun e saj me te mire. Dhe ashtu ndodh, sic e kishim deshiren; vjen ne shqiperi gjate festave te fundvitit dhe me suprizon ne nje mengjes te ftohte duke me telefonuar nga nje numer i panjohur per te me thene se po vjen ne shkoser. Nuk kam ike ne zyre akoma ate mengjes - ben ftohte, ngrice e rreshqitje, e pse te mos e pijme bashke kafen e mengjesit? Sa hyn ne qytet, merr nje taksi per deri tek universiteti...

Po e pres aty... Po e pres aty, me ankth e me dridhje nga te ftohtit e nga emocionet bashke, derisa e shoh te zbresi... Zot sa bukur qe eshte veshe; cizmet e larta, dorezat e pambuketa, kapuci, dhe palltoja, te kombinuara se bashku ne nje ngjyre gri te erret; syze te medha te zeza qe gati i mbulojne fytyren dhe nje cante dore te markes Trussardi. I hap krahet qe ti terheq vemendjen - ajo me sheh, buzeqesh duke bertite "hej" e gezuar, dhe afrohet me krahet e mi qe kur mbyllen e shtrengojne fort e e bejne te ndihet e vogel ne gjoksin tim...
- Oh Zooot, sa m'ka marr malli, - me thote duke me preke faqet e qafen e floket e sikur nuk i besohet qe po me sheh serish. - A din sa keq ke ken kur tkam pa heren e funit?
- E di zemer, - i them me gjysem zeri teksa per nje moment me kujtohet gjithcka. - Hajde se duhet jesh lodhe, i them, a don me pi dicka t'nxeht apo ikim e qetsona mrena?

Pa thene asgje por vetem duke u pare thelle ne sy, kuptohemi se kemi nevoje per pak qetesi e privatesi ne kete dite tmerresisht te ftohte e se takimi jone eshte aq i ngrohte e intim sa qofte edhe nje kamarier qe na pyet ca do marrim - do na shqetesonte. Ecim me hapa te shpejte e per tre minuta jemi brenda persiper sobes qe e lashe qellimisht te ndezur. Dhoma eshte bere e ngrohte dhe aty kam te shtruar nje batanije te bute se shpeshhere kur jam vetem - ulem ne dysheme e shkruaj me i qete. Elisa heq pallton, cizmet dorezat, e ulet prane meje e prane sobes. Kemi kaq kohe larg, e kaq shume gjera per te rrefyer sa nuk dijme nga tia fillojme por vetem shikohemi ne sy, buzeqeshim, shikohemi prape e buzeqeshim prape derisa ajo mbeshtet koken tek une.
- Ueeee, sa koh' ka kalua. Sma kite marr menja se po arri me te takua kyt her.
- As mua, i them. Ishte gjithcka supriz kur m'erdhe. Pa he, m'trego per ty, m'trego gjithca... Si je si shkon si kalon atje?

Ajo nis te me tregoje gjithcka, qe nga dita e pare e marteses, ikja, puna qe ben ne kuzhine, kurset e shoqeria e gjere qe ka krijuar e gjithcka tjeter... Une e degjoj me vemendje, me kenaqesi e kureshtje... Ne cdo fjale qe shton ne fjalite e saja, ajo vetem vjen me afer meje sikur ka nevoje a deshire te me ndieje me afer saj e edhe une ashtu ndihem. Ne jemi shume shoke, dijme gjithcka per njeri-tjetrin e ndihemi sikur kemi krejt jetet tona qe njihemi. Per nje moment e nderpret rrefimin e me kerkon te shtrij kembet qe te mund ta mbeshtesi koken mbi kofshet e mia. Ndihet e lodhur, sa nga rruga, sa nga koha e ftohte, e sa nga gjithcka po ndodh ne jeten e saj apo peripecite e vendit te huaj, e njerezve te huaj, e marteses, e te gjithckaje tjeter... Nderkohe qe e mbaj ne preher, e shoh ne sy e ne buze duke me treguar gjerat e saja me duart tona qe ndonjehere padashje preken teksa ngrohemi tek soba, dhe ne mendje fillojne te me trokasin mendime te tjera... Mendime jo aq te pastra sa ajo vete, sa ciltersia e saj apo konsiderata e forte qe ka per mua... Po perpiqem vertete ta degjoj ne gjithcka me thote por e kam te pamundur ti shuaj fantazite teksa e shoh sa bute e leviz gojen, kaq afer, ne preherin tim, dhe per nje moment nis ti shetis gishtat nga faqja e ndalem tek buzet e buta. E prek pak, tashme i kam duart e ngrohta e filloj ta ndiej por ajo menjehere pushon se foluri. Hap fort syte dhe nuk e kupton ca po bej. Qendrojme per nje minut ashtu, dhe papritur ngrihet me vrull; kthehet kembekryq perpara sobes dhe me sheh me egersi.
- Ca po ban?, me pyet me nje ze te forte autoritar gati per te me gjykuar a denuar. Syte i shkelqejne por kjo sdo te thote asgje - ajo ashtu eshte gjithmone.
- Ca po ban Eri?, me pyet serish. Oh tani e ka seriozisht, tani vertete duhet te shpjegohem. Ndoshta po e prish shoqerine. Por nuk dua. Ose dua. Dua dicka tjeter. A nuk eshte akoma shoqeri? Jam disi konfuz por ajo e do nje shpjegim.
- Po baj at si kam pas gjithmon n'menje, i them. Tashme ndihem mire, ndihem i relaksuar dhe ska rendesi si do reagoje - une bera ca duhej.

