Blog / Keshilla

Ka nje loje te heshtur qe perseritet pothuajse gjithmone ne marredhenie. Nje vajze rritet me idene se bota eshte plot mundesi. Ajo provon, eksperimenton, i jep vetes luksin te zgjedhe djemte me te guximshem, me terheqes, me aventuriere. Ajo konsumon dashuri si shishe vere qe hapen per te shijuar nje mbremje dhe hidhen ne kosh diten tjeter. Dhe kur ky udhetim e le te zbrazet, kur iluzionet plaken bashke me vitet, ajo kthehet aty ku gjithmone e ka ditur se do te perfundoje: tek djali qe mbetet.

Ky djale nuk eshte as endrra, as zgjedhja e pare, as dashuria e madhe. Ai eshte thjesht nje strehe e fundit, nje siguri minimale per te mos mbetur vetem. Ne syte e saj, ai eshte me shume nje pergjigje ndaj frikes se vetmise sesa nje partner i vertete. Ajo nuk e zgjedh sepse e do, por sepse ka lodhur veten me lojera dhe nuk ka mbetur me asgje tjeter per te kapur.

Teoria e djalit qe mbetet eshte e hidhur, por e drejte: gjithmone ekziston nje djale ne prapavije, i cili pret, ndoshta me shprese, ndoshta me naivitet. Por realiteti eshte se ai nuk merret sepse eshte me i mire, por sepse eshte i fundit ne radhe. Ai nuk perfaqeson triumfin e dashurise, por deshtimin e saj. Eshte deshmia se pas cdo zgjedhjeje te gabuar, pas cdo zhgenjimi, mbetet dikush qe pranon te marre nje rol qe nuk i takon si fitore, por si mbetje.

Per vajzen, ky kompromis mbulohet me fjale te bukura: "maturia", "stabiliteti", "dashuria e vertete". Por ne thelb, eshte thjesht nje lenie pe. Ajo nuk ka me force per te ndjekur djemte qe dikur e benin te digjej, ndaj merr ate qe ka qene gjithmone aty, te qete, te bindur, te gatshem. Jo se ai eshte zgjedhja ideale, por sepse eshte opsioni i fundit.

Djali qe mbetet, ne kete teori, eshte me shume nje ngushellim. Nje vend bosh ne tryeze qe nuk u zgjodh nga askush, por qe ne fund mbushet per te mos u dukur bosh. Ai eshte deshmia se dashuria nuk eshte gjithmone nje histori e bukur, por shpesh nje marreveshje mes dy lodhjesh: lodhjes se saj nga iluzionet dhe lodhjes se tij nga pritja.

E verteta e hidhur eshte kjo: djalin qe mbetet nuk e zgjedhin nga dashuria, por nga frika e vetmise. Dhe nese ka nje triumf ketu, nuk eshte i tij - eshte thjesht fitorja e heshtur e kohes qe i gerryen te gjitha endrrat e saj.