Do dhe ca minuta te bjeri zilja, megjithate zgjohem! Zgjohem nga nje zhurme e tmerrshme e deres qe me duhet ta hap para se dikush te ma helli brenda duke trokite.
- Urdhero?!, i them me miresjellje sikur asgje ska ndodhe, sic kam dale perjashta, me floket e shpufurisura e syte e palare. "Ju ndihmoj dot?" Hap syte akoma me shume, e gjendem para tre vajzave me trup te vogel, qe rrine si te trembura poshte trupit tim te larte por duan edhe te qeshin kur me shohin qe jam vetem me mbathjet e bardha, direkt, nga krevati.
- A esht shpia jote kjo? - me pyet njera nga ato, ajo qe eshte pak me e gjate se shoqet e me e hellur, e qe qendron mes tyre si kapo me floket e verdha gjithe unaza qe i kapin fundin e shpines.
- Varet..., - i pergjigjem gjithe konfidence e me koken lart, si te jete vertete vetem imja. "Varet c'nevoje ke ti zonjushe, e edhe mund bahet imja komplet.
- Nuk eshte se pom bind taman, - reagon ajo me ftohtesi e e distancuar. - Gjithsesi, une jam Romela, dhe do filloj vitin e funit per gjuhe-letersi e kam ardhe me shoqet per shtepi me qera. Keto jane Ana dhe Klaudia, - e me shtrijne doren te trija njekohesisht.
- Mire vajza, - u pergjigjem me serioz tani qe po fillojme te njihemi duke dale taman ne teme. - Nrase doni per pak ore, jam une pronari, urdhnoni mrena. Per tan sezonin, duhet me prite zojen se mduket se ka dal. Ajo kthehet ne 7 masdite, - i them fjalen e fundit, duke shpresuar qe Romela te vije te interesohet serish...
Nuk dua ta humb kete rast, nuk mund tia fal vetes te me iku zogu qe erdhi hyri vete ne kafaz. Nis te sistemoj dhomen time, rrobat e hellura ngado, laptopin e fishet qe su gjendet fundi as fillimi e shume shpejt eshte gati gjithcka, gati per tu nise per te mbaruar punet ne zyre e per te prite me padurim oren 7 qe Romela te mi sjelli serish kacurelat e verdha... Oren 7 qe vjen kaq shpejt e me gjen gjithcka gati; dhomen e rregulluar si diten e pare kur e kam marre dhe monitorin dytesor te laptopit ne mur me disa klipe te Majk-ut ne sfond.
Troket serish dera, si ne mengjes; e hap me shume ngadalesi qe ajo ta kuptoje se nuk ka te beje me nje tip te lehte qe jepet shpejt pas gjerave te bukura. Te pakten, nuk jam dhene akoma.
- Oh mirmbrema... Erdhe ti?
- Sigurisht ce erdha, tka met ty me ma gjet dhomen, - me thote me te qeshur duke prite qe une te behem merak e te ndihem ne pergjegjesi, apo thjesht te mendoj se ajo eshte e kenshme.
- Nuk esht ktu pronarja, hajde ta presim mrema nese do se esht edhe ma nxehte., - i pergjigjem qetesisht duke bere me dore nga dera qe e lashe hapur e ajo ta shohi sa mikeprites e i sigurte jam.
Me shikon me habi, e pavendosur nese duhet te hyje apo jo, por pak nga nevoja e saj, pak nga deshira e saj e pak nga kerkesa ime me te kapur nga krahu - hyn brenda. Hyn brenda edhe pse jashte nuk ben aspak ftohte. Hyn brenda si te jete shtepia e saj, dhe parfumi i dhomes qe e kisha helle vetem para gjysem ore, perplaset me parfumin e saj pushtues qe se paskam degjuar me pare. "Edhe ty te pelqen kjo kenge?", me thote. "Edhe mua por nderroje, ka dy here qe mbaron e fillon prap". Te keqen e saj, sikur e kuptoi se e kam vene qellimisht. Leviz per ne cep te dhomes e hap frigoriferin; e pyes nese do te marri nje pije nga koleksioni qe kam aty apo deshiron dicka me te forte, dhe pasi suksedon se me veri ne loje duke me thene se kot po perpiqem per dicka, qeshim te dy e vendosim te pijme nga nje gote me leng luleshtrydhe nga ajo shishja e hapur ne katin e fundem.
