Blog / Historia e nje vajze me veshje eksplicite

Nje jete e gezueshme, eshte jeta me eksperienca qe ndahen me te tjeret.

"Si guxon ai", thote nje nga vajzat.

"Ti sje prone e tij, mund te vishesh ca te duash.", thote nje tjeter.

"Ai mundet me te thane edhe me u mbulu me shami, por ti sje e detyrume", arrin te thote nje tjeter vajze qe duket se eshte me e qyteteruar se tjerat.

Por ky eshte nje model i ulet bisede dhe argumenti. Vec i vdekuri nuk ka qellim dhe arsye. Une jam nje djale qe veshjet eksplicite nuk me pelqejne tek e dashura ime; fundi i shkurter, gjoksi perjashta, barku i sheshte qe del krejt kur con krahet lart; jane shpesh shkaqe bisedash qe edhe mund ti kalojne limitet jo per mua por per kedo. Kofshet e zbuluara ne zyre, cicat e zbuluara mbi banke te shkolles, bytha jashte ne mes te rruges e ne supermarket; po cjane keto vajza qe te vetmin arsenal per te qene te vlefshme ne shoqeri, kane lakuriqesine dhe tutat e holla e te ngushta qe edhe breket duket se do u depertojne jashte?

Apo do thone qe ben vape? Apo qe ka dale moda? Apo qe duan thjesht te duken te lezetshme? Ne rruge te malle, apo jo? Apo ne shkolle ku vec dije e kulture nuk merret? Apo u pelqejne kofshet e veta te shtrenguara kryq teksa rrijne mbeshtetur ne karrigen e zyres e breket e holla u duken tinez poshte fundit te shkurte qe su mbulon dot, gati, as ijet?

Keto vajza te bekuara thjesht e duan vemendjen qe marrin. I ben te ndihen te forta a kushedi se ca mendojne; shfaqin hiret qe u ka fale natyra e edhe pse jane partneret e dikujt tjeter - syri ste vret, apo jo, cte keqe ka te shohesh e te lakmosh?

Epo, shumica e djemve jane si puna ime, qe acarohen kur disa te papune rrugeve shohin me lakmi gjerat qe nuk u perkasin, e ata te papune mendojne edhe se mund ti marrin - sa jane aty te zbuluara, hiret, pjeset e bukura e sensitive te trupit te vajzave tona te padije. E keto vajza nuk e pranojne faktin qe gjithcka bejne, e bejne per vemendje, per te marre shikime, per te dhene ate imazhin e vajzes se pavarur, e vajzes se kenaqur e konfidente.

Por a eshte vertete e kenaqur dhe konfidente nje vajze, qe e le te dashurin e saj me buze te varura e me frikera ne mendje, teksa ajo qendron ne syte e tij si "lehtesisht te kapshme"? Ky djale, pervecse ndihet pa autoritet, avash-avash do ndihet edhe i vetmuar, i keqkuptuar, i padrejte. Do thote qe eshte shume i dashuruar, i qete dhe ka besim por nuk eshte e vertete; ai e di shume mire pse vajza e tij vishet ashtu. Edhe nese ajo e mohon apo refuzon ta pranoje, ai e di mire, e do gerryhet bashke me ate ndjenje, dite pas dite, here pas here, derisa gjithcka te marre fund.

Por kete duhet ta beje vete cdo vajze; ti japi fund lidhjes! Vertete, asnje djale nuk e meriton nje vajze qe i shkakton merzi e shqetesim, e nje vajze e tille qe do vemendje e argetim - nuk meriton nje djale qe mendon per neser. Nje lidhje e tille nuk funksionon, nuk te lumturon, se ka bere me mua e se ben as me dike tjeter.

