Te pakten telefonin

Arbri eshte nje nga miqte e mi qe me ka mbajte afer qe i vogel dhe me ka mesuar shume. Te ndryshem ne sjellje dhe te larget ne moshe, ai ka qene gjithmone nje suportues i mire me ide, me kurajo, me leke... Dhe ai ka disa shoqe, shoqe te bukura qe ja degjojne fjalen e sbejne gje pa e pyet, e nje nder keto shoqe eshte Lara, Lara me floke te gjata deri ne bythe e buzeqeshjen e holle fineske, Lara qe vishet me kanatjere e pantallona lekure te ngjeshura, me taka te larta e syze te erreta naten e diten, sdi kujt ia fsheh syte e bukur qe i flasin me shume se goja. Dhe une nuk lodjhem duke rrefyer per Laren qe zgjohet plot jete ne mengjes e flen vone ne darke, pasi e ka shetite gjithe qytetin me makina te bukura nen kembe e me pije te shtrenjta nder duar. Ndoshta jeta e saj nuk i pelqen dikujt, ndoshta cigaret e shtrenjta qe mban ne buze nuk i pelqejne dikujt tjeter por asaj nuk ia ndien, ajo ka stilin e saj, eshte e kenaqur dhe, ca tjeter ka rendesi?

Une nuk e njoh Laren prej vetes, por prej Arbrit. Ai me kishte premtuar nje dhurate qe do e merrja ne vere kur ai te kthehej nga Zvicra dhe vera erdhi, erdhi edhe ai e mendja ime eshte kthyer prej asaj cka kemi fole disa muaj me pare. Kemi fole per Laren, Laren qe une aso kohe nuk e njihja por tani qe ai erdhi, do shkoje ta marri atje ku ajo e ka shtepine e te ma sjelli per nje takim. Sepse Lara eshte nga ato vajzat me mendje te hapur, qe nuk i refuzon kurre njohjet dhe miqesite e reja edhe nese ato duken heret qe mbase sdo funksionojne, ajo kurre nuk e humb besimin ne aftesite e saja per ta kthyer gjithcka ne nje fund te lumtur.

Ne fund te muajit shtator, akoma pa filluar shkollen, eshte koha jone e takimit. Duket se gjithcka e ka organizuar vete ai - shoku im, me mire ta quajh shoku jone i perbashket; do jete nje mbremje shoqerie me muzike e birra ne nje lokal andej nga Malesia. Une sa kam ardhe nga nje qender interneti ku po testoja disa punime te WapTrendy - kohe te veshtira me mungese paisjesh - dhe gjej nje mesazh te ri: Arbri, me paska thene se duhet te shkoj te festa.

E gjithe ngjarja ngjan pak e pazakonte per mua; vendi, njerezit, orari, si do shkoj, si do flas, me ke do rri nderkohe derisa... po ajo? Ajo si eshte, si flet, si sillet? A do kuptohemi? A do pelqehemi? A do ja dalim asaj per ca po takohemi? Por nuk ka kohe per te humbe sepse ora ecen shpejt kur je me nxitim e emocion, keshtu qe nuk vonoj teper, mjafton celulari i karikuar per tu nise e per te mberrite per gjysem ore - te vendi.

Eshte bere nate nderkohe, edhe grilet e lokalit jane ule poshte por brenda ka mjaftueshem drite, nga perjashta nuk kuptohet ca ndodh por perbrenda ka atmosfere, muzike te lehte, ngjyra te zbehta dhe shume tym cigaresh Aty jane tashme ca njerez, disa qe luajne letra, disa te tjere qe vec flasin, me atlete firmato me zinxhire ari si keciste dhe disa vajza, qe kur i sheh, duket sikur nuk po perfshihen taman. Arbrin nuk e shoh askund akoma por vajzat po, mbase njera eshte Lara, nuk e di a duhet te afrohem te flas apo te sillem sikur kam punet e mia. Ato nuk shohin prej meje se Lara sme ka pare kurre e sme njeh.