Ajo shtanget! Nuk thote asgje, vetem shtanget. Kthen koken nga dera e mbyllur per te mos bere asnje levizje tjeter per gati dy minuta. Une po e pres aty, perballe saj kembekryq, prane sobes. Sado mire qe e njoh, nuk di cduhet te pres prej saj. Kthehet prej meje me gjithe bukurine e syve te saj tashme pakez te perlotur, vendos doren e saj siper times e me thote: "Por une te kam shok ty...". Rretulloj krahun, i shtrengoj doren qe e ka siper times dhe i pergjigjem duke e pare nga shpirti: "Edhe une te kam shoqe ty"... Ia kap te dy duart me te miat, ia marr ne preherin tim... Ajo i mbyll syte ngadale per nje moment, jo per ta pare sa e bukur eshte por si per te me dhene leje te bej gjithcka qe mua me duket e drejte... Afrohem ngadale, dhe ashtu sic i ka syte e mbyllur, i puth buzet e ngrohta qe pervecse i shkelqejne nga natyra, tashme po i dridhen edhe nga frika e emocioni njekohesisht... Sa te mira i ka, shija e saj me ben te harroj gjithcka tjeter ne kete moment, te mos kem asnje frike por vec siguri se po bej ate ca duhet e qe kurre sdo pendohemi. Ajo i pergjigjet puthjes time me kaq delikatese e sinqeritet, sa i leshon duart nga te miat e mi hedh rreth qafes, duke me terheq me shume rreth vetes... Ngadale bashkojme gjuhet, me duart qe nisin te na shetisin neper trup...

Eshte kaq qetesi, dhome eshte bere kaq e ngrohte e asaj i shtohet edhe nxehtesi e trupave tane qe po nis te buroje nga brenda... Pa nderprere puthjet, nisim te prekim trupat e njeri-tjetrit perposhte bluzave; jemi kaq te ngrohte te dy... E shtyj ngadale me puthje, e perkul avash derisa e shtrij poshte komplet, siper batanijes se bute aty ne dysheme... Nis ta puth nga buzet e gusha e nderkohe qe ajo po e ndien kenaqesine kudo neper venat e saj, i kaloj duart perposhte bluzes se saj dhe i zberthej sutjenat e pa e lene te perqendrohet aty, ia terheq perjashta... I ngre me kujdes bluzen dhe per pak jam siper saj, siper gjoksit te saj te zbuluar nga guximi im. I ferkoj buzet ne thithkat e saja duke e ngacmuar lehte me gjuhe per te pare sa shume i pelqen ca po ndodh me te dy. Ndihet mire dhe e sigurte me mua, me mikun e saj me te mire qe e deshiron prej kaq shume kohe. "Kam nevoj per ty", peshperin. "T'dua mrena meje [fort]."

Rreshqas ti zberthej xhinset e teksa ia terheq poshte avash, e shoh si skuqet e sa ndihet ne siklet por une sdo ndryshoj asgje ne planet e mia...