Ftesa

Pergjate gjithe heshtjes se nates,
Nje arome e embel me hyn deri ne zemer,
Eshte lekura e bute e ngrohte e vajzes
qe me vjen sa here e therras ne emer.

"Vrimat" e saja mbajne fshehtesine,
Si nje parfum qe me therret me cmend,
Ajo vjen cdo fundjave t'me tregoje dashnine
qe zemren ma terbon e shpirti me ze vend.

Gjuha udheton mbi te caren e saj,
Si mbi nje det te qete per tu zbuluar,
Ajo shijon si mjalte, dhe rreshqet si vaj
mbi bythen e bute, me kujdes formesuar.

Ne cdo shtrengim ja gjej nje premtim,
Si nje dere qe ma hap akoma pa thene "eja",
Por castin e jetes e pres me padurim
kur bytha e saj e bukur te me lejoje brenda.