Blog / Keshilla

Ka disa femra qe i sheh gjithmone te menduara, te stepura, me nje veshtrim qe here duket i ashper e here i frikesuar. Nuk eshte ceshtje karakteri te lindur, por nje peshe e se shkuares qe nuk i le te besojne, nuk i le te dorezohen, nuk i le te ndihen te sigurta ne krahet e askujt.

Nje vajze qe gjithmone dyshon shpesh eshte nje vajze e thyer. Mund te kete kaluar zhgenjime, premtime te thyera, tradhti qe ia kane gerryer zemren. Mund te kete pare dhune ose te kete ndjere braktisje ne moshe te hershme. Per kete arsye, sado qe dikush i afrohet me sinqeritet, ajo e ka gjithmone nje "po sikur" ne mendje. Shikon tradhti edhe aty ku nuk ka, sheh hile edhe aty ku ka thjesht dashuri te paster.

Keto dyshime nuk jane thjesht loje mendore. Jane mburoja. Jane menyra per te mos u lenduar perseri. Por paradoksi i hidhur eshte se, duke u mbrojtur kaq shume, ajo e veshtireson cdo lloj marredhenieje. Partneri ndjehet i padukshem, i pavleresuar, i akuzuar padrejtesisht. Dhe ajo vete ngelet e izoluar, duke mos marre ate ngrohtesi qe aq shume e kerkon ne heshtje.

Vajza qe gjithmone dyshon nuk eshte e keqe, as e pabesueshme. Thjesht eshte e pasigurt. Shpesh nuk guxon te shprehe se çfare do ne te vertete, sepse ka frike se mos kerkesat e saj merren si dobesi, ose si tepri. Keshtu, ajo me mire hesht dhe dyshon, sesa te rrezikoje te zbulohet.

Per te ndihmuar nje vajze te tille nuk mjafton fjalet e bukura. Duhet durim. Duhet nje dashuri qe nuk lodhet se treguari veten, qe nuk dorezohet para heshtjeve te saj, qe e meson ngadale se jo cdo njeri eshte i njejte, jo cdo premtim thyhet, jo cdo buzeqeshje fsheh nje kurth.

Ne fund, edhe vajza qe gjithmone dyshon ka nje zemer qe do te besoje. Ajo ka nevoje per dike qe ta shohe pertej mburojave, pertej dyshimeve, pertej frikes se saj. Dhe kur nje dite ajo vendos te besoje, besimi i saj eshte me i forte dhe me i thelle se i kujtdo tjeter.