Vajza, mundet dhe duhet edhe te jete pak me konservatore me veshjen e saj. Nese ajo vajze e do te pakten veten, apo te dashurin e saj ashtu sic me siguri thote me fjale, mund te jete me e kujdesshme, me e thjeshte, ose ti japi fund para se ndjenjat ti ftohen si edhe gjithcka tjeter qe e rrethon ne jete. Ose kjo vajze mund te vazhdoje qejfin e saj, te vishet gati zhveshur e te shohi dite pas dite shoqerine qe nuk i beson dhe ndjenjat e te dashurit te saj qe treten, e te vazhdojne te jene te dy te palumtur me lidhjen qe kane se bashku dhe eventualisht ajo te mbyllet. Fundja, pse te qendroje nje vajze metropolitane, me nje djale xheloz qe do te jete edhe pak kontrollues? Kjo nuk funksionon!

Xhelozia dhe kontrolli jane vese te keqia sigurisht, por, a e ka menduar kjo vajze ndonjehere, pse?

Ndoshta i dashuri i saj, me shume se xheloz dhe kontrollues, eshte i shqetesuar. I shqetesuar per dicka qe vajzat veshtire e kuptojne. Sepse njerezit jane te tmerrshem. Meshkujt jane te frikshem. Ca ndodh kur vajza eshte aty perjashta, e bukur si engjell e veshur si kukull, me syte e saj te pafajshem te qeshur e asetet perjashta ne syte e botes, e dikush qe e deshiron eshte aty?

Sigurisht, veshja e saj nuk eshte justifikim per askend qe deshiron ti beja gjera te tmerrshme asaj, por kjo eshte frika e te dashurit te saj gjithmone. Sepse meshkujt jane te tmerrshem. Edhe femrat ashtu jane, por nuk jane te se njejtes forme.

Te mendojme per nje cast nje vajze nga shoqeria jone, nje vajze te bukur, te vogel e te njome, te pafajshme ne qendrimet apo veshjet e saja provokuese, e cila kalon ne rruge para dikujt qe per te disaten dite rallazi e pergjon me sy. Vajzes i behet qejfi, i rritet egoja, ndihet me e sigurte me veten, e bukur dhe e deshiruar. Vazhdon te eci rruges me koken lart. Ai tipi gjithashtu pas saj, me te njejtin hap. Ajo ka canta neper duar se sapo eshte kthyer nga shopping-u. Ndoshta i ka blere nje ore dore nenes saj. Ndoshta i ka blere nje kemishe te fejuarit te saj, a ndoshta ushqime, ndoshta nje liber jashteshkollor. Ajo ec, ai ec pas saj. Por ajo, vajza, nuk e ka mendjen, eshte ne boten e saj, qesh me shoqerine e saj qe i shkruan mesazhe te pafundme ne WhatsApp. Ora eshte pasdreke e ngadale edhe erresira ne rruge. Papritur, vajza gjindet e vetme ne mes te rruges, me cantat ne njeren dore dhe celularin ne tjetren. Jane situata qe ndodhin perdite, te ecim naten vetem nder rrugica. Vajza ka ftohte, deshiron te mos kishte veshe ate fund te shkurter e material aq te holle sepse nuk ndihet mire nga temperatura por ashtu duhej, se fundin ja kerkon shoqeria. Vazhdon te eci me shpejt, duke shtrenguar cantat te gjoksi gati perjashta se i duket se disi ngrohet. Ecen pa vemendje pas saj, paprimas ne dijeni te gjurmeve qe po e ndjekin. Nuk deshiron te duket e cuditshme apo te kete frike, keshtu qe vec shpejton hapat duke trete mendjen se ca ka pas. Por gjurmet e burrit te panjohur vec i afrohen. Vajza ka makinen ne fund te rrugices tek parkingu, keshtu qe me mire te shpejtoje. Por burri i panjohur eshte aq afer sa i ndihet edhe dihatja. Vajza, nga ankthi dhe nervozizmi, tenton te vrapoje me shpejt por ndien nje dore te forte qe e kap nga krahu. Eshte burri qe e ndoqi qe nga rruga; ai qe ia vuri re veshjen firuar, ai qe e pa si shume te deshirueshme dhe guximtare - sic ajo deshironte.

"Mos bertit vocrrake, shikoje veten, a nuk je ma e bukura nder shoqe?"

