Blog / Keshilla

Shume vajza sot e quajne veten "pavarura", te forta, te pakapshme. Ato flasin per karriere, per udhetime, per liri emocionale. Por realiteti eshte me i eger: pavaresia e tyre shpesh eshte vetem nje fasade. Nen kete maske te fuqise dhe guximit, shume prej tyre varen nga miratimi i te tjereve, nga emocionet qe nuk guxojne t'i pranojne dhe nga nevoja per te qene te vecanta ne syte e nje mashkulli.

Vajza e "pavarur" mund te vendose vete per punen, te udhetoje e vetme, te marre vendime te medha per jeten e saj. Por kur vjen puna tek emocionet, ajo shpesh ben te njejtin gabim: pret dike qe te mbush boshllekun qe nuk mund ta pranoje vete. Per cdo buzeqeshje te pavarur qe shfaq para botes, ka nje pasqyre te heshtur ku frika dhe varesia i fshehin veten.

Teoria e iluzionit te pavaresise thote: sa me shume qe nje vajze pretendon se eshte e pavarur, aq me shume e ndjen nevojen per te kontrolluar emocionet e saj, per te siguruar dashurine e dikujt tjeter, dhe per te mbushur boshllekun qe nuk guxon ta shohe. Ajo mund te flase per liri, por ne fakt cdo hap, cdo vendim emocional, eshte i lidhur me ate qe dikush tjeter mendon per te.

Pavaresia eshte bere nje fasade per te justifikuar pasionet e fshehta, emocionet qe nuk guxon t'i pranosh, dhe deshirat qe gjithmone i kthejne tek e njejta nevoje: te ndjeje siguri dhe vleresim nga jashte. Vajza qe pretendon te jete e lire shpesh eshte me e ndikuar nga pritshmerite e te tjereve sesa ajo qe pranon vete.

Dhe ne fund, kjo eshte hidherimi i vertete: ajo nuk eshte e lire, thjesht e maskuar, dhe cdo "zgjedhje e pavarur" shpesh eshte vetem nje iluzion qe fsheh varesine e saj te vertete. Kjo teori nuk flet per force, por per hipokrizi: per sa kohe qe e sheh veten te pavarur, ajo ne te vertete kerkon dike qe te thote se eshte e vecante dhe e sigurt, duke mbushur boshllekun e fshehur te vetmise.