Sa e vogel qe eshte, e embel, e bukur, dhe kaq e pafajshme... Ulemi siper krevatit tim, me gotat plastike ne duar tek presim te shohim zonjen tek kthehet ne shtepi, nga dera qe e kemi lene te hapur. "Do e dgjojme mjaftushem kur tvijn", i them, dhe ngrihem te mbyll deren.
- Si ecen me shkollen?, - e pyes pa i dhene hapesire te reagoje ndaj sjelljes time.
- Mire, kam vitin e funit dhe mduhet me i dhan vetit fort. Po ti?, me pyet.
- Une kam studju informatik, i them. - Tesh ndertoj website. E ke parasysh si funksjonon?
Perpiqet te me thote se nuk eshte aq ne brendesi, por e kuptoj para se ajo te flasi duke e pare si ngrin lart vetullat e holla e var buzet si nje vogelushe para nje pyetje te veshtire rreth kozmosit a universit qe sdi ti pergjigjet. "Mlen ta tregoj pak a shume ca baj", - i them, dhe kap mausin e laptopit tek mendoj se cfare eshte me e pershtatshme ti tregoj; nje faqe interneti qe po zhvidhoj se fundmi? Mbase eshte me mire nje nga videot erotike qe i pergatita gjate oreve te shkurtera ne zyre; per kete arsye i mora, jo? Eshte nje vajze aty, nje zeshkane me floke te shkurtera qe po qendron siper tavolines se shefit e ky ia ka shtrire kembet si dy shishe qumeshti perpara e po e puth kaq embelsisht... Romela habitet pak, e shoh me bisht te syrit si po ve lehte buzen ne gaz por une nuk reagoj, pres per videon te shkoje edhe pak perpara kur shefi fillon ta puthi sekretaren, tingujt e buzeve qe vallezojne bashke degjohen neper dhome e une i vendos doren Romeles mbi kofshe per ti kerkuar ta shohim vazhdimin filmin bashke e duke e pare si nuk luan aspak - nis ta ledhatoj... Pa i ndare syte nga ekrani, e terheq nga beli me afer meje e ndersa shefi i zbulon gjoksin e fryre sekretares, une ia rreshqas doren Romeles tek gjoksi saj. Eshte kaq e bute dhe e fryre, si dy tullumbace nga numrat me te medha te lotarise qe besoj sa tashme e fitova. I afrohem avash, duke i zberthyer me kujdes bluzen dhe e puth nga krahet e supet pothuajse te zbuluara; mban ere te mire e fllad te fresket, dhe, kaq e ndrojtur... Kaq e njome!
- Pse t'na e kalojn ata?, - i peshperis me ze te vogel tek veshi, duke e ngacmuar me buze e duke i treguar zhurma epshi...
- Noshta se kan eksperienc e jo turp, - me thote me tinguj te lehte qe i dridhen ne deshire...
E rresqas doren me lart nga kofshet e ngrohta per ti gjete delikatesen e saj, feminalitetin e saj poshte mbathjeve te buta me grereza... E ndiej te dridhet, dridhet ne frike e emocione duke mos qene e sigurte ne levizjen qe duhet te beje... Nis ta puth ne buzet e njoma duke e mbajte nga qafa e duke i ledhatuar lehte gjoksin e fryre, e me doren tjeter mes kofsheve, avash, per te filluar ta ndiej te zbutet e lageshtohet taman per te me bere qejfin...
- Nal!, me nderpret. - U ba vone, m'duhet me ike...
- Pse kaq shpejt zemer? Ne po baheshim shoke...
- Tapo vi ni dit tieter per shpine, - me thote ne nxitim sikur dikush po e pret perjashta.
- Mas ki merak, i them. - Ma len numrin se interesoem vete e t'tregoj, - vazhdoj ta qetesoj miqesisht...
