Kush Sherben

Tha qe do me sherbente, si nje premtim,
Premtim i bute, si vesa ne agim,
Por pak e mendoja, ne krenarime time,
Valen prej flake, qe ziente vajza ime.

Me buzeqeshje engjell, shikimin si djall,
Zuri pozicion, ne gjunje, pa fjale,
Syti si meteor, duar te buta push,
Dhe u shtri para meje, ta dua - ta permbush.

Me ofshama t'lehta, per fjale spat' nevoje,
Por per gjuhe te njome, dhe sy qe guxojne,
Me njomi cdo inç, deshire, eksplorim,
Princeshe e maskuar, ne rol per sherbim.

Goja e saj e vogel, mekat dhe bekim,
Nga thellesia e shpirtit, nga buzet vjen renkim,
Dhe kur ajo puth, ku pak kane guxuar,
Une i jap cdo leje - limit per t'kaluar.

Dhe kur e shperthej, gjithcka pa kursim,
Ne fytyren e saj, gjith' pasioni im,
Sikur do sherbente - por rob m'beri ne shpirt,
Ajo dhe gjithcka, por mori cdo pike.