Pasi kam ndenje edhe pak aty i habitur e kurioz per cpo ndodh pastaj, njera nga vajzat, njera qe duket me e gjata ne trup e qe floket e drejta i shtrihen deri ne bel, disi shikon shume prej meje, sikur eshte ne dijeni te misionit tim. Edhe une ja ngul syte per gjate, duke e pare sa e bukur dhe sa fine qe eshte. Mban veshur nje pallto verore me kembet perjashta e cizme dhe poshte ka nje kanatiere, se e dalloj nga supet e zbuluara. Ajo rri me nje cigare ne dore me se shumti, se di nese e ka vene ne buze a vec e mban ne gishta dhe ne ate skene, mua me bie telefoni, qe eshte Arbri, e me pyet nese kam mberrite akoma dhe me thote se vajza po me pret. Pasi i shpjegoj se nuk e di cila eshte, pasi jane tre, ai me thote te dal ne anen e pasme te lokalit e te pres perjashta.

Dal pa u ngute se edhe pak frike kam, jashte ne erresire. Madje duket krejt si nje bote tjeter e lagjes kjo pjese, ska drita shtepie as drita makine vec dritat e henes ne qiell, e vec nje makine e parkuar ne njeren ane te oborrit qe me shume duket si parking. Pozicionohem ne njeren ane dhe shtie doren ne xhep per te marre celularin serish se mbase ndonje mesazh me direksione me erdhi. Nderkohe, njera nga vajzat qe pashe ne korridor, ajo qe ishte me e bukura dhe qe me pelqeu me e shumta, ajo ndoshta me e holla ne trup, ajo flokegjata me syte e ndezur, e shoh te dali perjashta e te shkoje me hap te shpejte drejt makines se malle qe rri parkuar ne anen e pasme te lokalit, aty ku jam edhe une spo di nga tia mbaj. Ajo ndez driten e brendshme te makines nje here, ben pak tualet ne buze e ne vetulla dhe e fik driten serish; qendron e qete dhe skena tashme per mua po merr kuptim e emer.

I shkoj afer, tek dera e makines; ajo ndez blicin e celularit per te konfirmuar qe jam ai qe ishte brenda, shoku ne pritje qe po e prit'te dhe ajo. Sa me sheh e heq dyshimet, me hap deren e pasme te makines dhe ska nevoje per fjale se e kuptoj se aty e kam vendin. Kercej me vrap brenda e edhe ajo vjen pas meje ne sedilen e pasme te kafte te makines, qe ngjan sa nje krevat, mjaftueshem i mall per te bere gjera. Ajo buzeqesh ralle por ka nje buzeqeshje djegese, buzet e zeza i leviz pak sa per ti bere njeqind pyetje dhe syte i shkelqejne si maces kur del e shetit naten neper oborr.

Une i ve duart ne faqe, e prek pak pastaj edhe ne floke. Kjo eshte hera ime e pare ne keto kushte, asaj nuk ia di as gjuhen as fjalet, as sjelljen as natyren, por e ledhatoj duke ja shfaqe sa e bukur me duket dhe e e afroj prane vetes per ta puthe ne buzet e njoma. Ajo me shmang me kujdes, me mbeshtet ne sedile qe ndihet e ftohte akull dhe "shhh, relax" me thote, teksa me sheh sa emocion e ndjenja befasie kam, si zemra nis te me rrahi fort si nga frika e te panjohures ne erresire.

Ajo e kupton cka po luhet brenda ne sedilen e gjere te foristrades; eshte loja e saj dhe vete nis ti japi drejtim. Me puth ne qafe fillimisht, pastaj ne gushe, dhe me ve doren ne kofshe mes kembeve e nis te me ngacmoje per te me pare nese jam gati te luaj. Por une jam gati qekur isha jashte makine fale idese cka me priste; tashme jam bere si nje RedBull dhe pres rallen e saj sa do vonoje ta pije lengun e kanaces. Ajo afrohet lirshmerisht me frymen qe ja ndiej ne qafe e me hap vizhinen dhe me nxjerr perjashta; jam i sigurt' qe nuk e zhgenjej, te pakten ne paraqitje te pare, ne ate ca priste ajo... Dhe ma konfirmon duke buzeqesh, me buzet e shndritshme qe pasi me sheh ne sy sikur c'do me beje, zbret poshte e i hap fort, me merr ne goje pas asnje naze.