Rregullohet pak ashtu, pa pasqyre, e shkruan ajo numrin tim ne celular, dhe iken, per te me lene mua ne pritje per problemin e saj...
Tre dite me vone, me bie telefoni... Eshte nje ze i ri per mua; me ngjan me nje kolege qe kam pase para disa koheve, pastaj me ngjan me nje shoqe klase ne vit te fundit te gjimnazit, pastaj nuk me ngjan me me askend kur pyet se kush ia hapi telefonin.
- Po flet me Erin, i pergjigjem pasi me pyet. Me te zotin e numrit qe thirre. Po ti kush je?
- Jam Romela, tkujtohem?
Romela Romela Romela... Oh sigurisht qe po, vajza qe para disa diteve me kishte lene porosi ti gjej shtepine me qera per te e shoqet e saja e qe une e kisha nxjerre komplet nga mendja ime e ngarkuar ne pune.
- Po po, patjeter... C'u be me ty? Humbe fare...
- Po ne kshu i kena pas fjalt. He, a ma gjete shpin?
Ne fakt jo, nuk i kam gjete shtepine dhe as nuk jam interesuar aspak per te e tani me vjen edhe turp ti kthej pergjigje. Por duhet te bej dicka, ti them dicka, jam ai djali me humor qe nuk i shpetonte asgje ate dite, i rregullt e i pergjegjshem...
- Nuk e kam harrua sigurisht, po deri tesh s'tkam siguru asgja. Por di nja dy vene qe esht mir me pa vete ti. Kur vjen ne Shkoder te flasim?
- Ne Shkoder jam, kam ardh sot. Ku je ti?
Nuk duhen shume fjale qe te leme takim. Ajo po shkon ne biblioteke te pergatitet per sezonin e ri qe fillon edhe pak dite e edhe une po shkoj te lexoj dicka; nje shkrim a nje liber a nje shenim a shenje ne buzet e studentes. Dal me vrap nga shtepia se e kam aty afer bibliotekes dhe per pak minuta e gjej ne kembe, tek dera, me disa shenime neper duar te shtrenguara pas gjoksit e nje cante shpine te vogel qe me siguri nuk ia nxente librat. Ka veshe shapka, nje kostum sportiv me tuta e ne bluzen e gjere shkruan "love me" me te kuqe dhe nje rreth flokesh te njejten ngjyre me kostumin...
- Ela?, - i therras me te vogel nga pak distance. Nuk pergjigjet. Romi?, - shtoj serish nga pasiguria.
- Romela, - me thote. Sic e kam taman. Ckemi?
Me ngjan vec me e bukur e me e embel se heren tjeter. Ngjyrat e hapura ne te kalter qe i mbulojne trupin nuk e lene te duket aspak e vogel sic ka moshen, por me syzet e bardha Tiffany & Co ajo transformohet ne nje pornstar qe synon te "mashtroje" audiencen. I afrohem ngadale e me shtrin doren dhe une gjoja pa e vene re afrohem, e kap nga beli e e puth ne faqe.
- Ca plani ke?, e pyes.
- Kam ardh me studiu, me thote. - Po pergatitem per sezonin qe fillon. Po ti?
- Un erdha me te tregu ty per shpin. Dalim pijm kafe e flasim?
- Pse tmos rrim aty mrena, me thote. - Flasim nderkohe si un marr dhe nji liber.
"Marr nji liber", e thote si te jete per nje pije alkolike ne nje klub nate - por eshte thjeshte nje biblioteke, nje ndertese e madhe e ftohte pa asgje tjeter pervec librave dhe absolutisht e papershtatshme per asgje. Por kaq kam, kete mundesi, keto jane kushtet dhe une duhet te vazhdoj te jem i buzeqeshur e i kenaqur nga ky takim studentesh. Hyjme brenda avash e ajo niset pak perpara meje drejt salles se malle, drejt salles ku mund kete edhe studente te tjere e ku ne mund jemi ne qender te vemendjes.
- Pse nuk rrijm ktu? Se dhe un skam shum koh..., - i them me te embel duke bere me dore nga karriget e lirshme krejt ne hyrje te salles, nderkohe qe me doren tjeter e kam kape nga krahu.