Ai buzeqesh lehte si fitues. Ajo fillon te trembet, ti lutet te mos e lendoje. Ajo madje eshte gati te beje a ti jape cado vec ta leri te qete. Canten me dhurata. Celularin. Varesen Cartier. Por ai sdo keto. Ai nuk eshte hajdut. Keto i ka cdo vajze. Ai do ato qe skane vajzat tjera; kofshet e lemuara e bythen qe sja fsheh dot fundi i shkurter e gati transparent.

Vajza e shtyn, por ai eshte mjaftueshem i forte sa ta rrotulloje e ta terheqi per ne njeren ane te rrugices, ku ka me shume erresire, ku ka me pak njerez. Vajza e godet me berryl ndersa perpiqet te arratiset, por ai ne dhimbje i kthehet me shuplake fytyres, si femijeve qe u nxjerrin syte xixa, e ajo vec lulet qe te marri fund gjithcka.

Ai e shtyn me force e perplas tek koshi plehrave, crendesi ka sa asaj i vritet koka - ai nxjerr organin e tij te piset e fillon ti zhgarravisi vajzes se gjore trupin thuajse te zhveshur. Atij i pelqen gjithcka. Ajo e sheh ate, duke qare, duke dihate, duke iu lute te ndaloje. Por eshte shume vone. Tashme te dy e dijne vazhdimin, pse te rezistohet? Ai e penetron vajzen pa i marre leje. Vajza e refuzon gjithcka, por trupi i saj jo; se trupi eshte vec nje kafshe e natyres... Vajza perpelitet teksa ai futet brenda saj me aspak dashuri, e ajo vetem qan ne heshtje. Ai vazhdon ashtu, me fort e me shume, duke i vedose duart e palara ne fytyre e duke i shtrylle cicat qe nga bluza e lehte lehtesisht i dalin perjashta. Vajza rropatet, diku brenda vetes gjen pak force per ta shtyre por ai e gotet serish, ja perplas koken tek metali i koshit e vajza e humbet thuajse prape shikimin. Vajza nuk deshiron te lendohet me shume, keshtu qe qendron aty, e heshtur duke qare ndersa ai shtyp e kafshon trupin e saj te brishte. Vajza e urren gjithcka por jo trupi i saj i ri dhe i vullnetshem. Gjuha e tij mbi lekuren e saj, aroma e tij ne te sajen, djerset qe i pikojne mbi trupin e saj te njome; nje skene kaq e peshtire. Ai vec vazhdon punen e tij madje duke e pyet vajzen a i pelqen se vete e kerkoi, derisa i derdhet ne trup. Me vrap ngre pantallonat, duke e lene vajzen aty, ne lote e dhimbje, mbeshtetur te koshi i plehrave, te tronditur ne mendje e ne shpirt.

E kjo histori nuk eshte vec me burrin pijanec qe qendron ne ane te rruges duke gjuajtur vajzat qe i duken te lehta, por ndodh edhe me shefin qe vajzes i mbyll deren e salles, apo me taksistin qe nderron rrugen ndersa po e con ne shtepi, apo me padagogun qe e therret ne zyre te shtunen, apo me shokun futbollist, klientin me makine te shtrenjte...

Keto skena jane ne mendjen e djemve sa here qe te dashurat e tyre dalin nga shtepia te ngrehura te bukura e me te zhveshura se kurre. Ndoshta keta djem jane pak kontrollues, ndoshta e teprojne pak kur i duan te dashurat vec per vete - por ndodh si frike e gjithckaje qe mund te ndodhe kur ata nuk jane aty.

Sigurisht, jemi ne vitin 2021, vajzat mund te kujdesen per veten. Po ca ndodh nese nuk ja dalin? Ca ndodh nese nuk kane te drejte? Ca ndodh kur vajzat behet objekte te kenaqesise se nje te semuri, nje te droguari, nje te pabesi, e nje te pafyryri?

Asgje nuk ndodh; secili shkon ne pune te vet ne fund te dites, pervec vajzes, qe me te dashurin e saj, paguajne koston e nje kerkimi te deshtuar per plotesi.