Krikel ne Pedonale

Ti vjen ne fundjave, me shpejtesine e drites,
I jep vlere durimit - kuptim i jep pritjes,

Puthemi perqafohemi, me deshire dhe mall,
Ne shtrat te ribashkohemi, si per here te pare.

Pastaj te qeshur mbremjes, ne drita te pedonales,
Me prekje, ngacmime, pas cdo krikeli te radhes.

Flasim sikur koha, eshte e jona ta djegim,
Cdo qeshje shkendije, shikim qe zgjon kuriozitetin.

Pastaj kalon nje vajze, me taka, fustan,
Dhe une e ndjek me sy, tinez "si hajvan".

Por ti me zbulon dhe qesh: "ajo i ka ca forma",
Se thelle jemi njesoj, pasionant e pa norma.

Pastaj ndoshta nje dite, ajo kthehet ne kujtim,
Ne tjeter nate te guximshme, si veper ne shkrim.

Por ndersa shoqja e re, na kenaq me gjalleri,
Ti mbetesh ylli i preferuar, ne cdo emocion te ri.