Ulemi aty te dy dhe me vrap i bej nje skanim te plote salles nga kendi jone i veshtrimit; jemi vetem, askush nuk leviz aty afer dhe qetesia e thelle i jep kuptimin e saj te vertete bibliotekes. Rrijme te qete, te heshtur per disa sekonda; ajo ndihet disi ne siklet ndaj nje djali te panjohur qe po i qendron afer e une jam pak i heshtur e i befasuar duke e pare sa fytyre te bukur qe ka, me buzet e fryra e syte e zinj filxhan...
- Po shkolla ska fillu akoma, i them. - Ku i more projektet?
- A sduhet me ju dal punve perpara?, me pyet, me krahet qe i shtrin persiper bllokut e me nje buzeqeshje prej fitimtareje.
Eshte kaq e thjeshte dhe e padjallezuar, e embel dhe e vogel... Mi ngul syte fort si per te me thene "ta mbylla gojen". Une qendroj ashtu, pa levize perpara saj, duke e shikuar imtesisht dhe pa dhene shenja i afrohem per ta puthe; dhe e puth! E puth suprize e ia kap pak buzen me dhembe si per tia marre pak embelsi. Ajo skuqet... Ul koken e trembur e shikon anash me bisht te syrit se mos dikush e pa e do e qortoje. Afrohem edhe pak prej saj, i ledhatoj floket e shpinen, e shtrengoj prane vetes e i them ne vesh me ze te vogel "jemi vetem ne te dy". Ajo nuk ben ze, ka ngrire me koken e ulur e syte perdhé... E kap nga gusha, i prek pak buzet e njoma e ja drejtoj per tek buzet e mia; e puth lehte, e lehte me pergjigjet edhe ajo, me syte e mbydhur e duart qe i kane ngrire. Do te ndaloje, te pushoje, te me thote dicka por tashme e humbi mundesine, tashme e kam une ne dore dhe buzet e saja qe po i vallezojne ne te miat e qe avash po i dalin nga kontrolli.
- Hajde, ikim prej k'tu...
- Ku me shku?, me pyet me ze te vaket...
E marr nga dora, dhe pa i dhene shume shpjegime, kalojme nga "Trendafili i Bardhe", perpara shkolles time, perpara shkolles se saj, e per pak hapa jemi tek dhoma ime, si para ca diteve...
E mbyll deren nga brenda dhe e shtyj fort vogelushen e hell ne krevat... I leshohem me terbim per ta mbuluar me puthje e me thithje, ndersa duart me shetisin siper trupit saj duke heqe cdo rrobe qe me pengon ta kem ashtu sic e dua. Si pa e kuptuar, ajo gjindet komplet e zhveshur vetem ne mbathjet e pambuk'ta te bardha, e pambrojtur, e shtrire ne krevatin tim te triumfit. E kthej permbys, i vendos duart mbi supe dhe cdo tentative e saj per te levize eshte e kote... Buzet e mia fillojne ti pershkojne lekuren nga qafa, shpatullat, shpina... Me kujdes e embelsi pergjate kurrizit deri tek mollaqet. Eshte kaq e njome, e bute, e e paster... E puth, e ndiej, e bej te kuptoje dhe e bind se une jam aty per te sot, e se ajo eshte ne krevatin tim per te qene e llastuar, e deshiruar... I gjej te caren e skuqur e nis tia pershkoj me gjuhe; eshte kaq e embel, mban arome te mire dhe fale puthjeve e ledhatimeve te mia, ajo behet gati kaq shpejt - ashtu sic jam bere edhe une. Zberthej ngadale zinxhirin, ajo e degjon zhurmen dhe ashtu - me te qeshurat e saj te pafajesie, ia rreshqas fort brenda... Thelle! Gjemimi i saj eshte si nje "jepi" per mua; nis ta penetroj furishem me duart siper belit te saj fillimisht, derisa e kap nga pas nga krahet, i mbyll gojen me doren tjeter, dhe e pompoj fort e prish aty - pa e lene te bertasi!
