Blog / Narcizem

Ti menjehere behesh imun ndaj realitetit.

Ti do mund ta besh cdo situate te frymoje rreth teje, ndersa papushim thekson sa urryes dhe paragjykues githkush eshte.

Gjithcka qe ty ste pelqen menjehere do behet invalide dhe do konsiderohet urrejte, perfshi dhe shkencen, biologjine, neurologjine, madje edhe sensin; ato jane vec urryes qe te jane versule ty.

Ti gjithashtu behesh personi me i rendesisem ne univers, me realitetin qe dorezohet nen kembet e tua. Ca te besosh ti, ajo automatikisht behet e vertete.

Do e shpenzosh gjithe diten duke menduar per asgje tjeter vec rehatise tende, e kjo automatkisht te mundeson te mos shqetesohesh per te tjeret, per jetet e tyre, apo nese ata kane nje nevoje per ty. Kur ti te merresh vec me rehatine tende, te gjithe do jene vec pengesa nga misioni yt vitat ta besh gjithcka rreth teje dhe vec per ty.

Gjithashtu, nuk ke nevoje te zgjohesh ne mengjes i shqetesuar per pune, per projekte, per oren qe ecen apo takimet qe te presin, sepse cdo pune qe ti nuk i pergjigjesh apo cdo personi qe nuk i gjindesh, ata thjesht ste meritojne ty.

Dhe se fundmi, tani qe gjithcka sillet rreth teje, mund te pish nje caj ne qetesi duke e dite se cdokush e xhelozon jeten tende shkelqyese, dhe keshtu mund ta ushqesh ate urrejtjen e ngrohte qe rritet brenda teje avash, me cdo dite qe kalon, ndaj botes e madje edhe ndaj vetes tende. Ajo do te te mbaje ngrohte gjate nates, sepse me gjithe urrejten qe tashme ke ne shpirt e me dashurine qe nuk do e njohesh kurre, me siguri do jete shume ftohte atje ne cep te dhomes tende te gjumit.

Pac fat!