Oh Zot, keshtu e ben gjithmone? Kaq e mire dhe e dashur? Kaq e bukur i duket gjithkujt? Kam nje fluks mendimesh qe sdi ku fillojne as mbarojne, ajo e leviz koken avash siper meje e une brenda gojes saj sdi cte bej tjeter vecse te burrerohem e te krenohem me shume ngjeshur gjuhes saj te bute. Ajo rehatohet me pak veshtiresi tek hapesira e ngushte para sediles dhe per nje moment e ul ritmin por une kam filluar te marr zemer tashme e nuk e toleroj, por ia kercas vithet me shuplake dhe ajo me sheh nje here, zvogelon syte si mace dhe qesh pak, si per te me thane "po e ben mire", e kuptohemi me sy dhe e ledhatoj ne floke, e ja ul koken me poshte, me fort duke e mbajte shtrenguar derisa kollitet sikur po zhytet e mbytet ne liqen.

A i pelqen asaj? Nuk e di me siguri, por sjellja e saj me jep nje pergjigje jo pak te qarte... Duke me lepire e ledhatuar me njeren dore, kthen doren tjeter pas shpine e zbulon bythen pa vonuar - duket se skishte fare mbathje qe prej fillimit. Me buzeqeh dhe ben me shenje nga poshte, une se kuptoj taman por me ndihmon duke me marre doren e duke me drejtuar dhe, oh, eshte bere qull. Zgjat doren merr nje borset te bardhe qe e kishte lene ne sedile para, dhe nxjerr nje qese te vogel te verdhe qe pa me lene te leviz e duke qendruar ashtu shtrire e shtrenguar une, ajo, e gris qesen me dhembe e nxjerr nje kondom qe e shpalos menjehere e duke me pare drejt ne sy, ne gjysem erresire, ma mbeshtjell dhe per cudi me bie fiks.

Rrotullohet e kthehet me bythe prej meje, me kujdes te mos ndeshet ne tavanin e makines dhe sic me nxe te ngritur vertikal si nje rakete para leshimit per qiell, ulet butesisht siper meje. Ndihet shume i mire prezantimi jone i pare intim; une dua te shperthej qe tani, aq i kenaqur dhe i mbushur ndihem. Por ajo nuk e kupton gjendjen time; ashtu, ne kushtet jo te favorshme, zgjat duart e duke u mbajte te sedilet, nis te levizi vertikalisht siper meje duke me shtype e duke me marre me vete deri ne fund ne zverk. Une jam i gatitur si ushtar; deshira e nje te riu plot energji e jete merr forma te plota nen bukuroshen zeshkane qe me trupin e balerines tundet e kercen me kopetence e pa kujdes.

Nata eshte e zeze perjashta e perbrenda ambjenti shndrit ne syte e vajzes, e kabina e makines eshte mbushe plot me aromen e lekuares se saj. Ajo ka nje tribal te bere tattoo ne fundshpine pak mbi te caren e mollaqeve dhe nje tjeter ne parakrah ku mbahet te sedilja e nje tjeter ne shtylle kurrizore gati neper qafe, oh, me se merret kjo vajze keshtu? Ndonjehere e kthen koken prej meje per te pare qe jam me mendje aty sic jam me trup; sa e bukur duket me hunden e holle e buzet e njoma si llokum aromatik, e floket i tunden si ujevara qe bie prej shkrepave teksa ajo kercen siper meje pa pyet ne mos po e mbaj veshtire. Por eshte e lehte, elegante ne maksimum e si balerine i menaxhon mire levizjet e saja, duke me mbajte ne vezhgim pa ma thirre emrin qe sma di por duke me kape nga qafa, derisa ma nxjerr shpirtin me shtryll duke u shtrenguar siper meje...

Keshtu do mbyllet mbremja jone e pare, ndoshta e fundit per te mos u takuar me kurre, ose ndoshta do takohemi sepse pas pese pyetjesh te pafajshme e pas pese lutjesh te sinqerta, arrita tia fitoj pak zemer sa te ma shkruaje ne Nokian tim numrin e saj te telefonit, me prefiks te serbise, e me emrin Natalia qe e zgjodhi vete...